“Περίμενε παιδί μου να υπογράψει ο ΟΤΕ τη σύμβαση με τον κουμπάρο και θα σου αγοράσω το νέο αυτοκίνητο”
Αν μια συμμορία ληστών, που κατά τη δράση της σκότωσε έναν φύλακα και μέχρι αυτή να συλληφθεί, το μέλος της, που διέπραξε τον φόνο για να εξυπηρετήσει την κοινή δραστηριότητα σκοτώθηκε σε ένα κοινό αυτοκινητιστικό δυστύχημα, δεν θα δικαστούν όλοι οι υπόλοιποι για….
ένοπλη μετά φόνου ληστεία;
Δεν θα γίνει ποτέ η δίκη, γιατί ένα αυτοκίνητο “πάτησε” τον κατά τη γενική ομολογία όλων δολοφόνο; Θα απαλλαγούν όλοι από το σύνολο των κατηγοριών, επειδή σκοτώθηκε ένας από τους εγκληματίες;
Η ληστεία θα πάψει να είναι ένοπλη μετά φόνου, επειδή σκοτώθηκε αυτός ο οποίος κρατούσε το όπλο και σκότωσε;
Για τον νόμο το όπλο ανήκει στη συμμορία και όχι αποκλειστικά σ’ αυτόν που το έφερε. Για τον νόμο ο φόνος αποδίδεται στη συμμορία και όχι αποκλειστικά σ’ αυτόν που τον διέπραξε ως φυσικό πρόσωπο.
Δεν χρειάζεται δηλαδή να συλληφθεί ο Χριστοφοράκος ή ο Καραβέλας, για ν’ αρχίσουν οι δίκες τους.
Αυτές μπορούν ν’ αρχίσουν και χωρίς αυτούς, εφόσον υπάρχουν τα παιδιά τους.
Τα συνένοχα παιδιά τους, εφόσον αυτά έχουν υπό την κατοχή τους το μεγαλύτερο μέρος των προϊόντων των εγκλημάτων τους.
Τα παιδιά, τα οποία τα “έμπλεξαν” οι ίδιοι στα εγκλήματά τους.
Πηγαίνεις λοιπόν στα δικαστήρια τους συνενόχους, τους οποίους έχεις συλλάβει και τους δικάζεις με αυτό το σκεπτικό.
Τους δικάζεις ως εγκληματίες, οι οποίοι επωφελούνταν από το “παρασκήνιο” και ίσως και να κατεύθυναν τις πράξεις των εγκληματιών. Δεν χρειάζεται να αποδείξεις ότι αυτό πράγματι συνέβαινε.
Η κατοχή των περιουσιακών στοιχείων, τα οποία προέκυψαν από το έγκλημα του στενού τους συγγενή, αρκεί.
Δικάζεις ερήμην του τον συγγενή τους, ώστε να βρεις το πώς προέκυψαν τα περιουσιακά αυτά στοιχεία και η κατηγορία απλά “μεταβιβάζεται” και στους συνενόχους του, που τα κατέχουν.
Τους συνενόχους τους καταδικάζει η απλή κατοχή των περιουσιακών στοιχείων, τα οποία προέκυψαν από το έγκλημα.
Η κατοχή του μοναδικού στόχου του εγκλήματος.
Η κατοχή στοιχείων, τα οποία, αν παρέμεναν στην κατοχή την εγκληματιών, θα δεσμεύονταν και θα δημεύονταν.
Τι ποινή προβλέπεται γι’ αυτήν την περίπτωση;
Ισόβια;
Τους καταδικάζεις σε ισόβια ως συνενόχους.
Γιατί το κάνεις αυτό;
Για ν’ αναγκαστούν οι πραγματικοί ένοχοι να εμφανιστούν ενώπιον του νόμου και να πάρουν την ευθύνη.
Τους καταδικάζεις μέχρι να έρθουν οι πραγματικοί ένοχοι να τους απαλλάξουν.
Μέχρι να έρθουν αυτοί και να μας “διαβεβαιώσουν” για κάτι το οποίο γνωρίζουμε εκ των προτέρων, αλλά δεν μας ενδιαφέρει που το γνωρίζουμε.
Να μας “διαβεβαιώσουν” ότι είναι αθώα τα παιδιά τους και άρα να τα αποφυλακίσουν.
Να έχει ανάγκη ο κάθε Χριστοφοράκος και ο κάθε Καραβέλας να έρθει στην Ελλάδα, για να “απελευθερώσει” τα παιδιά του.
