Η Αναμονή…Η ΕΡΤ και η Αλληλεγγύη

ή αν πηγάζει από τον ίδιο το πολίτη. Σαν να βρισκόμαστε καθημερινά από τότε που ξεκίνησε το ανέκδοτο της οικονομικής κρίσης σε κάποιου είδους αναμονής. Ειδικά για την μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών που έχουν δεχτεί απανωτά χτυπήματα στην ζωή τους από την λαίλαπα που λέγεται μνημόνιο, ζούνε καθημερινά με την ανησυχία της αναμονής. Αναμονή για κάτι που μπορεί να συμβεί και να ξυπνήσουμε από αυτόν τον βάρβαρο εφιάλτη, αναμονή ότι μπορεί να γεφυρωθούν οι ψεύτικες διαφορές που έχουμε μεταξύ μας, να ενωθούμε και να κάνουμε αυτό που επιτάσσει το καθήκον ή η ηθική. Προσωπικά και εγώ βρίσκομαι σε κάποιου είδους αναμονής αν και λίγο πιο απαισιόδοξης.

Αλλά ας τα βάλουμε κάτω. Τι μπορεί κάποιος να περιμένει όταν η όποια αντίδραση στην όποια κρατική ή κυβερνητική δράση είναι συγκυριακή, ευκαιριακή ή πολύ χειρότερα τυχοδιωκτική από το μέρος των πολιτών; Έχει η πλειοψηφία των πολιτών δημοκρατική συμπεριφορά ή δημοκρατική ηθική; Είναι δημοκρατική συμπεριφορά π.χ. να παίρνεις το αυτοκίνητό σου και να τρέχεις σαν τρελός και να παραβιάζεις σημαντικούς κανόνες του κ.ο.κ αδιαφορώντας για τις ζωές των άλλων; Είναι δημοκρατική συμπεριφορά να ψάχνεις να «βολευτείς» εις βάρος άλλου με ρουσφέτια και γενικώς με πλάγια μέσα; Είναι δημοκρατική συμπεριφορά να ξέρεις ότι ο γείτονάς σου είναι εργάτης εργοστασίου και την ιερή ώρα της ξεκούρασης και του ύπνου να σηκώνεις την γειτονιά στο πόδι επειδή έτσι θες; Είναι δημοκρατική συμπεριφορά να καταπατείς δασικές περιοχές εις βάρος του περιβάλλοντος και της ισορροπίας; Είναι δημοκρατική συμπεριφορά να μπορείς να μιλάς αλλά να μην ακούς;

Αν δεν πάρεις χαμπάρι ότι έχεις βάλει τον παράγοντα ΑΝΘΡΩΠΟ στην άκρη μην αναμένεις απολύτως τίποτα. Όλες οι ευκαιριακές αντιδράσεις σου θα γίνονται βάσει του αγώνα δρόμου ικανοποίησης του ΕΓΩ και όχι του ΕΜΕΙΣ. Πάσχουμε από έλλειψη ανθρώπινων κοινωνιών. Μην περιμένεις να γίνει κάτι αν πρώτα δεν στήσεις μόνος σου τον εαυτό σου στον τοίχο να του απαγγείλεις το κατηγορητήριο και να τον σωφρονίσεις. Μην περιμένεις να έρθει η καλοκαιρία αν πρώτα δεν καθαρίσει ο ουρανός. Σε έβαλαν σε ένα τρυπάκι αγώνα δρόμου ενάντια στον συμπολίτη σου (αυτό αφορά και την συμπεριφορά μας απέναντι και σε πολίτες άλλων χωρών) για να ικανοποιήσεις το άρρωστο εγώ σου.

