Πυξ, Λαξ, Δαξ*

αυτά που συμβαίνουν ως συνέπεια αυτής, φτάνω στο συμπέρασμα ότι τελικά η ιστορία μάς διδάσκει ότι… κανείς δεν διδάσκεται από αυτήν.

Είναι πράγματι παράδοξο, όταν μάλιστα ζήσαμε παρόμοια γεγονότα πριν από λίγα χρόνια, το 2008, με άσχημες συνέπειες για όλη τη χώρα. Για μια ακόμα φορά οι αντίπαλες παρατάξεις στήθηκαν απέναντι η μία στην άλλη, στο Κερατσίνι αυτήν την φορά και όχι στο κέντρο της Αθήνας. Δεν θα εξετάσω ποιος φταίει ή γιατί έγινε η δολοφονία του Παύλου. Έχουμε δυστυχώς υιοθετήσει σε αυτή τη χώρα την αμερικάνικη ρήση “πρώτα πυροβόλησε και μετά κάνε τις ερωτήσεις”.

Θεωρώ ότι κάποιοι, εκμεταλλευόμενοι πρώτα τον ανεγκεφαλισμό μας, καθοδηγούν τα γεγονότα αποπροσανατολίζοντας τη χώρα. Έχοντας ξαναζήσει παρόμοια περιστατικά, θα έπρεπε να θεωρούμε δεδομένο ότι, σε οποιαδήποτε ανάλογη περίπτωση, η ψυχραιμία είναι η καλύτερη οδός. Ας ηρεμήσουν λίγο τα πράγματα πριν αρχίσουμε να πετάμε πέτρες, και πάντως όχι μεταξύ μας. Μήπως τελικά η πολιτική μας ιδεολογία είναι ακριβώς αυτό: μπουνιές, κλωτσιές και δαγκώματα;! Φαίνεται πως αυτό συμφέρει κάποιους από τους πολιτικούς μας. Κι εμείς, αγόμενοι και φερόμενοι, μετατρέπουμε το κοινωνικοπολιτικό σκηνικό σε αρένα ή σε εξέδρα γηπέδου αδιαφορώντας για τις συνέπειες.

Είναι προφανές ότι οι περιστάσεις στην παρούσα φάση είναι δύσκολες. Από τη μια τα εξοντωτικά μέτρα του ΔΝΤ και από την άλλη όλα αυτά τα απαράδεκτα περιστατικά, προκαλούν την ηρεμία και νηφαλιότητά μας. Όμως η λύτρωση δεν θα έρθει μέσα από μια εμφύλια διαμάχη. Μια τέτοια κατάληξη είναι σίγουρα το τελευταίο που χρειάζεται η χώρα μας.

Σπεύδουμε όλοι να κατηγορήσουμε τη Χρυσή Αυγή. Δεν θα την υπερασπιστώ. Φαίνεται πως έπεσαν θύματα των επιλογών τους και της πολιτικής τους. Πολλοί πάλι μιλούν για ένα καλοστημένο σκηνικό από εξωγενείς παράγοντες με σκοπό την περαιτέρω αποσταθεροποίηση ή και αποπροσανατολισμό των Ελλήνων. Διότι, πώς αλλιώς μπορεί να ερμηνευθεί η πρόταση για σύσταση “αντιφασιστικού μετώπου” -που φυσικά θα δρα με φασιστικό τρόπο- και που θα ενώσει ξαφνικά όλες τις αντιμαχόμενες πολιτικές δυνάμεις της χώρας; Εντύπωση ακόμη προκαλεί η άμεση ενεργοποίηση της δικαιοσύνης αλλά και η ευελιξία με την οποία κινείται στη συγκεκριμένη περίπτωση. Ακούμε για άρση τηλεφωνικού απορρήτου, για απόφαση του κ. Δένδια να αποσύρει την αστυνομική προστασία των βουλευτών της Χρυσής Αυγής και παρ᾿ ότι ο ένοχος έχει συλληφθεί, αναζητούνται ακόμη στοιχεία για να βρεθεί ποιοί είναι πίσω από το δολοφόνο. Και όλα αυτά ενώ η δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια παραμένει ανεξιχνίαστη από τον Ιούλιο του 2010 και, όπως μαρτυρά ο αδελφός του, το κινητό του βρίσκεται στο σπίτι του χωρίς καν να ζητηθεί από την αστυνομία!

Στην Ελλάδα της κρίσης, δολοφονίες και αυτοκτονίες συμβαίνουν αρκετές. Τι είναι αυτό όμως που κάνει τη συγκεκριμένη να ξεχωρίζει και να τραβά τόσο το φως της δημοσιότητας; Τα κανάλια προθυμοποιούνται να μας πληροφορήσουν και για παρόμοιες δολοφονίες και ξυλοδαρμούς αλλοδαπών που έγιναν παλαιότερα από μέλη της Χρυσής Αυγής, μόνο και μόνο για να ενισχύσουν το δράμα της συγκεκριμένης δολοφονίας. Τελικά, έχουμε να κάνουμε με μια πολιτική δολοφονία ή με μια ιδεολογική αντιπαράθεση που επιλύθηκε άτσαλα εν βρασμώ ψυχής;

Εν κατακλείδι, όπως και να έχει το πράγμα με τη συγκεκριμένη περίπτωση, ένα είναι σίγουρο. Ότι θερμά επεισόδια και αντιδράσεις χειραγωγούν την κοινή γνώμη και καθοδηγούν την αγανάκτηση του κόσμου προς μια κατεύθυνση που ωφελεί μόνο ορισμένους. Πρόκειται για ένα μέσο ελέγχου του εξαθλιωμένου λαού. Έλεγε ο Νόαμ Τσόμσκι: Όλοι προβληματίζονται πώς να σταματήσουμε την τρομοκρατία. Υπάρχει όμως ένας πολύ εύκολος τρόπος: να πάψουμε να είμαστε μέρος της.

*Πυξ, λαξ, δαξ σημαίνει: με μπουνιές, κλωτσιές και δαγκώματα, και είναι ο τρόπος που οι αρχαίοι Έλληνες εξεδίωκαν τους μη μυημένους από τα Ελευσίνια μυστήρια.

Πηγή: Κοινωνική Ανατολή