Η προσωπική φυσιοθεραπεύτρια του Ωνάση, της Κάλλας και της Τζάκι, Κορίνα Σπανίδου μάς ξεναγεί στο μυθικό νησί όπου πέρασε αρκετές στιγμές κοντά σε «θρύλους» της εποχής αλλά και μέσα στη χλιδή! Μια ξενάγηση στο θρυλικό νησί του Αρίστου που σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις φεύγει από ελληνικά και καταλήγει σε ρωσικά χέρια.
«Έχω γυρίσει τον Σκορπιό όσες φορές δεν έχω γυρίσει το σπίτι μου. Ξέρω σπιθαμή προς σπιθαμή κάθε του γωνιά. Όταν μέναμε μόνες μας με τη Μαρία Κάλλας στο νησί δεν κάναμε τίποτα άλλο από βόλτες. Μου εξιστορούσε τα μυθικά ρεσιτάλ που έδινε ανά τον κόσμο αλλά μου μιλούσε και για τον έρωτά της με τον Αρίστο. Τον Σκορπιό, ο Ωνάσης τον λάτρευε. Ήταν η ζωή του και έλεγε ότι μαζί με τη θαλαμηγό του τη “Χριστίνα” ήταν τα μεγαλύτερα επιτεύγματά του. Το νησί είχε αγνά, καθαρά και παρθένα χώματα. Γι’ αυτό κι ευδοκιμούσαν τα πάντα εκεί. Οι βατομουριές που είχε φυτέψει ο Αρίστος έκαναν βατόμουρα ίσα με ένα καρύδι. Και εκείνος πρόσεχε το νησί περισσότερο και από τα παιδιά του! Κάθε ξενώνας, είχε απέξω και μια μπουκαμβίλια. Αρώματα παντού. Γεράνια, θυμάρι, ρίγανη και πεύκα. Πολλά πεύκα. Υπάρχει και ένα μοναδικό περιστατικό που θα σας εκμυστηρευτώ για πρώτη φορά και θα μείνετε άφωνοι».
Με αυτά τα συγκινητικά λόγια η προσωπική φυσιοθεραπεύτρια του Αριστοτέλη Ωνάση, Κορίνα Σπανίδου ανοίγει σήμερα την καρδιά της και μιλάει αποκλειστικά στη «News» για το μυθικό νησί. Εκεί όπου έζησε όλα τα μεγάλα γεγονότα της εποχής αλλά και τα θρυλικά πάρτι που εκείνος έδινε για τους εκλεκτούς καλεσμένους του. Αφορμή για το αφιέρωμα στάθηκε η μεταβίβαση του Σκορπιού για 99 χρόνια στο Ρώσο μεγιστάνα Ντιμίτρι Ριμπολόβλεφ. Η μεταφορά του νησιού σε ξένα χέρια, για όσους λάτρευαν -και λατρεύουν- το μύθο της οικογένειας Ωνάση ήταν μια μαχαιριά στην καρδιά. Πολλοί το είδαν όλο αυτό ως το τέλος μιας αγνής μυθικής εποχής, άλλοι σαν «ξεπούλημα» ακόμα και των συναισθημάτων που είχαν για τον Σκορπιό.
