Λίγη ώρα αφού ολοκληρώθηκε η συνέντευξη τύπου του Στ,Θεοδωράκη για το Ποτάμι όπου τάχθηκε κατά των απολύσεων στο δημόσιο ο πρόεδρος της Δημιουργίας Ξανά…
Το Δημόσιο είναι και κακό και μεγάλο. Είναι και αναποτελεσματικό και διεφθαρμένο. Υπάρχουν δημόσιοι υπάλληλοι ικανότατοι, υπάρχουν ήρωες, υπάρχουν μέτριοι, ύπαρχουν κακοί, υπάρχουν κάκιστοι, κι υπάρχουν κι αυτοί που δεν πάτησαν ποτέ το πόδι τους στην υπηρεσία τους αλλά λόγω γνωριμίας, συγγένειας και κομματικής κάλυψης εξακολουθούν να πληρώνονται.
Για να αλλάξεις το δημόσιο θα πρέπει να αλλάξεις και τις δομές και τους ανθρώπους. Αυτό περιλαμβάνει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ όσων δεν θέλουν ή δεν μπορούν να σταθούν σε έναν σύγχρονο διοικητικό μηχανισμό, φιλικό στον πολίτη. Για ποιον λόγο θα πρέπει ο Έλληνας φορολογούμενος να πληρώσει επιμορφωτικά σεμινάρια στον υπάλληλο που δεν έχει έχει ανοίξει ποτέ υπολογιστή στη ζωή του και δεν πρόκειται να μάθε τίποτε περισσότερο από on – off όταν έχει ήδη πληρώσει για τις σπουδές ενός νέου πτυχιούχου πληροφορικής που είναι σήμερα άνεργος; Με ποια λογική κοινωνικής δικαιοσύνης επιβραβεύεις την είσοδο στο δημόσιο με σημείωμα από την πίσω πόρτα και την αργομισθία δεκαετιών και αποκλείεις τον άξιο ταλαντούχο νέο που θέλει να διαγωνισθεί για τη ζωή του τίμια και στα ίσια;
Αυτός είναι ο πολιτικός λόγος της “Δημιουργίας, ξανά!”. Αληθινός και ευθύς. Ναι, έχει πολιτικό κόστος. Αλλά το κόστος του να μοιράζεις χαμόγελα και υποσχέσεις σε όλους, είναι μεγαλύτερο. Είναι εθνικό κόστος. Είναι το κόστος της εθνικής μας τραγωδίας.