Αποδείχτηκε ότι βρήκαν τον χαζό τον ΓΑΠ και του φόρτωσαν την χρεοκοπία!

Ήταν καταπληκτικός ο τρόπος με τον oποίο οι κυβερνώντες του 2009 και οι ελιτ πέταξαν την καυτή πατάτα της διαρκώς αναβαλόμενης χρεοκοπίας στον Παπανδρέου και τον στήριξαν στο να φουντάρει…

Ήταν καταπληκτικός ο τρόπος που τον εξαφάνισαν μόλις άρχισε να ρετάρει και να γίνεται επικίνδυνος για τα συμφέροντά τους καθώς προγραμμάτισε δημοψήφισμα.

Η χρεοκοπία της χώρας έχει αρχίσει…

το 1981 με την εισδοχή μας στην τότε ΕΟΚ.

Από εκείνη την εποχή ενα μεγάλο τμήμα του αγροτικού ΑΕΠ θα κατέληγε στις χωματερές. Μια χαρακτηριστική ταινία για την εποχή είναι του Θ. Μαραγκού του 1984 με τίτλο ”Τι έχουν να δουν τα μάτια μας”. Πηγαίνοντας προς την χρεοκοπία φτάνουμε στην περίοδο Μητσοτάκη ο οποίος με άγρια λιτότητα και μηδενικές αυξήσεις προλαμβάνει το κανόνι. Περίφημο το 0+0=14%. Την ίδια περίοδο υπογράφεται η συνθήκη του Μάαστριχ.

Καθώς φτάνουμε στην περίοδο Σημίτη η αγροτική παραγωγή συρρικνώνεται ταχύτατα και σβήνουν μεγάλες καλλιέργειες καθώς κυριαρχούν οι ποσοστώσεις. Ο σχεδιασμός της Ευρώπης και των κυβερνώντων περιλαμβάνει ακόμη και μείωση του αριθμού των αγροτών από το 20 στο 6% και κλείσιμο παραγωγικών μονάδων όπως της ΕΒΖ.

Στην παραδοξότητα των καιρών και σε έναν κόσμο που αναζητά το φθηνό, ποιοτικό, καθαρό ή και βιολογικό τρόφιμο, αντί η Ελλάδα να γίνει το μποστάνι της Ευρώπης, καταστρέφει τις όποιες δυνατότητες προς αυτή την κατεύθυνση. Ο σχεδιασμός θα είναι απολύτως ανύπαρκτος. Οι υπουργοί Γεωργίας κατά βάση αρκούνται στην μοιρασιά επιδοτήσεων στα χωριά της εκλογικής τους περιφέρειας.

Οι λίγοι αγρότες που απομένουν δραστήριοι τρέχουν πίσω από αυτές τις επιδοτήσεις και σε νέες καλλιέργειες τύπου Στέβια, γκότζι Μπέρι, Ιπποφαές και γαϊδουράγκαθα! Παρόλο που μειώνεται ο αγροτικός πληθυσμός, αυξάνεται η διαθέσιμη έκταση, μειώνεται ο ανταγωνισμός, οι αγρότες φτωχαίνουν όλο και γρηγορότερα.Στα πλαίσια του γενικού εκσυγχρονισμού, η αγροτική ζωή και η επιχειρηματικότητα σε αυτό το χώρο έγινε συνώνυμη της φτώχειας, του χαμηλού επιπέδου και η μετανάστευση από το χωράφι από εθνική τραγωδία ξαφνικά έγινε στόχος όλων.

Όμως το πρόβλημα έρχονταν απ έξω και ο ίδιος ο Σημίτης παραδέχτηκε με αρθρο του ότι το πρόβλημα είναι η ατελής ευρωζώνη

“Η αφετηρία του προβλήματος είναι ότι η ευρωζώνη είναι μια ατελής οικονομική και νομισματική ένωση χωρών-μελών με διαφορετικά διαρθρωτικά χαρακτηριστικά. Οταν ιδρύθηκε, δεν υπήρχε σχέδιο οικονομικής διακυβέρνησης που θα αντιμετώπιζε τις ανισότητες μεταξύ του αναπτυγμένου πυρήνα και των λιγότερο αναπτυγμένων χωρών της περιφέρειας. Οι δημιουργοί της θεωρούσαν ότι οι αυτοματισμοί της αγοράς θα εξαλείψουν βαθμιαία τις ανισορροπίες. Οι εξελίξεις τούς διέψευσαν. Οι διαφορές εντάθηκαν. Ελειψαν τραγικά οι διαδικασίες για τη συστηματική προώθηση της οικονομικής ανάπτυξης. Οι ωφέλειες δεν κατανεμήθηκαν ισόρροπα σε όλα τα μέλη.”