Το σπίτι της Κορίνας Σπανίδου στη Βούλα έχει αναμφισβήτητα τη «μυρωδιά» μιας άλλης εποχής. Στους τοίχους αλλά και σε διάσπαρτες κορνίζες δεσπόζουν ο Αρίστος και η Κάλλας. Η ίδια τους θεωρεί ακόμα και σήμερα οικογένειά της. «Ο Ωνάσης ήταν ο πιο καλοκάγαθος άνθρωπος που θα μπορούσες να συναντήσεις. Τρελαινόταν να βλέπει απλούς ανθρώπους να εργάζονται. Με τη μία τούς έδινε την ευκαιρία να έχουν μια δουλειά στις εταιρείες του. Αν όμως τον κορόιδευες; Γινόταν θηρίο ανήμερο», λέει βουρκωμένη, αρκετές δεκαετίες μετά το χαμό εκείνου. Το πορτρέτο που υπάρχει στον τοίχο του σπιτιού της, δίπλα από την είσοδο, δείχνει τη λατρεία που του είχε. «Εγώ δούλευα σε αυτόν ως φυσιοθεραπεύτρια. Κάποιες, λοιπόν, δεν με χώνευαν και του έβαζαν λόγια. Εκείνος, λόγω του ότι έκανα σωστά τη δουλειά μου, όχι απλώς με υποστήριζε αλλά έλεγε: “O άνθρωπος που δουλεύει σωστά, με σύνεση και αξιοπρέπεια δεν έχει να φοβάται ούτε θεό ούτε άνθρωπο”».
«Δεν θέλω να τον πληγώσω»
Η ίδια νοσταλγεί. Συγκινείται, κλαίει και συγγράφει. «Γράφω ένα βιβλίο με όλα όσα έζησα δίπλα σε αυτούς τους “μύθους” της εποχής εκείνης, γιατί τους οφείλω πολλά. Κοντά τους έζησα μια ζωή γεμάτη χλιδή και δόξα. Θυμάμαι στον Σκορπιό όταν ανεβαίναμε τους λόφους με τη Μαρία, υπήρχαν πολλές βατομουριές. Επειδή το έδαφος ήταν πολύ καλό, τα βατόμουρα γίνονταν τεράστια. Κόβαμε και τρώγαμε. Γελούσαμε και μιλούσαμε ώρες μέχρι να επιστρέψει ο Αρίστος στο νησί».
Όπως λέει σήμερα η ίδια αν και είναι δικαίωμα της Αθηνάς Ωνάση να κάνει αυτό που θέλει, ωστόσο ο Σκορπιός θεωρείται σύμβολο του Ωνάση. «Ο Αρίστος ένιωθε τον Σκορπιό σύμβολό του αλλά και ένα ζωντανό κομμάτι της ζωής του. Θα σας πω ένα περιστατικό που έζησα και που ποτέ δεν έχει ειπωθεί. Ως γνωστόν ο Σκορπιός υδρεύεται από τη Λευκάδα. Δεν υπάρχει γεώτρηση εκεί. Μια μέρα, ο Νίκος Κονιαλίδης, ο σύζυγος της αδερφής του Ωνάση, τον επισκέφθηκε στον Σκορπιό. Του λέει λοιπόν: “Αρίστο γιατί δεν κάνεις γεώτρηση να βρεις νερό και να υδρεύεις όλο το νησί;”. Ο Ωνάσης λέει του κουνιάδου του να το κάνει. Την επόμενη μέρα ο Κονιαλίδης με έναν ραβδοσκόπο φτάνουν στο νησί και αρχίζουν να κάνουν έρευνες. Πράγματι, υπήρχε στο υπέδαφος νερό παντού. Επιστρέφοντας στην Αθήνα, ο Κονιαλίδης λέει στον Αρίστο ότι υπάρχει πολύ νερό και ότι πρέπει να πάνε ειδικά μηχανήματα για να δουν τι είδους νερό ήταν αυτό. Έτσι κι έγινε. Πήγαν οι άνθρωποι με τα ειδικά μηχανήματα, έγινε μερική άντληση του νερού και το Χημείο του κράτους απεφάνθη ότι είναι εξαιρετικής ποιότητας και μάλιστα πόσιμο. Οι δε ποσότητες ήταν τεράστιες όπως είπαν τότε. Τα μηχανήματα περιμένουν στο νησί με σκοπό να ανοίξουν τη γεώτρηση. Το επόμενο πρωί, ο Αρίστος τηλεφωνεί στον Σκορπιό και δίνει εντολή να μη γίνει καμία εργασία και να φύγουν τα μηχανήματα και τα συνεργεία. Εγώ με τη Μαρία είχαμε μείνει άφωνες. Το μεσημέρι εκεί που τρώγαμε του λέει η Κάλλας: “Γιατί έτσι ξαφνικά σταμάτησες την άντληση;”. Ο Αρίστος έτρωγε σιωπηλός και δεν μιλούσε. Μετά από λίγο γυρίζει προς τη Μαρία με εκείνο το έντονο βλέμμα του και της απαντάει: “Δεν θέλω να πληγώσω τον Σκορπιό κάνοντας τρύπες στο σώμα του!”. Ένιωθε το νησί σαν ανθρώπινο σώμα», λέει και συγκινείται.
