του system failure
Η επιστολή Γιωτόπουλου στην Ελευθεροτυπία, εφόσον όσα λέει είναι αλήθεια, εκθέτει την κυβέρνηση
Το σκηνικό φαίνεται να αλλάζει ραγδαία μετά την επιστολή Γιωτόπουλου στην Ελευθεροτυπία. Ο επικεφαλής της 17 Νοέμβρη ουσιαστικά εκθέτει την κυβέρνηση με τα όσα έχει δηλώσει, αφού είναι ξεκάθαρο ότι…. όχι μόνο υπήρχε μια εσκεμμένη χαλαρότητα όσον αφορά την επιτήρηση του Χριστόδουλου Ξηρού, αλλά και ότι κατ’ εξαίρεση ικανοποιούσαν τα αιτήματα του, κάτι το οποίο ήταν προϊόν “άνωθεν” διαταγής.
Είναι κάπως δύσκολο να φανταστεί κανείς τον Χριστόδουλο Ξηρό σαν ένα καθαρό εργαλείο του παρακρατικού μηχανισμού το οποίο ενεργοποιείται σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης, αν και σ’αυτές τις περιπτώσεις, τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί.
Αρκεί να θυμηθούμε την περίπτωση του “καλόγερου με το πολυβόλο”, ενός πράκτορα των μυστικών υπηρεσιών με πλούσιο “βιογραφικό” από τη συμμετοχή του στα επαναστατικά κινήματα της Λατινικής Αμερικής, ο οποίος στρατολογήθηκε από τις Ερυθρές Ταξιαρχίες στην Ιταλία. Η περίπτωση της δολοφονίας του Άλντο Μόρο – που περιείχε σκοτεινά σημεία ακόμα και για τον αρχηγό της οργάνωσης, Αλμπέρτο Φραντσεσκίνι, σύμφωνα με δηλώσεις του ίδιου – με την αιτιολογία ότι ο Μόρο επιχειρούσε τη σύγκλιση μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς στην Ιταλία, θυμίζει έντονα την περίπτωση του Παύλου Μπακογιάννη που δολοφονήθηκε από τη 17 Νοέμβρη.
Ωστόσο, όσον αφορά τον Χριστόδουλο Ξηρό, φαίνεται ότι, είτε ο ίδιος άλλαξε στάση κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη φυλακή και μετασχηματίστηκε σταδιακά σε έναν άνθρωπο του παρακρατικού μηχανισμού, με αντάλλαγμα βέβαια κάποια ειδικά προνόμια και μια ειδική μεταχείριση, ή, επιλέχθηκε από το παρακράτος ως ο καταλληλότερος για να χρησιμοποιηθεί όταν τα πράγματα θα γίνονταν δύσκολα, με βάση το “προφίλ” του.
Πράγματι, από τα μέλη του σκληρού πυρήνα της οργάνωσης, ο Χριστόδουλος Ξηρός φαίνεται να είναι ο καταλληλότερος για να παίξει το παιχνίδι του παρακράτους, ακόμα και χωρίς τη θέληση του. Από τα υπόλοιπα μέρη του πυρήνα, ο θεωρητικός της οργάνωσης, Γιωτόπουλος, δεν ενδείκνυται και λόγω ηλικίας, ο Σάββας Ξηρός, λόγω προβλημάτων υγείας, δεν είναι σε θέση να “πείσει” ότι διατηρεί την επιχειρησιακή του ικανότητα, ενώ ο Δημήτρης Κουφοντίνας δείχνει να είναι πιο ευφυής από τον Χριστόδουλο Ξηρό και άρα πολύ πιο επικίνδυνος, αφού θα μπορούσε να τεθεί πολύ πιο εύκολα εκτός ελέγχου. Έτσι, εξηγείται ίσως, η ιδιαίτερη μεταχείριση του Χριστόδουλου Ξηρού.
Αν δεν βρεθεί σχετικά σύντομα ο Χριστόδουλος Ξηρός και δεν οδηγηθεί πίσω στη φυλακή, θα είναι κάτι που θα ενισχύσει την υποψία ότι το συστημικό κατεστημένο χρησιμοποιεί πλέον κάθε μέσο προκειμένου να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη από τα νέα σκληρά μέτρα που θα έρθουν μέχρι τις ευρωεκλογές ή πιθανές τριπλές εκλογές τον Μάιο, παίζοντας επικίνδυνα παιχνίδια.
Πιθανές επιχειρήσεις προβοκάτσιας, θα αποτελέσουν το εργαλείο για περαιτέρω ποινικοποίηση των διαδηλώσεων και εφαρμογής νέων σκληρών μέτρων κρατικής καταστολής.