Πως η κρίση των συνιστωσών δεν θα μετατρέψει τον ΣΥΡΙΖΑ σε συνιστώσα της κρίσης!

πλουτίζουν (και) από την κρίση, η ύφεση βαθαίνει, η ανεργία απλώνεται σαν πανώλη και το «success story» του Σαμαρά, μοιάζει σαν παραμύθι με κινέζικους δράκους. Και επειδή, τα παραμύθια ενδεχομένως να αρέσουν στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, έσπευσε στον Πειραιά για να επισκεφθεί τις εγκαταστάσεις της Cosco. Ο Κάρολος Παπούλιας, ευελπιστεί και σε άλλες ανάλογες επενδύσεις που γυρίζουν το ρολόι του χρόνου πολλές δεκαετίες πίσω.

Ο λαός δεν έχει από που να πιαστεί. Οι πολίτες δεν βλέπουν τη δύναμη που θα τους συνεγείρει, που θα κεφαλαιοποιήσει πολιτικοεκλογικά τη διάχυτη κοινωνική οργή για να διαμορφώσει καθαρό πλειοψηφικό ρεύμα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα χρόνο μετά τις εκλογές έχει απωλέσει εκείνα τα χαρακτηριστικά που τον ανέδειξαν ως ένα φερέγγυο και αξιόπιστο πολιτικό φορέα ανατροπής των μνημονιακών πολιτικών, ως φορέα μιας εναλλακτικής πρότασης διεξόδου από την κρίση.

Η κρίση των συνιστωσών απειλεί να μετατρέψει τον ΣΥΡΙΖΑ σε συνιστώσα της κρίσης.

Το γεγονός ότι δέχεται συστηματικές επιθέσεις από την κυβερνητική προπαγάνδα και τις λοιπές εκφάνσεις του συστήματος δεν είναι επαρκής εξήγηση της αδυναμίας του. Στην πραγματικότητα, η Κουμουνδούρου δεν έχει παρουσιάσει ένα αξιόπιστο εθνικό σχέδιο για την υπέρβαση της κρίσης, με αποτέλεσμα να μην πείθει ότι μπορεί να οδηγήσει ασφαλώς την οικονομία και την κοινωνία εκτός Μνημονίου.

Το στρατηγικό δίλημμα του ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα, είναι το εξής: Θα παραμείνει κόμμα διαμαρτυρίας ή θα μετεξελιχθεί σε κόμμα εξουσίας, με αξιόπιστο σχέδιο εθνικής και κοινωνικής σωτηρίας; Ο Τσίπρας δείχνει να κινείται προς την κατεύθυνση της μετεξέλιξης, αλλά κατά τρόπο δειλό, έμμεσο και αντιφατικό. Βασική αιτία είναι ότι οι συσχετισμοί στην κομματική μικρογραφειοκρατία αντανακλούν την εκλογική βάση του 3%-5% και όχι του 27%. Ορισμένα τμήματά της, μάλιστα, δεν θέλουν την εξουσία. Άλλοι επειδή θεωρούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι έτοιμος για να την ασκήσει με επιτυχία κι άλλοι επειδή με μια αριστερίστικη λογική θεωρούν ιδανικό το ρόλο του μεγάλου κόμματος διαμαρτυρίας!

Κυριακή κοντή γιορτή. Στο συνέδριο του Ιουλίου, ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται να πάρει την μεγάλη απόφαση. Αν όντως θλίβεται για την υποταγή της χώρας, αν νοιώθει συντριβή από τα βογκητά της κοινωνίας, αν συναισθάνεται το βάρος της ευθύνης του, τότε θα διαβεί τον Ρουβίκωνα και θα απαντήσει στην ιστορική πρόκληση, σφυρηλατώντας με συγκεκριμένες πρωτοβουλίες και δράσεις, την Εθνική Αντιμνημονιακή Δημοκρατική Ενότητα!

Αλλωστε, τώρα, προέχει η απελευθέρωση της χώρας από τα δεσμά των επικυρίαρχων. Να βγει η θηλειά από το λαιμό της χώρας και του λαού. Μετά θα έχουν χρόνο να συζητήσουν για την …ώρα της επανάστασης, την δικτατορία του προλεταριάτου, την αστική δημοκρατία ή την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία…

Μόνο με προσκλητήριο ενότητας των δημοκρατικών πατριωτικών δυνάμεων, με τη συγκρότηση ενός νέου, σύγρονου ΕΑΜ για τη διάσωση και την αναγέννηση της χώρας μπορούμε να ξεφύγουμε από τον καταθλιπτικό μονόδρομο της καταστροφής, της λεηλασίας και της υπερχρέωσης.

Ένα τέτοιο Μέτωπο δεν είναι υπόθεση ορισμένων οργανώσεων ή κομμάτων, αλλά αφορά το σύνολο του λαού πέρα και πάνω από κομματικές τοποθετήσεις και εξαρτήσεις.
Η σύμπηξη μιας πλατειάς συμμαχίας δημοκρατικών-πατριωτικών δυνάμεων, σε συνδυασμό με τον σχεδιασμό και την τεκμηρίωση της εναλλακτικής ριζοσπαστικής πρότασης για την ανατροπή της πολιτικής του Μνημονίου και τη δημοκρατική ανασυγκρότηση και ανάπτυξη της χώρας, αποτελούν το μεγάλο στοίχημα της Αριστεράς! Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και την υπόλοιπη Ευρώπη.