ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ; ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ή Η ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ;

Η απάντηση είναι κάνεις ή και οι δύο , δεν έχει καμία σημασία από τη στιγμή που τα συμβόλαια του δίκαιού τους υπογράφονται με αίμα από ανθρώπινες ζωές.

Αλλά, ας θέσουμε κάποια ερωτήματα διαφώτισης της κοινής γνώμης.

Το Ισραήλ δικαιούται να
έχει κράτος;
Προφανώς ναι.

Η Παλαιστίνη;
Προφανώς και αυτή δικαιούται .

Το Ισραήλ αρνείται το δικαίωμα της Παλαιστίνης να έχει κράτος;
Η απάντηση είναι όχι.

Η Παλαιστίνη αρνείται το δικαίωμα του Ισραήλ να έχει κράτος; Η απάντηση είναι και πάλι όχι.
Άλλωστε όταν «κυβερνούσε» η ΦΑΤΑΧ (πολιτικο-στρατιωτική οργάνωση των Αράβων Παλαιστινίων) αναγνώριζε το δικαίωμα του Ισραήλ να έχει κράτος και οι πρωτεργάτες του διαλόγου Αραφάτ-Πέρεζ, Ράμπιν, τιμήθηκαν με βραβείο Νόμπελ ειρήνης για τη συμφωνία του Όσλο το 1993.
Τώρα όμως που κυβερνά η ΧΑΜΑΣ (ακραία Σουνιτική Ισλαμική οργάνωση) με τη ψήφο του Παλαιστινιακού λαού, όχι μόνο δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του Ισραηλινού λαού , αλλά επιδιώκει με «Ιερό πόλεμο» (Τζιχάντ) να τους εκδιώξει από τα εδάφη των προγονών τους, όπως η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία πριν από 2000 χρόνια περίπου.
Ποιος λογικός άνθρωπος θα υποστήριζε ότι στις απειλές του Τζιχαντικού μουσουλμανισμού δεν θα οργάνωνε την άμυνα του;

Το Ισραήλ τους παρεχώρησε τη Λωρίδα της Γάζας και δέχτηκε βροχή από ρουκέτες. Οι οποίες πληροφορώ τους εγχώριους κροκόδειλους που κλαίνε για τα παιδιά των Παλαιστινίων, σκοτώνουν και αυτές τα παιδιά των Ισραηλινών. Άλλωστε η ανακωχή της εκεχειρίας ξεκίνησε από την απαγωγή και εκτέλεση 3 νεαρών Ισραηλινών. Δυστυχώς για όλους αυτούς τους υποκριτικά ευαίσθητους το χυμένο αίμα στα βομβαρδισμένα πεζοδρόμια της Γάζας δεν ξεχωρίζει την εθνικότητα από το κόκκινο χρώμα του.
Γιατί κύριοι της ελληνικής επιλεκτικής ευαισθησίας διαδηλώνεται έξω από την Ισραηλινή πρεσβεία και δεν διαδηλώνεται και έξω από την Παλαιστινιακή, καταθέτοντας ψηφίσματα κατά των ηγετών της Χαμάς που θυσιάζει τα παιδιά της στο όνομα του θρησκευτικού της φανατισμού.
Γιατί κύριοι της αυτοφυούς Αριστεράς την ώρα που διαδηλώνεται υπέρ των Παλαιστινίων δεν τους «αποκαλύπτετε» ότι «η θρησκεία είναι το όπιο του λαού», για να δούμε αν θα σεβαστούν και τα δικά σας παιδιά;
Γιατί κύριοι αυτόκλητοι υπερασπιστές του Διεθνούς Προλεταριάτου δεν διαδηλώνεται για τα ανήλικα παιδιά που αποκεφαλίζουν με σουγιά ή ακόμα χειρότερα τα παντρεύονται, αυτοί οι άθλιοι «εραστές» του Τζιχαντικού Ισλάμ στη Συρία, στη Λιβύη, στο Ιράκ και στη Νιγηρία;
Γιατί κύριοι του ΚΚΕ δεν κλείνετε τους δρόμους διαδηλώνοντας κατά της Παλαιστινιακής Αρχής που συνεργάζεται με τους εισβολείς Τούρκους στη Βόρειο Κύπρο;
Ή ακόμα καλύτερα γιατί δεν αποκλείετε την Κινεζική πρεσβεία για την 50χρονη κατοχή του Θιβέτ από τους ομοϊδεάτες σας Μαοϊκούς κομμουνιστές;
Καλό είναι να μας εξηγήσουν οι φορείς του «διεθνούς προλεταριάτου» πως είναι δυνατόν ο «επιλεκτικός ιμπεριαλισμός» να ταυτίζεται με «το δίκιο του εργάτη» και την «αυτοδιάθεση των λαών»;
Η Τζιχαντική επιβολή είναι εμφανής σε όλες τις χώρες που δραστηριοποιείται. Οι Ισραηλινοί απλά αντιδρούν. Ειδικά σ’ένα εχθρικό περιβάλλον 19 αραβικών κρατών 500 εκ. περίπου κατοίκων, όπως βλέπετε στον παρακάτω χάρτη.

Ποιος μπορεί να ευθύνεται για τις αλληλοσπαραζόμενες εμφύλιες συγκρούσεις φυλών και νομάδων σε κράτη μακριά από το Ισραήλ; Ποιος εμπόδισε τα άλλα κράτη που δεν συνορεύουν με το Ισραήλ , να αναπτυχθούν και να προσφέρουν στους λαούς τους ελευθερία και ευημερία; Ποιος φταίει που δεν γνωρίζουν ότι η ελευθερία με την ευημερία είναι ταυτόσημες έννοιες; Πρέπει να αναρωτηθούν γιατί μέσα σε όλο τον αραβικό κόσμο το Ισραήλ είναι το μόνο κράτος που υιοθέτησε πολιτικές ελεύθερων αγορών , και είναι το μόνο αναπτυγμένο;
Προφανώς το πρόβλημα δεν βρίσκεται στο Ισραήλ , αλλά στην εσωτερική τους κουλτούρα , στον θρησκευτικό τους φανατισμό, στην έλλειψη Δημοκρατίας και θεσμών και στις φασιστοσοσιαλίζουσες ηγεσίες που θέλουν να βλέπουν το λαό τους σαν μια άβουλη αγέλη ανθρώπων και όχι σαν σύνολο ατόμων με ξεχωριστές δεξιότητες και δυνατότητες.
Είναι αυτές οι ίδιες οι ηγεσίες που αυθαίρετα θυσιάζουν τα παιδιά τους στο όνομα του ΑΛΛΑΧ, σαν να τους έδωσε την εξουσία ο ίδιος να το κάνουν, στο όνομα του.
Έλεος!
Με χωρίζουν πολλά από το Ισραήλ και δεν έχω κανένα ενδοιασμό να κρίνω τις πολιτικές του και να κατακρίνω τις δολοφονικές του ενέργειες εναντίον των άλλων λαών, αλλά δεν μπορώ στο βωμό οποιασδήποτε ιδεολογίας να βλέπω τους εγχώριους ευαίσθητους να προσαρμόζουν την ανθρωπιά τους και να βάφουν την αλήθεια στα χρώματα των κομματικών τους γυαλιών.
Το Παλαιστινιακό είναι δύσκολο πρόβλημα και χρειάζεται μετριοπαθείς και πεφωτισμένες ηγεσίες για να προσεγγίσουν βιώσιμες λύσεις. Αλλά οι ηγεσίες εκλέγονται από το λαό. Κι εδώ ξεκινά το πρόβλημα…….

Αντώνης Κρούστης