Τα μάτια της Κορίνας Σπανίδου δεν σταματούν να δακρύζουν όταν αναπολεί τις στιγμές του Σκορπιού. « Ένιωθα δέος για το νησί. Έζησα εκεί πολύ έντονες στιγμές και το θεωρούσα σπίτι μου. Νομίζω πως δεν έπρεπε να πάει σε ξένα χέρια. Ήταν το νησί για το οποίο ο καθένας είχε ακούσει και από μια ιστορία που συνδέεται άμεσα με την χώρα μας». Τη ρωτάμε αν έμεναν στα σπίτια του νησιού ή στο «Χριστίνα» όταν πήγαιναν στον Σκορπιό με τον Αρίστο. «Στα σπίτια έμεναν οι φιλοξενούμενοι. Εμείς μέναμε στο “Χριστίνα” γιατί είχαμε όλες τις ανέσεις μας. Τα πάντα. Όσο για τα φαγητά; Ακόμα και σήμερα οι γεύσεις είναι στο στόμα μου».
«Δεν πίστευε ότι θα κατέρρεε»
Όταν η κουβέντα μας πηγαίνει στο αν είχε προβλέψει την πώληση του Σκορπιού, κοντοστέκεται και λέει: «Δεν είχε προβλέψει το θάνατό του. Ο Ωνάσης ήταν ένας άνθρωπος απόλυτα υγιής. Δεν πίστευε ποτέ ότι με το θάνατο του Αλέξανδρου θα κατέρρεε όλη η αυτοκρατορία που είχε δημιουργήσει. Του Αλέξανδρου του είχε λατρεία. Πίστευε ότι το μέλλον της αυτοκρατορίας Ωνάση είναι ο Αλέξανδρος». Όταν τη ρωτάμε λεπτομέρειες για τον Σκορπιό, χαμογελάει κοιτώντας στο υπερπέραν. «Ο κάθε ξενώνας είχε τη δική του ονομασία από κάποιο ελληνικό νησί. Μύκονος, Σαντορίνη, Πάρος και πολλά άλλα. Όταν ερχόταν για να μείνει -κυρίως τα Σαββατοκύριακα- του άρεσε να πηγαίνουμε στην παραλία να κάνουμε μπάνιο, ενώ όποτε είχε όρεξη κατεβαίναμε στο Νυδρί και κάναμε βόλτες. Δεν είχε ούτε φύλακες, ούτε τίποτα. Το ίδιο και σε όποιο μέρος του κόσμου ταξιδεύαμε. Ήθελε να περπατά και να συνομιλεί με ανθρώπους. Του άρεσε να του λένε ιστορίες». Τελειώνοντας τη δίωρη περίπου συνομιλία μας, η Κορίνα Σπανίδου μάς αποχαιρετά με μια φράση: «Όλοι οι Έλληνες πιστεύαμε ότι ο Σκορπιός θα μείνει σε ελληνικά χέρια, παντοτινό σύμβολο του αιώνιου Έλληνα μεγιστάνα. Φαίνεται πως αυτό δεν ήταν γραφτό. Γι’ αυτό και πληγωθήκαμε»…
Πηγή: http://www.athensmagazine.gr/
Use Facebook to Comment on this Post