Να βιάζεται να πάρει τη θέση τους και ν’ αποδοθεί δικαιοσύνη.
Αν δεν ενδιαφέρονται αυτοί για τα παιδιά τους, γιατί να ενδιαφερθούμε εμείς, που είμαστε τα θύματά τους;
Αν δεν έχουν ευαισθησία αυτοί για τα παιδιά τους, γιατί να δείξει ευαισθησία η ελληνική κοινωνία;
Απλά πράγματα.
Με γοργές διαδικασίες δικάζεις τα παιδιά και τα καταδικάζεις για τα εγκλήματα των “συνενόχων” γονέων τους, οι οποίοι αυτήν τη στιγμή διαφεύγουν.
Μόνον αυτοί οι “συνένοχοι” μπορούν να τα απαλλάξουν και άρα πρέπει να έρθουν να δικαστούν.
Όσο πιο γρήγορα τα καταδικάσεις, τόσο πιο γρήγορα θα επιστρέψουν οι φυγάδες. Αυτό μόνον μας σώζει από τα “ποντίκια” που ήδη δραπέτευσαν και εκείνα που είναι έτοιμα να δραπετεύσουν.
Αν δεν το κάνουμε αυτό, θα μας “δουλεύουν” ακριβώς όπως το έχουν σχεδιάσει. Πλούσιοι κοσμοπολίτες όλοι.
Οι διαφυγόντες γονείς πλούσιοι, με τα χρήματα τα οποία έχουν φυγαδεύσει στο εξωτερικό και οι παραμένοντες γόνοι πλούσιοι με τις περιουσίες που κληρονόμησαν “νόμιμα”.
Αυτός είναι ο σχεδιασμός τους.
Αυτά είχε κατά νου ο υγιέστατος Χριστοφοράκος, όταν έκανε “πλούσια” τα παιδιά του με την άκαιρη κληροδοσία του. Θέλουν να κάνουν πάρτυ με τα κλεμμένα.
Θα συναντιούνται γιορτές και σχόλες στις Ελβετίες και θα γλεντούν εις βάρος των κορόιδων.
Θα συναντιούνται οι “αθώοι”, που παρέμειναν στην Ελλάδα με τα κλοπιμαία, μ’ αυτούς που ανέλαβαν την “ευθύνη” και ζουν ατιμώρητοι στις διάφορες Ουρουγουάες.
Αυτήν τη δυνατότητα θέλουμε να τους στερήσουμε.
Μας συμφέρει να είμαστε σκληροί, αλλά όχι άδικοι με τους νεαρούς γόνους τους, προκειμένου να πιάσουμε τους πραγματικούς εγκληματίες.
Άδικοι δεν είμαστε με κανέναν από αυτούς.
Άδικοι θα ήμασταν για όλα τα υπόλοιπα ελληνόπουλα, αν δεν σκεφτόμασταν με αυτόν τον τρόπο.
Δεν μπορούμε να διανοηθούμε ότι αυτοί οι “εν αγνοία” τους ένοχοι θα συνεχίσουν να βολτάρουν με τις κλεμμένες Porsche στα πανάκριβα Κολέγια της Εσπερίας.
Για εμάς τα πράγματα είναι πολύ απλά.
Οδήγησαν όλοι αυτοί καλύτερα αυτοκίνητα από τα παιδιά των Ελλήνων που ήταν τίμιοι; Είναι εις γνώση τους συνένοχοι.
Μεγάλωσαν σε ομορφότερα σπίτια από τα παιδιά των Ελλήνων που ήταν τίμιοι;
Είναι εις γνώση τους συνένοχοι.
Έκαναν περισσότερα ταξίδια από τα παιδιά των Ελλήνων που ήταν τίμιοι;
Είναι εις γνώση τους συνένοχοι.
Ό,τι απόλαυσαν —είτε αυτό είναι φαγητό είτε αυτό είναι ρούχα είτε είναι οτιδήποτε άλλο— το απόλαυσαν εις βάρος της κοινωνίας και άρα εις βάρος των παιδιών των υπολοίπων Ελλήνων, οι οποίοι είχαν την “αφέλεια” να είναι τίμιοι.