Ξαφνικά συνέβη και αυτό, ήρθαμε στο κλείσιμο της ΕΡΤ. Η ΕΡΤ ήταν κάτι σαν τους γονείς μας που μπορεί να τσακωθούμε λίγο μαζί τους, μπορεί να τους αφήναμε λίγο στην άκρη αλλά ξέραμε ότι επειδή είναι γονείς θα είναι πάντα εκεί για εμάς. Για μένα η ΕΡΤ όπως και για πολύ κόσμο ήταν και είναι τα παιδικά μας χρόνια, ήταν και είναι ο φορέας πολιτισμού μέσα στα ηλεκτρονικά σκουπίδια ή ηλεκτρονικά ναρκωτικά που μας πασάρουν τα ιδιωτικά Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης, ήταν και είναι ο φορέας που δεν απέκλειε περιοχές ή ολόκληρους νομούς, ήταν και είναι το μέσο που μπορεί να με διδάξει και όχι να με αποχαυνώσει. Παρατράγουδα υπήρχαν όμως και μέσα στην ΕΡΤ. Όταν η εκάστοτε κυβέρνηση διόριζε δικούς της διευθύνοντες συμβούλους και υπαλλήλους σπαταλώντας χρήμα, όταν εξυπηρετούσε συμφέροντα των «δικών» της παιδιών μέσα από την δημόσια ραδιοτηλεόραση, όταν πουλούσε τηλεοπτικά δικαιώματα ή κρατικές διαφημίσεις στου ημέτερους. Για να καταλάβουμε καλύτερα τι συνέβη με την ΕΡΤ αλλά και με άλλους δημόσιους οργανισμούς που βρίσκονται υπό διωγμό θα μπορούσα να δώσω ένα απλό παράδειγμα από την καθημερινή ζωή στην περίοδο των παχιών αγελάδων και όχι μόνο. Σε ένα δημόσιο νοσοκομείο της περιφέρειας της Ηπείρου π.χ. είχαν «χαλάσει» τον αξονικό τομογράφο και δεν ζητούσαν να τον επισκευάσουν γιατί έστελναν τον κόσμο να κάνει τέτοιου είδους εξέταση σε έναν ιδιώτη που ήταν και παιδί της τότε κυβέρνησης. Με αυτόν τον τρόπο πετύχαιναν με έναν σμπάρο πολλά τρυγόνια. Καταρχήν εξυπηρετούσαν το δικό τους παιδί, απαξίωναν το δημόσιο νοσοκομείο, έφερναν εκλογική πελατεία, και τέλος καταλήστευαν και το ασφαλιστικό ταμείο για να έρθει να σου πει ο «κύριος» Σαμαράς και οι παρατρεχάμενοί του τώρα ότι το ταμείο είναι μείον. Αυτό συνέβαινε με πολλούς δημόσιους οργανισμούς, τους αρρώσταιναν ρίχνοντας τα δικά τους παιδιά-παράσιτα είτε ακολουθούσαν καταστροφικές πολιτικές για να έρθουν τώρα και να σου πούνε ότι ο οργανισμός είναι ζημιογόνος και ότι μέσα έχει εργαζόμενους-τεμπέληδες και ότι τώρα πρέπει να κλείσει ή να πουληθεί. Μα σταθείτε κύριε Σαμαρά και κύριε Κεδίκογλου. Κάθε ένας από αυτούς τους οργανισμούς όπως η ΔΕΗ, όπως ο ΟΣΕ είχε μια πολιτική προϊσταμένη αρχή που λάμβανε αποφάσεις μέσω αυτών που διόριζαν ή αυτοπροσώπως. Δηλαδή θέλετε να μου πείτε ότι στο μπάχαλο που ΕΣΕΙΣ δημιουργήσατε τελικά δεν μπορούσατε να κάνετε κουμάντο και να βάλετε μια τάξη. Γιατί όμως κύριοι υπουργοί και πρωθυπουργοί του παρελθόντος και του παρόντος δεν πήγατε στο σπίτι σας αφού δηλώσατε ανικανότητα να βάλετε μια τάξη; Γιατί θέλετε να επιβάλετε πρακτικές και νόμους τριτοκοσμικών χωρών και θέλετε να κόψετε το άρρωστο χέρι αντί να το θεραπεύσετε;

Η ΕΡΤ όπως και άλλοι δημόσιοι οργανισμοί είναι δημόσια, δωρεάν και λαϊκή περιουσία που με τα χρόνια κακοδιαχειρίστηκαν εσκεμμένα και απαξιώθηκαν για να φτάσουμε τώρα εδώ να τους ξεπουλήσουμε. Γιατί όταν με το έτσι θέλω μιας χούντας δεν γίνεται να την ξεπουλήσεις πρέπει να την χρεοκοπήσεις και να την απαξιώσεις για να την πουλήσεις χωρίς να ανοίξει ρουθούνι.

