Ποια πόλη, ποια περιοχή σήμερα στην Ελλάδα θα μπορούσε να κατανοήσει, να καταλάβει σε βάθος την Κερατέα των 128
ημερών αγώνα με τις εισβολές των ΜΑΤ στο Οβριόκαστρο και στην πόλη, τις συλλήψεις, τα δικαστήρια, την απίστευτη ταλαιπωρία των κατοίκων…
Η απάντηση είναι πανεύκολη. Αυτή που έζησε ακριβώς τα ίδια. Η Ιερισσός, η Μεγάλη Παναγιά, η περιοχή αυτή της Χαλκιδικής που σήμερα δοκιμάζεται με τις ίδιες εισβολές των ΜΑΤ, συλλήψεις κατοίκων αλλά και αδάμαστη θέληση και πείσμα για την τελική νίκη.
Είναι τόσες πολλές οι ομοιότητες του αγώνα της Κερατέας – Λαυρεωτικής, με τον αγώνα των κατοίκων της Χαλκιδικής με τον δικό μας αγώνα, πριν 2 χρόνια. Σαν να έχουν βγει σε «καρμπόν», ο ίδιος Σαϋλωκ εργολάβος, η ίδια περιφρόνηση στους κατοίκους από την πολιτεία, η ίδια μακροχρόνια αντίσταση, η ίδια υπεράσπιση του «Θησαυρού χθονός» που έγραψε ο Αισχύλος για το Λαύριο,του «Θησαυρού της Κασσάνδρας» εκεί, της γης μας εν τέλει που είναι ότι ιερότερο έχουμε στη ζωή μας, οι ίδιες διώξεις, οι ίδιες προσφυγές στα δικαστήρια, Συμβούλιο Επικρατείας, οι ίδιες απειλές από τις Κοινοπραξίες και εταιρείες για παραίτηση του έργου (αμήν και πότε), οι ίδιες προκηρύξεις ακόμη και τα ίδια βιβλία που εκδόθηκαν, τα ίδια ντοκιμαντέρ για την καταγραφή του αγώνα μας.
Όπως εδώ είχαμε εκδόσει το βιβλίο «Ο Αρχαιολογικός χώρος του Οβριοκάστρου Κερατέας» έτσι και εκεί μας χάρισαν το βιβλίο «Ενάντια στα Μεταλλεία Χρυσού», όπως εδώ έχουν γυριστεί 7 ντοκιμαντέρ («Κερατέα», «Οβριόκαστρο», «Κερατέα-Κερατάδες 1-0», «Αντιθέσεις», «Άπαρτη Πόλη», «Παρέλαση ΜΑΤ», «128 μέρες στα μπλόκα») και εκεί γυρίστηκαν 3 ντοκιμαντέρ («Κυνήγι Θησαυρού», «Ο Θησαυρός της Κασσάνδρας», «Άπληστον Κέρδος»).
Το τελευταίο ντοκιμαντέρ του αγώνα της Κερατέας «128 μέρες στα μπλόκα» τριών νέων παιδιών (Αφροδίτη Μπάμπαση, Κώστας Κάτριος, Επαμεινώνδας Σκαρπέλης) και η προβολή τους στην Ιερισσό και Μεγάλη Παναγιά από το Συντονιστικό του αγώνα της Χαλκιδικής, ήταν η αφορμή για αυτό το αλησμόνητο ταξίδι της αντιπροσωπείας των 20 κατοίκων Κερατέας στην Χαλκιδική το τριήμερο 23-24-25 Μαρτίου 2013.
Υπήρχε και ένας άλλος λόγος. Πριν δύο ακριβώς χρόνια την 25η Μαρτίου του 2011 αντιπροσωπεία κατοίκων της Μεγάλης Παναγιάς είχε έρθει για συμπαράσταση στον αγώνα μας κι αυτό έπρεπε τώρα την κατάλληλη ώρα να το ανταποδώσουμε.
Το ταξίδι μας ήταν γεμάτο διαδοχικές ευχάριστες εκπλήξεις. Μετά την ζεστή φιλοξενία από την πρωτοβουλία των κατοίκων του Ωραιοκάστρου Θεσσαλονίκης, στο γραφικό προάστιο της συμπρωτεύουσας φθάσαμε στην Ιερισσό το Σάββατο λίγο πριν την προβολή του ντοκιμαντέρ στις 8 το βράδυ.
Πάνω από 500 άτομα ήταν συγκεντρωμένα μέσα κι έξω στο Πνευματικό Κέντρο Ιερισσού. Μας υποδέχθηκαν με συνθήματα για τους κοινούς αγώνες Κερατέας, Χαλκιδικής και παρατεταμένα χειροκροτήματα. Με δυσκολία μπήκαμε στην αίθουσα από τον διάδρομο που είχαν κάνει οι κάτοικοι. Δύσκολα περιγράφεις τα συναισθήματα και την συγκίνηση.
Το ντοκιμαντέρ παίχθηκε σε δύο προβολές, σε μία αίθουσα κατάμεστη και τις δύο φορές και ο ομιλητής της αντιπροσωπείας της Κερατέας (Σταύρος Ιατρού) καταχειροκροτήθηκε.