Για εμάς όλοι αυτοί είναι ένοχοι. Είναι ένοχοι, οι οποίοι με τη χρήση των κλοπιμαίων ΠΡΟΣΕΒΑΛΑΝ,
ΠΛΗΓΩΣΑΝ,
ΜΕΙΩΣΑΝ
και ΑΔΙΚΗΣΑΝ τα παιδιά των υπόλοιπων Ελλήνων, τα οποία δεν είχαν την “τύχη” να έχουν μακρυχέρηδες γονείς.
Είναι συνένοχοι έστω και χωρίς να είναι συμμέτοχοι στα εγκλήματα των γονέων τους. Γνώριζαν ακριβώς τι συνέβαινε και από πού προέρχονταν τα χρήματα τα οποία τους έδιναν τη δυνατότητα να ζουν σαν μεγιστάνες.
Υπάλληλοι μιας πολυεθνικής εταιρείας ήταν οι γονείς τους. Υψηλόβαθμοι μεν, υπάλληλοι δε. Αν δεν διέφθειραν, ώστε τη λεηλασία του ελληνικού κράτους να την κάνουν “λεία” για την εταιρεία τους —και άρα να πάρουν μερίδιο κλέφτη—, δεν θα έπαιρναν τίποτε περισσότερο από έναν κοινό μισθό.
Έναν μισθό όμοιο με αυτόν που παίρνουν χιλιάδες άλλοι υπάλληλοι πολυεθνικών, που υπάρχουν στην Ελλάδα.
Έναν μισθό, ο οποίος στην καλύτερη περίπτωση θα τους “έσπρωχνε” μέχρι το Μαρούσι.
Ούτε πόντο πιο πάνω προς Εκάλη.
Πώς βρέθηκαν λοιπόν τα σπίτια στα πανάκριβα προάστια και τα εκατομμύρια στους προσωπικούς τους λογαριασμούς;
Αυτά όλα τα γνώριζαν τα παιδιά, γιατί έκαναν χρήση των πλεονεκτημάτων αυτών. Καθημερινή χρήση.
Γνώριζαν το έγκλημα ως συγγενείς, το απέκρυπταν ως πολίτες και επωφελούνταν από αυτό ως κηφήνες. Έκαναν ακριβώς ό,τι ορίζει ο νόμος ως συνενοχή.
Όπως είχαν την εξυπνάδα να ξεχωρίζουν το Armani από τις πατσαβούρες των καλαθιών, έτσι είναι σίγουρο ότι είχαν την εξυπνάδα να καταλαβαίνουν και από πού προέρχεται η οικογενειακή τους “άπλα”.
Όπως είχαν την εξυπνάδα να καταλαβαίνουν πώς τους εξυπηρετεί η Porsche στο “φόρτωμα” —ξέρουν αυτοί—, έτσι είναι σίγουρο ότι καταλάβαιναν πώς οι γονείς τους “φόρτωναν” την οικογενειακή τους περιουσία.
Είναι σίγουρο ότι περίμεναν νέο “δώρο”, κάθε φορά που υπήρχε νέο “επίτευγμα” του γονέα.
…”Περίμενε παιδί μου να υπογράψει ο ΟΤΕ τη σύμβαση με τον κουμπάρο και θα σου αγοράσω το νέο αυτοκίνητο.
Μην είσαι ανυπόμονος.
Μην είσαι παράλογος.
Έχουμε προβλήματα.
Μπήκε ο εισαγγελέας στον ΟΤΕ.
Καταλαβαίνεις τι σημαίνει αυτό;
Μέχρι και να μην πάμε τα Χριστούγεννα στην Ελβετία μπορεί”…
Τώρα, που ήρθε η ώρα του λογαριασμού για τους “ωραίους” και τις “ωραίες” της παραλίας και των βορείων προαστίων, άρχισαν να μυξοκλαίνε μπροστά στις κάμερες. Αλτσχάιμερ βαριάς μορφής απέκτησαν όλοι τους.
Οι έξυπνοι έγιναν βλάκες.
Οι αλαζόνες έγιναν ταπεινοί.
Οι καλοντυμένοι των περιοδικών ξαναφόρεσαν τα ρούχα της παλαιότερης υπαλληλικής φτώχειας.
Δεν θυμούνται τίποτε.
Υπνωτισμένοι υπέγραφαν.
Ζαλισμένοι ψώνιζαν.
Μεθυσμένοι τραβολογούσαν τις μοντέλες.
Σ’ ό,τι αφορά τη σκληρότητά μας και σ’ αυτό το επίπεδο υπάρχει εξήγηση. ….
fnous