Εστια 14 07 2015
Γράφει ὁ Γ. Κ. Στεφανάκης
Ι. Ἡ οἰκονομική κατάσταση εἶναι πολύπλευρα ἀδιέ- ξοδη:
α) Συνταξιοῦχοι καί μισθοδοτούμενοι τοῦ
δημο- σίου, ἴσως, ὑπερβαίνουν τά 3,5 ἑκατομμύρια. Οἱ ἄνεργοι ἀνέρχονται σέ 1,5 ἑκατομμύριο. Τά 2,5
ἑκατομμύρια τῶν ἰδιωτικῶς ἀπασχολουμένων δέν ἀρκοῦν γιά τήν συντήρηση τῶν προηγουμένων (!). β)
Τό ἀκαθάριστο προϊόν μας (ΑΕΠ) ἀναλύεται: κατά 80% σ’ ὑπηρεσίες ἐσωτερικοῦ. Τό 16% προέρχεται
ἀπό κατασκευές-με- ταποίηση. Τό ὑπόλοιπο 4% ἀντιστοιχεῖ σέ γεωργία, κτη- νοτροφία, ἁλιεία. γ)
Καλύπτουμε δι’ εἰσαγωγῶν τό 70% τῶν ἀναγκῶν μας. Στερούμεθα (καί) ἐπισιτιστικῆς ἐπάρ- κειας. Δέν
παράγουμε τά ἀναγκαῖα κρεμμύδια. Εἰσά- γουμε πατάτες (!). Παράλληλα: ἀπασχολοῦμε τόν πλη-
θυσμό σέ ὑπηρεσίες πού ἀδυνατοῦμε νά πληρώσουμε (!!!). Ἀποδεικτικῶν ὑπηρεσιῶν εἶναι τό κράτος.
Ἡ διατή- ρηση τῆς ἀνακολουθίας ἐπιβαρύνει τό χρέος.
Ἐκεῖ ἑστιάζεται ἡ διαφωνία πρός τούς ἑταίρους. Ἀρνοῦνται νά καλύπτουν ἐλλείμματα.
ΙΙ. Τό ἀδιέξοδο ἔχει ἀπό δεκαετιῶν ἀναγνωρισθεῖ. Ὁ Ἀ. Παπανδρέου, στό «Βῆμα» τῆς 25.10.87, τόνιζε
ὅτι τό κρά- τος ἀπασχολεῖ ἀριθμό μισθοδοτουμένων διπλάσιο τοῦ ἀναγκαίου. Ὅτι ἀγόμεθα σέ
ἀσφυξία. Ὅτι ἀποτελεῖ καθῆκον του ἡ ἐξυγίανση, ἐντός δέκα ἤ (τό πολύ) δεκα- πέντε ἐτῶν. Ἡ
ἀνισορροπία ἔπρεπε νά ἔχει ἀρθεῖ –πάν- τως– τό 2002. Οὐδέν ἔγινε (!). Ὁ διάδοχός του, κ. Κ. Σημί- της,
προσπάθησε ν΄ ἀντιμετωπίσει τόν ἕτερο πυλώνα τῆς ὑπερχρέωσης: Τό κοινωνικοασφαλιστικό.
Ἐπιστρατεύθη- κε ὁ καθηγητής Σπράος. Ξεσηκώθηκε τό συνδικαλιστικό κατεστημένο. Ἡ προσπάθεια
ἐγκατελείφθη (!).
ΙΙΙ. Ὁρόσημο ὑπῆρξε ὁ Ὀκτώβριος τοῦ ’81. Ἄρχισε μαζικά ἡ ἅλωση τοῦ κράτους ἀπό τό κόμμα.
Ἀνατροπή στό ἐξαρθρωτικό φαινόμενο δέν ἐπέφεραν τά διάδοχα (τοῦ Πασόκ) σχήματα. Ἡ πτώχευση
τοῦ 2010 ἔδειξε ἐπι- τακτική τήν ἀνάγκη μείωσης τοῦ κράτους. Ἦταν ἀργά (!). Ὑπῆρχε, ἤδη, ὁ κ. Τσίπρας
ἀνδρωμένος πολιτικά. Ἐκμεταλλεύθηκε τό προπατορικό ἁμάρτημα. Ὑποσχέ- θηκε περισσότερο κράτος.
Οἰκειοποιήθηκε ὀποθενδή- ποτε διορισμένους. Νίκησε, ἔτσι, τήν 25.1. τ.ἔ.
IV. Οἱ ἐκπρόσωποι τῶν πολιτικῶν δυνάμεων συνεχῶς αἰφνιδιάζονται ἀπό τόν πρωθυπουργό. Ἐν
τούτοις, ὁ κ. Τσίπρας εἶναι προβλέψιμος, τό δόγμα του ἀνατρεπτικό: «μεγάλη ἀναστάτωση – ὑπέροχη
κατάσταση». Ὁ πρω- θυπουργός διαρκῶς ἀλλάζει. Διαρκῶς κινεῖται. Ὑπέρ καί κατά τῶν Εὐρωπαίων.
Ὑπέρ καί κατά τῶν ΗΠΑ, ἀλλά καί τῆς Ρωσίας καί τῆς Κίνας καί τοῦ Ἰράν.
Ἐσωτερικῶς συγκαλεῖ συχνά τήν Ὁλομέλεια τῆς Βουλῆς. Καλεῖ τόν λαό σέ δημοψήφισμα. Συγκαλεῖ συμ-
βούλια πολιτικῶν ἀρχηγῶν. Ὅλα αὐτά χωρίς νά ἐπιβάλ- λονται ἐκ τοῦ πολιτεύματος (!!!).