Την Κυριακή στην μεγάλη συγκέντρωση στο Σταυρό (Δήμος Βόλβης) μετά τον εκπρόσωπο της Συντονιστικής της Χαλκιδικής και τον δήμαρχο της πόλης, ο λόγος δόθηκε σε εκπρόσωπο της αντιπροσωπείας της Κερατέας (Παγώνα Στόμη) της οποίας η σύντομη τοποθέτηση ότι ο εθνικός πλούτος της Χαλκιδικής δεν είναι υπόθεση δική σας αλλά όλης της χώρας, προκάλεσε θύελλα χειροκροτημάτων.
Μάλιστα ο Δήμαρχος του Σταυρού αναφέρθηκε στο βιβλίο του Ελβετού Έλμοντ Μπάουμαν «Η ελληνική χλωρίδα» όπου αναφέρεται, ότι στους κλασσικούς χρόνους θυσιάστηκαν τα απέραντα από πεύκα δάση της Αττικής στα καμίνια του Λαυρίου και ότι το 1865 όταν ξανάρχισαν να λειτουργούν τα μεταλλεία άρχισε και πάλι η ολοκληρωτική αποψίλωση των δασών της Λαυρεωτικής.
Το απόγευμα ανεβήκαμε στον Κάκαβο, ένα πανέμορφο βουνό της Χαλκιδικής που απειλείται από την Εταιρεία «Ελληνικός Χρυσός». Είδαμε τις εγκαταστάσεις, το αγκαθωτό σύρμα που ζώνει το εργοτάξιο και τα δέντρα του βουνού, τους βλοσυρούς φύλακες. Η αντιπροσωπεία των κατοίκων της Μεγάλης Παναγιάς μας ανέλυσαν και μας έδειξαν τι συμβαίνει. Ήξεραν ότι όσο κι αν μιλούσαν εμείς θα τους ακούγαμε…
Μια οικογένεια αγριογούρουνα που συναντήσαμε στον Κάκαβο, δημιούργησε μια ευχάριστη νότα, στην θλίψη και τον προβληματισμό που μας δημιούργησαν οι φύλακες της «ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ» το συρματόπλεγμα στο δάσος και το σύνθημα σ’ ένα χωριό «ΠΡΩΤΑ Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΥΣΤΕΡΑ Η ΥΓΕΙΑ».
Το βράδυ στις 8 μια νέα έκπληξη μας περίμενε στο Πνευματικό Κέντρο της Μεγάλης Παναγιάς. Πλήθος κόσμου ήρθε κι εκεί να δει το ντοκιμαντέρ που χειροκροτήθηκε παρατεταμένα σ’ όλη την διάρκεια του. Το ίδιο χειροκρότημα απέσπασε και ο εκπρόσωπός της αντιπροσωπείας μας (Σωτήρης Ιατρού) και οι σκηνοθέτες που το προλόγισαν.
Φύγαμε ανήμερα της εθνικής γιορτής από την Χαλκιδική ενώ τα παιδιά του Γυμνασίου-Λυκείου της Ιερισσού παρέλασαν με μάσκες και μπλουζάκια «Χημικά στα σχολεία;;; 7/3/2013» κι ενώ το μεσημέρι ξεκινούσε στην Μεγάλη Παναγιά πορεία προς τον Κάκκαβο.
Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ την ζεστή φιλοξενία και την αγάπη των κατοίκων της Χαλκιδικής. Ήταν όλοι αυτοί σαν ένα καθρέφτισμα, ένας σπουδαίος αντικατοπτρισμός του δικού μας μπλόκου πριν δύο χρόνια. Η Κερατέα και ο αγώνας της είναι πολύ ψηλά σ’ όλη την Ελλάδα! Άλλο όμως να το διαβάζεις στο διαδίκτυο, στις εφημερίδες και άλλο να το βλέπεις στην πραγματικότητα.
Ο αγώνας μας για την γη μας είναι κοινός και κανείς δεν μπορεί ούτε να τον υποβαθμίσει, ούτε να τον απαξιώσει, ούτε να τον ξεχάσει.
Γιώργος Ιατρού
(Υ.Γ. «Η Ιεριχώ, παμπάλαια πόλη, η πρώτη στην ιστορία πόλη, είχε απόρθητα τείχη που χρειάστηκαν οι σάλπιγγες των αγγέλων για να πέσουν. Αντίθετα η Ιερισσός, αντί για τείχη, έχει απόρθητα κορμιά…». Διαβάζω σήμερα στην «Εφημερίδα των συντακτών» σε επιστολή του συγγραφέα Σταύρου Λαγκαδιανού. Να μια άλλη ομοιότητα. Πόσα τέτοια σχόλια συμπαράστασης γράφτηκαν στη διάρκεια του αγώνα της Κερατέας. Θυμάμαι πρόχειρα ένα ανάλογο για μας του Χιώτη συγγραφέα Γιάννη Μακριδάκη).
σύνδεσμος: http://www.forkeratea.com
