Πολιτικό ή εθιμοτυπικό το σχόλιο;

Του Nίκου Βασιλειάδη

Στον χαρταετό που με επιμέλεια ετοίμαζαν τα παιδικά μας χέρια, το μάτι έπρεπε να δουλεύει με ταχύτητα και ευστοχία και τα χέρια με σταθερότητα και επιδεξιότητα.
Για να γίνει ο αετός σου ακατανίκητος, χρειαζόσουν
κατασκευαστικές ικανότητες, φαντασία, δημιουργική προδιάθεση και πολλή επιδεξιότητα ώστε ν΄ ανέβει ψηλά. Και όταν κυμάτιζε περήφανος στον ουρανό με τα δικά σου πολύχρωμα σημάδια, άρχιζες τις μπερδεψούρες τις κόντρες με τις καλούμπες αλλων χαρταετών με στόχο να ρίξεις τον αντίπαλο και να τον κρεμάσεις στη δική σου καλούμπα.
Το μόνο που έπρεπε να προσέχεις ήταν οι κοιλιές που έκαναν καμια φορά οι καλούμπες, κυρίως όταν οι αετοί ήταν παρα πολύ ψηλά.
Αφηνες καλούμπα και ο αετός έμενε στο ίδιο ύψος, αλλα η καλούμπα χαλάρωνε…..προσοχή λοιπόν…….Αμόλα καλούμπα (μην μένεις στάσιμος, προχώρα) αλλά πρόσεχε μην κάνεις κοιλιά…μην γελαστείς και χαλαρώσεις ……όσο ψηλά και αν είσαι…