Από τον Αλέξανδρο Καλαφάτη
Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν, η θερμοκρασία πέφτει, ο χειμώνας αρχίζει να δείχνει σιγά σιγά τα δόντια του. Τέτοιες μέρες είναι που κοιτάς έξω από το παράθυρο του σπιτιού σου και κάνεις στον εαυτό σου ποιο συχνά το ερώτημα: «Μα πως θα περάσουν το βράδυ τους οι άστεγοι;».
Και γράφω αυτό το άρθρο με αφορμή ένα στιγμιότυπο από το κέντρο της Αθήνας που μου θύμισε ότι οι σταγόνες ανθρωπιάς μάλλον δεν θα πάψουν ποτέ να πέφτουν αναζωογονητικές στο ξερό έδαφος της απρόσωπης μεγαλούπολης.
Καθώς ανέβαινα λοιπόν τη Σταδίου στα μέσα της εβδομάδας πρόσεξα έναν 50αρη άνδρα, καλοστεκούμενο και καλοντυμένο, να κρατά μία κουβέρτα και να στρίβει σε μία κάθετη οδό αριστερά. Η εικόνα μου κέντρισε την προσοχή. Συνέχιζα να τον κοιτάζω. Η κουβέρτα προοριζόταν για τον άστεγο που ζει σε παράπηγμα κάτω από ένα μεγάλο και ψηλό υπόστεγο δίπλα στην οδό Σταδίου.
Ο άνδρας έσκυψε, κάτι είπε στον άστεγο που ήταν κουκουλωμένος με μάλλινες μπλούζες, άφησε δίπλα του την κουβέρτα και έφυγε. Παρέδωσε δηλαδή ένα μάθημα ζωής και αποχώρησε σαν να μην ήθελε κανείς να τον παρατηρήσει.
Μου θύμισε όχι μόνο ότι ανάμεσά μας υπάρχουν ακόμα άνθρωποι αλλά και ότι το πραγματικό νόημα των γιορτών μας είναι η προσφορά στον διπλανό μας χωρίς τυμπανοκρουσίες.
www.zeronews.gr