Επιστήμονες από τη Σκωτία κατόρθωσαν για πρώτη φορά να αποκαταστήσουν πλήρως ένα όργανο σε ένα ζωντανό, γερασμένο ζώο.
Το επίτευγμα αυτό ίσως ανοίγει το δρόμο για αντιστροφή της φθοράς που φυσιολογικά υφίσταται το σώμα καθώς
μεγαλώνουμε.
Όπως ανακοίνωσαν η δρ Κλαιρ Μπλάκμπερν, καθηγήτρια Ιστικής Βλαστοκυτταρικής Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, και οι συνεργάτες της, κατόρθωσαν να αποκαταστήσουν τον θύμο αδένα ενός «πολύ γερασμένου» ποντικού, ενεργοποιώντας εκ νέου έναν φυσιολογικό μηχανισμό ο οποίος αδρανοποιείται με το πέρασμα του χρόνου.
Ο θύμος αδένας βρίσκεται πίσω από το στέρνο και αποτελεί εξειδικευμένο όργανο του ανοσοποιητικού συστήματος. Στον αδένα αυτό ωριμάζουν τα Τ-κύτταρα, τα οποία παίζουν ζωτικής σημασίας ρόλο στην καταπολέμηση των λοιμώξεων.
Μάλιστα το γράμμα «Τ» της ονομασίας τους προέρχεται από τον θύμο αδένα (σ.σ. στα λατινικά λέγεται thymus).
Ο θύμος αδένας είναι το πρώτο όργανο που εκ φύσεως αρχίζει να συρρικνώνεται καθώς μεγαλώνουμε και αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους οι ηλικιωμένοι έχουν πιο αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα απ’ ό,τι οι νέοι.
«Στοχεύοντας μία συγκεκριμένη πρωτεΐνη, κατορθώσαμε να αντιστρέψουμε σχεδόν πλήρως την ηλικιακή συρρίκνωση του θύμου αδένα», δήλωσε η δρ Μπλάκμπερν.
«Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι η στόχευση του ίδιου μοριακού μηχανισμού σε ανθρώπους, μπορεί να βελτιώσει τη λειτουργία του θύμου αδένα και έτσι να τονώσει το ανοσοποιητικό σύστημα των ηλικιωμένων ή των ανοσοκατασταλμένων ατόμων», πρόσθεσε.
Η νέα τεχνική θα μπορούσε επίσης να βοηθήσει τους πάσχοντες από σύνδρομο DiGeorge, μία γενετική διαταραχή που εμποδίζει την ομαλή ανάπτυξη του θύμου αδένα.
Η όλη έρευνα, που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Development», έδειξε ότι η αύξηση των επιπέδων της πρωτεΐνης FOXN1 μπορεί να ωθήσει κύτταρα όμοια με βλαστικά να ξαναδημιουργήσουν τον θύμο αδένα.
Έπειτα από τη θεραπεία αυτή, ο θύμος αδένας του γερασμένου ποντικού όχι μόνο είχε δομή και γενετικό προφίλ παρόμοιο με εκείνη πολύ νεώτερων ποντικιών, αλλά είχαν αποκατασταθεί και πολλές από τις λειτουργίες του (παρήγαγε, λ.χ., σημαντικά υψηλότερα επίπεδα Τ-κυττάρων).
Επιπλέον, το μέγεθός του είχε διπλασιαστεί, σε σύγκριση με το μέγεθος που είχε πριν από τη διέγερση της πρωτεΐνης FOXN1.
Η δρ Μπλάκμπερν επισήμανε ότι μολονότι ο νέος θύμος αδένας παρήγαγε περισσότερα Τ-κύτταρα, δεν έχει ακόμα τεκμηριωθεί ότι αυτό «μεταφράζεται» σε ενισχυμένη ανοσία.
Επιπλέον, πριν δοκιμαστεί η τεχνική σε ανθρώπους, θα πρέπει να διεξαχθούν πολλά ακόμα πειράματα σε ζώα, για να εξασφαλιστεί ότι η διαδικασία της αναγέννησης μπορεί να είναι αυστηρά ελεγχόμενη.
Η νέα τεχνική προστίθεται στον μακρύ κατάλογο των πρόσφατων επιτευγμάτων της αναγεννητικής ιατρικής, η οποία είναι ένας από τους ταχύτερα εξελισσόμενους κλάδους της ιατρικής επιστήμης.
Πέρυσι, λ.χ., ιάπωνες επιστήμονες ανακοίνωσαν πως κατόρθωσαν να δημιουργήσουν στο εργαστήριο ένα λειτουργικό ανθρώπινο ήπαρ, χρησιμοποιώντας βλαστικά κύτταρα.
Πιο πρόσφατα, επιστήμονες από το Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Κολούμπια ανακοίνωσαν ότι μετέτρεψαν βλαστικά κύτταρα σε λειτουργικά κύτταρα πνευμόνων.