Πόλεμος του ΔΟΛ με τον ΣΥΡΙΖΑ – Οι διαπλεκόμενοι και το άρμεγμα της ΕΡΤ από την πίσω πόρτα

Σκληρή είναι η κόντρα που άνοιξε μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη μετά τις εξαγγελίες
του Αλέξη Τσίπρα για εξ αρχής αναθεώρηση των ΜΜΕ στην χώρα σε περίπτωση που βγει στην κυβέρνηση.

Την αρχή έκανε η εφημερίδα Το Βήμα και στην συνέχεια ακολούθησαν και Τα Νέα. Στα δημοσιεύματα γίνεται λόγος για διαπλεκόμενο σύστημα που έχει στήσει η Κουμουνδούρου προκειμένου να χρηματοδοτούνται τα αριστερά έντυπα, ενώ παρομοιάζεται ο «νεοαριστερός» ΣΥΡΙΖΑ με την «νεοδεξιά» Νέα Δημοκρατία του Κώστα Καραμανλή του 2003.

Ακολουθεί το κείμενο που δημοσιεύθηκε σήμερα στο tovima.gr από το tanea.gr.

Κατά καιρούς, κόμματα και ηγέτες επιτίθενται με περισσή ευκολία αδιακρίτως στα ΜΜΕ. Οι επιθέσεις εξελίσσονται συνήθως όταν οι πολιτικοί σκοποί δεν επιτυγχάνονται ή όταν γίνονται εμφανή τα ελλείμματα αποτελεσματικότητας ηγεσιών και ηγετών.

Υπάρχουν βεβαίως και περιπτώσεις όπου οι καταγγέλλοντες θέλουν να θολώσουν τα νερά, να κρύψουν ανομολόγητες σχέσεις ή παρασκηνιακές συμφωνίες. Επί σκοπώ στις περισσότερες των περιπτώσεων τα ΜΜΕ και ο Τύπος αντιμετωπίζονται ως άλλος εσωτερικός εχθρός, ως προπέτασμα καπνού για άλλα και άλλα.

Κάτι τέτοιο φαίνεται να συμβαίνει και στην παρούσα φάση. Για την τηλεόραση και τα αγαθά της, για μερικές θέσεις στα τηλεπαράθυρα, για προπαγανδιστικές ανάγκες, για πολιτικές επιδιώξεις που δεν βγαίνουν, εκτοξεύονται συλλήβδην κατηγορίες περί διαπλοκής και συγγενών συμφερόντων, που δήθεν συνωμοτούν διαρκώς και προπαρασκευάζουν το μέλλον.

Ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη εδώ και σχεδόν έναν αιώνα υπηρετεί σταθερά την ενημέρωση.

Δημοσιεύει ειδήσεις, παρουσιάζει έρευνες και τοποθετείται με διαφανέστατο τρόπο επί εθνικών, πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών θεμάτων χωρίς περιστροφές. Και μαζί κρίνει πολιτικές και πρόσωπα και βεβαίως κρίνεται καθημερινά από τους πολίτες. Εκθέτει και εκτίθεται. Και αυτό συμβαίνει για περισσότερα από 90 χρόνια!

Ολοι γνωρίζουν τον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη, όπως και τους κατά τον νόμο υπευθύνους. Αυτοί που αναφέρονται στις ταυτότητες των εντύπων και των ηλεκτρονικών μέσων, αυτοί είναι – δεν είναι άλλοι: δεν υπάρχουν αφανείς μέτοχοι με κρυφές ατζέντες και ανομολόγητους σκοπούς.

Και γι’ αυτό ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη δεν έχει καμία αντίρρηση τα ΜΜΕ, οι άδειες, οι συχνότητες, τα πάντα να κριθούν εξαρχής και μάλιστα από μηδενική βάση.

Εδώ, τα πράγματα είναι καθαρά, αλλού προβάρουν φερετζέδες και κρύβονται πίσω από εξωχώριες εταιρείες.

Οσοι λοιπόν απευθύνουν γενικώς και αδιακρίτως κατηγορίες, οφείλουν αν μη τι άλλο προσοχή.

Για τον απλούστατο λόγο ότι μπορεί να αποκαλυφθούν αταίριαστα σφιχταγκαλιάσματα και να αποδειχθεί τελικώς πως άλλος έχει το όνομα και άλλοι τη χάρη.

Στην Ελλάδα έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχουν μυστικά. Είναι ο ήλιος τόσο φωτεινός, που βγάζει τους πάντες από τις κρυψώνες.

Στην εποχή μας άλλωστε, μια απλή έρευνα αρκεί για να ξεσκεπάσει ποιοι ελέγχουν, μέσω τρίτων, μέσα ενημέρωσης, ποιοι κρύβονται πίσω από τηλεοπτικούς σταθμούς και λασποφυλλάδες, ποιοι εντέλει είναι οι πραγματικοί διαπλεκόμενοι και ποιοι τρίβονται στην αγκαλιά τους.

Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, ο ΣΥΡΙΖΑ και όσα τεκταίνονται στο μισοσκόταδο

Οσοι κατοικούν σε γυάλινα σπίτια δεν πετάνε πέτρες. Αλλά ο πολιτικός μικρομεγαλισμός κάνει κάποιους να ξεχνούν την κοινή λογική. Και να λησμονούν ότι στη δημόσια ζωή όλα φαίνονται. Ασχέτως τι λες, είναι ορατό τι πράττεις, ποιους πας να βολέψεις, ποιανών τις ζαβολιές κάνεις ότι δεν βλέπεις και ποιες είναι οι προξενήτρες που σου άνοιξαν τις πόρτες.

Εξίσου διαφανείς είναι οι απειλητικές εξαγγελίες της αξιωματικής αντιπολίτευσης για ρύθμιση εκ του μηδενός του κλάδου της ενημέρωσης. Διαφανείς γιατί μέσα από τους γυάλινους τοίχους φαίνεται ότι τα ενδύματα του επίδοξου νέου αυτοκράτορα δεν καλύπτουν ούτε στοιχειωδώς τη γύμνια των σκοπιμοτήτων που υπηρετούν. Ολοφάνερο είναι επίσης ότι η νεοαριστερή αξιωματική αντιπολίτευση του 2013 έχει ακριβώς τις ίδιες συμμαχίες στα ΜΜΕ – ας μην πούμε: και στα συμφέροντα – που είχε η νεοδεξιά αντιπολίτευση του 2003. Δεν τηρούνται ούτε τα προσχήματα.

Το θέαμα είναι ομολογουμένως παράξενο. Επιχειρηματίες – παράγοντες και φιλόδοξοι τηλεσωτήρες, που προ δεκαετίας γύριζαν γύρω από τον τότε αρχηγό της ΝΔ, περιστρέφονται σήμερα γύρω από τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ. Ο καλοθελητής που είχε κάνει τότε το προξενιό είναι ο ίδιος και σήμερα. Τι να κάνει άλλωστε; Το 2005 δεν ανταμείφθηκε, όπως ήλπιζε, με την Προεδρία της Δημοκρατίας. Τουλάχιστον, σε ένα κλασικό νεοελληνικό μονόπρακτο τακτοποιήθηκε η θυγατέρα.

Παχυλές αμοιβές

Μας κουνάνε το δάχτυλο, ενώ έχουμε δει μία ή δύο προσπάθειες για νέα «αριστερά» έντυπα με αμφιλεγόμενους εκδότες και αμφίβολης προέλευσης χρηματοδότηση – όταν δεν επιστρέφεται άρον άρον υπό την πίεση των εισαγγελικών Αρχών και των δρακόντειων νόμων περί ξεπλύματος βρώμικου χρήματος. Οι νέες εφημερίδες ή έκλεισαν ή παραπατούν.

Τουλάχιστον υπάρχουν τα μηνιαία έντυπα που κάνουν το παιχνίδι της Κουμουνδούρου, ενώ οι εκδότες τους αμείβονταν παχυλά – συγγνώμη όχι οι ίδιοι: οι εταιρείες παραγωγής των εκπομπών τους! – από την ΕΡΤ. Ενα τέτοιο συστηματάκι έχει στηθεί στην Κρατική Ραδιοτηλεόραση που προστατεύεται από την Κουμουνδούρου ως ιερή αγελάδα, την οποία αρμέγουν από την πίσω πόρτα. Η ΕΡΤ ελέγχεται επίσης από συνδικαλιστικές ηγεσίες που την ανοίγουν και την κλείνουν ανάλογα με την πολιτική επικαιρότητα – δηλαδή, όταν πάει καλά η κυβέρνηση.

Αν τα σχέδια στον Τύπο ναυάγησαν είναι γιατί οι αναγνώστες δεν τρώνε κουτόχορτο. Θυμούνται ότι οι προ δεκαετίας γαλάζιοι κουμπάροι είναι οι σημερινοί νεοαριστεροί σώγαμπροι. Γι’ αυτό τα κρυπτοκομματικά έντυπα δεν περνάνε. Οπότε, πριν φθάσει η ώρα για τις αδειοδοτήσεις και τη ρύθμιση από μηδενική βάση που εξαγγέλλεται για νιοστή φορά, βγήκαν από τη ναφθαλίνη διάφορες παλαιές ενζενί του νεοκαραμανλισμού προκειμένου να νεκραναστηθεί η βραδινή ενημερωτική ζώνη καναλιού το οποίο ήταν ώς τώρα διάσημο μόνο για τις ξανθιές που είχε στα πρωινάδικα.

Συμπέρασμα: γι’ αυτούς που θέλουν την εξουσία, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.

Τα μέσα ενημέρωσης όμως είναι καθρέφτης όπου φαίνονται τα ίδια πρόσωπα στους ίδιους ρόλους. Η ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι τις ίδιες δυσκολίες στην αδειοδότηση – που καλώς να έλθει! – προκαλεί και η ιδιοκτησία ΜΜΕ μέσω εξωχώριων εταιρειών.