Η μητέρα του στρατιωτικού μιλάει για την τραγωδία στη Λέρο με το βρέφος των 34 ημερών
Απαντήσεις στα….
ερωτήματα για την πρωτοφανή οικογενειακή τραγωδία που έχει συγκλονίσει το πανελλήνιο δίνει η μητέρα του αρχιλοχία από τη Λέρο, ο οποίος μεγάλωνε μαζί με την 24χρονη το άτυχο βρέφος που πέθανε από υποσιτισμό.
Όπως δηλώνει στην εφημερίδα «Τύπος της Κυριακής», «είμαστε στο πλευρό του παιδιού μας» και τονίζει πως η νεαρή μητέρα φέρεται να αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα και να μη φρόντιζε όσο θα έπρεπε το μωρό, που κατέληξε αρχές της εβδομάδας. Ωστόσο, ακόμη και μετά το θάνατό του, η οικογένεια του συντρόφου της εξακολουθεί να στέκεται στο πλευρό της.
Όπως λέει η μητέρα του «ο γιος μου αγάπησε αυτήν την κοπέλα και το παιδί σαν να ήταν δικό του» και περιγράφει ότι εκείνος αντιλήφθηκε ότι το μωρό ήταν παγωμένο και δεν έτρωγε την Παρασκευή, γυρίζοντας από υπηρεσία, ενώ έλειπε από ξενοδοχείο που έμενε μαζί με τη Μ. από την Τετάρτη.
Πριν φύγει για το στρατόπεδο δεν είχε αντιληφθεί ούτε υποθερμία, ούτε κάποια αλλαγή στη συμπεριφορά του βρέφους. Από την Παρασκευή το βράδυ το ζευγάρι διαπίστωσε ότι το αγοράκι δεν είναι καλά και το Σάββατο το πρωί έτρεξαν στο νοσοκομείο της Λέρου, όπου κρίθηκε άμεση η μεταφορά του στην εντατική του πανεπιστημιακού νοσοκομείου Ηρακλείου.
Στο άγνωστο αυτό μεσοδιάστημα άγνωστο παραμένει αν η 24χρονη τάιζε κανονικά και φρόντιζε το βρέφος, παρόλο που το ιατροδικαστικό πόρισμα ήταν ξεκάθαρο ότι ο θάνατος επήλθε από υποσιτισμό και συγκεκριμένα από έλλειψη γάλακτος και νερού.
Η 24χρονη φέρεται πάντως να είχε ζητήσει τη γνώμη άλλων μητέρων από διαδικτυακό φόρουμ αντιλαμβανόμενη ότι το παιδί της είναι άρρωστο. Συγκεκριμένα, εκπέμποντας SOS από τον τίτλο της ανάρτησής της, εξηγούσε ότι είναι νέα μητέρα και δεν γνωρίζει πολλά, ενώ ανέφερε ότι ο γιος της ήταν κρύος και δεν έτρωγε, αλλά κοιμόταν πολύ. Επιπλέον, έγραφε ότι ο παιδίατρος ήταν αποκλεισμένος στην Κω λόγω καιρού, ισχυρισμό που διέψευσαν άμεσα πηγές από το νοσοκομείο της Λέρου.
Η μητέρα του μωρού και ο σύντροφός της που ετοιμάζονταν να παντρευτούν κατά τον Φεβρουάριο, εξακολουθούν να διατηρούν επικοινωνία, ενώ και οι δύο προσπαθούν να σταθούν στα πόδια τους ζώντας σε διαφορετικές πόλεις, η Μ. στην Αθήνα και ο Α. στη Λέρο μαζί με τη μητέρα του.