Λόγω των παραπάνω αυτή η αντίσταση που τώρα λαμβάνει χώρα στην Ελλάδα αλλά και σε όλο τον κόσμο με αφορμή το κλείσιμο της ΕΡΤ πρέπει να συνεχίσει αλλά και να κλιμακωθεί. Τα επικοινωνιακά επιτελεία της κυβέρνησης εκτός από το να εξυπηρετούν κάποια συγκεκριμένα συμφέροντα δείχνουν την αποφασιστικότητά τους σε οποιαδήποτε μορφής αντίδραση τεστάρωντας τα αντανακλαστικά σου. Σου δείχνει τα δόντια για να προχωρήσει και σε άλλα μέτρα πιο σκληρά όπως ο πλειστηριασμός π.χ. των σπιτιών λόγω των κόκκινων δανείων. Σε ομιλίες αλλά και συνεντεύξεις ο πρωθυπουργός αλλά και οι υπουργοί του αρχίζουν να μοιάζουν όλο και πιο πολύ στον δικτάτορα παπαδόπουλο και εσύ συνεχίζεις όλο και πιο πολύ να πνίγεσαι και να φοβάσαι. Αν σταματήσεις τώρα θα είναι σαν να τους επικροτείς για να συνεχίσουν. Αν δεν τους ανατρέψεις τώρα θα είναι σαν να τους δίνεις κουράγιο να συνεχίσουν. Η ΕΡΤ ήταν ο συνδετικός κρίκος της φωνής σου που δεν έφτανε στα μεγάλα ιδιωτικά κανάλια με τους συμπατριώτες σου παρά το γεγονός ότι και από εκεί μέσα «ξηλώθηκαν» οι φωνές που αντιδρούσαν, οι φωνές που ήταν η φωνή σου.

Τέλος θέλω να σταθώ σε κάτι που επαναλαμβάνω πολλές φορές. Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, η δίψα για δημοκρατία και ελευθερία δεν έχει χρώμα ούτε και στρατόπεδο. Δεν χρειάζεσαι να αντιδράς κάτω από ένα συγκεκριμένο σύμβολο. Η πολιτική του διαίρει και βασίλευε μας έφτασε ως εδώ. Εσύ είσαι ο Άνθρωπος, αυτός είναι Άνθρωπος και ο άλλος είναι ο Άνθρωπος με κοινές ανάγκες και δίψα για ζωή. Αν και δεν θα έπρεπε μόνο τώρα, ας γίνει αυτή η αφορμή για να ενωθείς και να ανατρέψεις αυτούς που σου κόβουν την φωνή και την αναπνοή. Ότι ξεπουλιέται αυτήν την στιγμή είναι ο δικός σου πλούτος, είναι αυτά που χρόνια τώρα πλήρωνες εσύ και οι γονείς σου για να τα έχεις στην διάθεσή σου. Παιδεία,Ελευθερία,Υγεία, μα πάνω από όλα αξιοπρέπεια. Αυτοί τα διέλυσαν για να σε αγανακτήσουν και να μην αντιδράσεις όταν έρθει η ώρα να τα ξεπουλήσουν. Το μέλλον σου πρέπει να το διεκδικήσεις εσύ και όχι άλλοι για εσένα. Και αυτό το τραγούδι σου το αφιερώνω παρά τα πολλά παράπονα που έχω από εσένα.

Γράφει ο Νικόλαος Τζαχρήστας