Την ίδια στιγμή η Ελλάδα εισάγει συνεχώς αυξανόμενες ποσότητες από ντομάτες, πατάτες, λεμόνια, γάλα, κρέας και άλλα τρόφιμα από τρίτες χώρες.

Παράλληλα, κλείνουν εργοστάσια που μετακινούνται προς τα Βαλκάνια και σε χώρες εκτός ευρωπαϊκών κριτηρίων. Οι τότε κυβερνώντες είδαν όλο αυτό τον οικονομικό χαλασμό ως εκσυγχρονισμό και εκδυτικοποίηση, ενώ την μαζική μετανάστευση επιχειρήσεων την είδαν ως δημιουργία μιας ζώνης της δραχμής. Ο εργάτης που έχασε την θέση του στο εργοστάσιο και άνοιξε με δάνειο μια μπουτίκ όπου πουλούσε κινεζικό εσώρουχο, αισθάνθηκε ότι αναρριχήθηκε κοινωνικά.

Το κενό παραγωγής καταναλωτικών προϊόντων καλύφθηκε με εισαγωγές κυρίως κινεζικών προϊόντων. Η ανεργία από τον αγροτικό τομέα, όπως και τα παιδιά των αγροτών, απορροφήθηκαν στο Δημόσιο, στις ατέρμονες σπουδές και στην κρατικοδίαιτη κατασκευαστική επιχειρηματικότητα. Εκατομμύρια τόνοι τσιμέντου έπεσαν, καθώς ο ιδιωτικός δανεισμός έδωσε ώθηση στην οικοδομική δραστηριότητα.

Τα μαύρα χαμηλά μεροκάματα των μεταναστών έκρυψαν την φτώχεια μας και το γεγονός ότι το ελληνικό μεροκάματο έπρεπε να πέφτει, καθώς μειώνονταν το πραγματικά παραγόμενο ΑΕΠ. Το παραμύθι της σύγκλισης με την ΕΕ κυριαρχούσε ως ιδεολογικό κατασκευάσμα ενώ τα νούμερα το διάστημα 2000-2009 παραποιούνταν συνειδητά δια μέσω της απογραφής ή της καταγραφής που έκαναν οι ΥΠΟΙΚ των τότε κυβερνήσεων.

Η κρίση όμως αποκάλυψε την πραγματικότητα και αυτή ήταν ότι τα μαύρα χαμηλά μεροκάματα των μεταναστών απηχούσαν την αγορά. Μέσω αυτών, κατέστη δυνατό να μην εγκαταλειφθεί η λιγοστή αγροτική παραγωγή και να μαζευτούν μήλα, ελιές, πορτοκάλια. Καθόλου τυχαίο που η απορρύθμιση της αγοράς εργασίας οδήγησε και το ελληνικό μεροκάματο στην κατηγορία “μαύρο” και “χαμηλό”.

Όταν όλα τα παραπάνω έφτασαν στο μη παρέκει βοηθούμενα της παγκόσμιας κρίσης, όλοι πέταξαν την καυτή πατάτα της χρεοκοπίας στον Παπανδρέου που φώναζε “λεφτά υπάρχουν” και τον στήριξαν απόλυτα στο να φουντάρει την χώρα εντός ευρώ.

Παρατηρώ σήμερα σοβαρούς άνθρωπους γύρω μας που, ενώ έχασαν ολόκληρη χρεοκοπία και όλη την παραπάνω διαδικασία, καμώνονται τους ειδικούς και ακόμη περισσότερο να αποζητούν ρόλο χωρίς καν να ξέρουν τι και ποιος τελικά χρεοκόπησε. Όμως, για να δούμε την λύση, πρέπει να γίνει απολύτως αντιληπτό ότι χρεοκόπησε η Ελλάδα του ευρώ.

Η Ελλαδα των ευρωπαϊστών, των μεταρρυθμιστών, των εκσυγχρονιστών και των οπαδών της λιτότητας και όσων κυβέρνησαν.

Ναι αυτοί χρεοκόπησαν

Δημοσιεύθηκε στο Larissanet
του Γιάννη Παπαϊωάννου