Γιατί η δραχμή είναι η λύση….

GiorgosFox

εμπορικό πλεόνασμα 199 δις (άντε να της δώσουμε κι ένα εμείς τώρα που μας περισσεύει να το κάνει 200) Ευρώ για τον περυσινό χρόνο και μάλιστα της έγινε λέει και επίπληξη από την κομισιόν καθώς εμπορικό πλεόνασμα πάνω από 6% του ΑΕΠ θεωρείται «ανισορροπία» και επισύρει κυρώσεις, όπως συμβαίνει και με ένα έλλειμμα προϋπολογισμού άνω του 3%. Βέβαια για να μη στεναχωρηθεί η κυρία Μέρκελ, η κομισιόν έσπευσε να ανακοινώσει ότι το πλεόνασμα «δεν αυξάνει το ρίσκο στον ίδιο βαθμό με τα μεγάλα ελλείμματα».

Αυτό το στοιχείο, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η Γερμανία έχει πρακτικά 0% ανεργία αλλά και ότι ο Ευρωπαϊκός Νότος έχει 40% ανεργία (ίσως και περισσότερο) καταδεικνύει 2 πράγματα:

ü Δεν μπορούν να έχουν κοινό νόμισμα δύο κράτη με διαφορετικό ρυθμό ανάπτυξης και διαφορετική φορολογική πολιτική

ü Ο Ευρωπαϊκός Νότος αποτελεί τον καλύτερο πελάτη της Γερμανίας. Η τελευταία εξάγει τα προϊόντα της στις χώρες του νότου και στεγνώνει τις οικονομίες τους μαζεύοντας τα ευρώ. Έπειτα σα δυνάστης τις στραγγαλίζει οικονομικά δανείζοντας τους τα χρήματα που τους έχει πάρει. Ο φαύλος κύκλος αυτός επαναλαμβάνεται μέχρι που η δανειζόμενη χώρα πνίγεται στα χρέη και αναγκάζεται σε τεράστιες περικοπές και σε εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας. (Μνημόνια κλπ)

Με κοινό νόμισμα είναι φως φανάρι ότι αυτό το σύστημα δε λειτουργεί. Ή θα πάμε στη λογική των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης – Ομοσπονδιακό κράτος με έναν υπουργό οικονομικών – ενιαία φορολογία και ενιαία οικονομική και εξωτερική πολιτική, ή θα σπάσουμε σαν ευρωζώνη ο καθένας στα δικά του τοπικά νομίσματα (Το δεύτερο θα αποτελέσει τη μεγάλη ήττα της Γερμανίας – και ή θα την πιέσει να πάει γρήγορα στο πρώτο ή θα της δώσει ένα μεγάλο γεωπολιτικό χτύπημα).

Η ελληνική κοινωνία έχει ανάγκη πολλές διαρθρωτικές αλλαγές, αυτό είναι βέβαιο. Ζούμε σε μια χώρα που θέλει να ονομάζεται καπιταλιστική, αλλά κατά βάση έχει σοβιετικές ρίζες. Λίγο πολύ όλοι τα ξέρουμε τα προβλήματα του ελληνικού συστήματος, δεν έχει νόημα να επεκταθώ σ’ αυτά, όπως ξέρουμε και τις αρνητικές συνέπειες αυτών: έλλειμμα ανταγωνιστικότητας. 

Να δώσω ένα απλό παράδειγμα. Η Γερμανική μουστάρδα στα LIDL κοστίζει λιγότερο από την ελληνική μουστάρδα παρόλο που ο μισθός στη Γερμανία είναι 2 και 3 φορές μεγαλύτερος. Αυτό συμβαίνει γιατί οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα έχουν μεγαλύτερα κόστη, γιατί η πιστοποίηση μουστάρδας θέλει λάδωμα, γραφειοκρατίες κλπ κλπ, για ένα κάρο διαρθρωτικά προβλήματα, αλλά η διαφορά αυτή δεν μπορεί να εξισορροπηθεί με περαιτέρω υποτίμηση των μισθών. Αν η χώρα με τους μικρότερους μισθούς ήταν η πιο ανταγωνιστική τον κόσμο δε θα τον κυβερνούσε η Αμερική αλλά η Μοζαμβίκη.

Η Ελλάδα πρέπει να πάει σε μια μεγάλη υποτίμηση του νομίσματος ώστε η Ελληνική μουστάρδα να είναι ανταγωνιστική της Γερμανικής. Η ελληνική μικρομεσαία επιχείρηση που παράγει ρούχα, δεν μπορεί να ανταγωνιστεί το Ζάρα, παρά μόνο αν ο Ζάρας αγοράζει σε ευρώ και πουλάει σε δραχμή.

Επιπλέον τα εισαγόμενα είδη θα είναι πολύ ακριβά για να τα αγοράσουμε και αυτά που εξάγουμε θα είναι ανταγωνιστικά στις άλλες χώρες. Όσον αφορά τα συναλλαγματικά διαθέσιμα, αυτό είναι ένας μύθος: Το πρώτο καλοκαίρι της δραχμής η χώρα θα βουλιάξει τουρίστες και θα γεμίσει συνάλλαγμα!

Η εσωτερική υποτίμηση και η λιτότητα δεν είναι λύση, από τη στιγμή που η ευρώπη δεν είναι πολιτικά ώριμη να γίνει ομοσπονδιακό κράτος! Ακόμα κι αν σήμερα ολοκληρώναμε τις διαρθρωτικές αλλαγές, αυτές θα ήθελαν χρόνο για να αποδώσουν την ώρα που η ανεργία θα κάλπαζε… Η δραχμή είναι η πραγματική υποτίμιση που θα δώσει ώθηση στην παραγωγή της ελληνικής οικονομίας. Βέβαια, ακόμα και με τη δραχμή η ανάγκη για διαρθρωτικές αλλαγές είναι επιτακτική, αλλά δε βλέπω κανένα πολιτικό να είναι έτοιμος να επιλέξει το δύσκολο δρόμο που πιθανώς να βλάψει τα μικροπολιτικά του συμφέροντα….

GiorgosFox από foxcasino.gr