Ἀλλ’ οἱ μή ἀναγκαῖες θεσμικά κινήσεις τόν ἔχουν ὠφελήσει, πολιτικά. Ὁ κ. Τσίπρας διατηρεῖ τακτικό
προ- βάδισμα ἔναντι τῶν ἀντιπάλων του.
V.Οἱ παραδοσιακές δυνάμεις πέτυχαν τό ἀκατόρθωτο: Νά ἡττηθοῦν σέ μάχη πού διεξήχθη ἐρήμην τους
(!!!).
Ὁ κ. Τσίπρας στήν λήξη τοῦ προγράμματος (30.6.15) εἶχε ἀνάγκη χρόνου. Ἐφηῦρε «δημοψήφισμα»
ἐντός πέντε ἡμερῶν (!!!). Ἡ ἀντιπολίτευση ἦταν ἀνυποψία- στη. Ἦταν καί ἀνέτοιμη. Ἄρα οὐδένα εἶχε
λόγο ἀνάμει- ξης. Ἔπρεπε νά σταθεῖ στά ποιοτικά χαρακτηριστικά τοῦ ἐγχειρήματος. Σ’ ὅ,τι, ἐπί τέλους,
κατάγγειλε τό Συμβούλιο τῆς Εὐρώπης. Ὅτι, δηλαδή, ἐπρόκειτο γιά αἰφνιδιασμό ἀντίθετο πρός τήν
εὐρωπαϊκή δημοκρα- τία. Εἴδαμε καί χειρότερα. Καθιερωμένες προσωπικό- τητες ἐπέρριπταν εὐθύνη
(καί) στούς Εὐρωπαίους. Ὅμως, τότε, τόν ἀντιευρωπαϊσμό –κυριαρχικά– παρι- στοῦσε ὁ Τσίπρας. Καί,
ἔτσι, ἐπριμοδοτεῖτο ἀπό ἀφε- λεῖς ἀντιπολιτευόμενους (!!!). Ἀλλά ἡ σύγχυση τῶν πα- ραδοσιακῶν
δυνάμεων ἔχει καί συνέχεια.
Ἡ διάσταση πρός τόν κ. Τσίπρα δέν εἶναι, ἀσφαλῶς, προσωπική. Ἀνάγεται σέ διαφορετική ἀντίληψη
τοῦ ἐθνικοῦ συμφέροντος. Αὐτή ἡ διαφορά δέν ἐπιτρέπει στούς ἄλλως φρονοῦντες ν΄ ἀναθέτουν στόν
κ. Τσίπρα –οἱαδήποτε– ἐκπροσώπησή τους (!!!). Ἡ ἐξουσιοδότηση τῶν πολιτικῶν ἀρχηγῶν ὅπως καί τά
ψηφίσματα (τῆς Βουλῆς) περισσεύουν. Ὁ κ. Τσίπρας εἶναι νόμιμος πρω- θυπουργός. Ἔχει ἐκ τοῦ
πολιτεύματος πλήρη ἐξουσία ἐκπροσώπησης τοῦ κράτους.
Δικαιοῦται, ἀσφαλῶς, νά ρωτᾶ ὅποιον θέλει, ὁ κ. Τσί- πρας, δηλαδή καί ἀρχηγούς καί βουλευτές. Ἀλλά
μέ- χρις ἐκεῖ. Πρωθυπουργός εἶναι μόνον ὁ ἴδιος. Οὔτε γραπτές ἐξουσιοδοτήσεις νοοῦνται, οὔτε
ψηφίσματα τῆς Βουλῆς χρειάζονται. Ὄφειλαν, λοιπόν, οἱ παλαιές δυνάμεις ν΄ ἀπόσχουν ἀπό τέτοιες
ἐκδηλώσεις. Ἀρκοῦσε, ἁπλῶς, λακωνική καί σαφής ἀνακοίνωση. Ὅτι, δηλαδή, οἱ δυνάμεις αὐτές ἦσαν
καί παραμένουν στα- θερά προσηλωμένες στήν εὐρωζωνική ἰδέα. Ἐπίσης διατύπωση εὐχῆς ὅπως (καί)
ὁ κ. Τσίπρας ἀντιληφθεῖ πώς τό συμφέρον μας εἶναι ἐκεῖ. Τίποτε ἄλλο (!!!).
VI. Συμπερασματικά: Κυρίως ἀπό Ὀκτωβρίου 1981 συρρικνοῦται ἡ παραγωγική βάση. Διευρύνεται ἡ
κα- τανάλωση. Συναφές τό ζήτημα τῶν ἀδιορίστων πτυχι- ούχων. Διαθέτουμε περισσότερα
πανεπιστήμια ἀπό τήν Ἀγγλία. Ἡ ἀπορροφητικότης πτυχιούχων ἔχει (ἀπό ἐτῶν) μηδενισθεῖ. Πολλοί ἐξ
αὐτῶν συντη- ροῦνται ἀπό οἰκογενειακές συντάξεις. Ἔτσι αὐξάνεται ἡ πίεση πρός τό δημόσιο (!).
Ὑπό Σύριζα, ἤ παραδοσιακές δυνάμεις, ἐντός ἤ ἐκτός Εὐρώπης, χωρίς παραγωγή, σκοτεινή εἶναι ἡ
προοπτική.
VIΙ. Μένει ἀνοικτή ἡ κοσμοπολίτικη καθιέρωση τῆς χώρας ὡς ἀφορολόγητης ζώνης. Αὐτό πρός παροχή
διεθνῶν ὑπηρεσιῶν. Νά καταστοῦμε, ἄρα, Dubai ἤ Λου- ξεμβοῦργο ἤ Monaco τοῦ Αἰγαίου.