Γράφει ο Θεσσαλός επαναπατριζόμενος Πολίτης Βάιος Φασούλας
«Ο Δήμος Τρικκαίων στο πλαίσιο της Ελληνογερμανικής συνεργασίας και….
σε συνεννόηση με την Κεντρική Υπηρεσία Εύρεσης Εργασίας της Γερμανίας, επιθυμεί να διευκολύνει τη συμμετοχή των ενδιαφερόμενων της περιοχής του Δήμου, σε πρόγραμμα επαγγελματικής κατάρτισης και απασχόλησης που χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Διαρκεί έως τα τέλη του 2016 και από αυτό έχουν τη δυνατότητα να επωφεληθούν νέοι από χώρες της Ε.Ε., ηλικίας 18 έως 35 ετών…»
Ο γράφων, επαναπατριζόμενος μετανάστης χωρίς πατρίδα, θα παραθέσει ένα απόσπασμα με αναφορά τους μετανάστες για να πάρουν μια γεύση αυτοί που παροτρύνουν- ο δήμος και οι συνοδοιπόροι του- και αυτοί που παροτρύνονται- οι νέες και οι νέοι- να λάβουν υπόψη τους τι σημαίνει μετανάστης και πως οι δρόμοι της φυγής δεν είναι λύσεις, απεναντίας μεγαλώνουν τις πληγές που αιμορραγούν από τις πρώτες δεκαετίες του περασμένου αιώνα.
Τέλος οι αρμόδιοι της Τ.Α. θα πρέπει να γνωρίζουν πως για άλλο πράγμα χουν επιλεγεί και όχι…, εν ονόματι ποιου; Ποιων; Αγιατί;…, να διώχνουν τους δημότες. Άξιο απορίας παραμένει τι θα πούνε στον προεκλογικό τους αγώνα.
«Μετανάστης λοιπόν…,» κύριοι της Τ.Α σημαίνει πληγή, αιμορραγία, ρατσισμός, ξεπούλημα από ανικανότητα και απώλεια πατριωτικών καθηκόντων και υποχρεώσεων, ξεπεσμένη ποιότητα-κατηγορία ανθρώπων αλλά και ειδικευμένων, και όπως έχουμε αναφερθεί στο παρελθόν, κύριοι της Τ.Α., σημαίνει…, «αλλοδαπός, ξένος και πάλι ξένος, παραπανίσιος, «φυγάς»(σε κάποιες περιπτώσεις), ξεπεσμένος, μποχαρισμένος και μπουχτισμένος, υποβαθμισμένος κοινωνικά, μπαρουτοκαπνισμένος πολιτικά, εκμεταλλευόμενος εργασιακά, περιθωριοποιημένος και παν’ απ’ όλα στιγματισμένος με το ακροδάχτυλο του ρατσισμού στη χώρα που ζει.
Ο Μετανάστης αποτελεί ένα μεγάλο κεφάλαιο της ανθρωπότητας μαζί και οι πρόσφυγες, οι δικοί μας πρόσφυγες, μαζί και οι επαναπατριζόμενοι και οι παλιννοστούντες (έλληνες) και οι επαναπροωθούμενοι («λαθρομετανάστες»)ως… παράνομοι πίσω στις χώρες τους, τις οποίες, χώρες τους, κατέστρεψαν οι βάρβαροι της δύσης με Πολέμους πάσης μορφής οδηγώντας τους στη φ υ γ ή αφήνοντας πίσω ερείπια. Έναν ήλιο πάντα άρρωστο, χλωμό και «οικονομικά» αδύνατο. Δεν είχε δύση, ανατολή κι ούτε ζωή και αναπνοή…
Δεν φύγανε δημάρχων και κοινοταρχών παιδιά. Των βουλευτών, των υπουργών και των εμπόρων. Των δικαστών, των αστυνομικών και των στρατιωτικών. Παπάδων και εφοπλιστών κι άλλων στην ξενιτιά. Φύγανε παιδιά των εργατών, άνεργων, φτωχών και αγράμματων και οι πιο πολλοί παιδιά απ’ τα χωριά…»
(Από το Μετανάστης Ε. Ε.– Ιούνης 28 2002 Web: www.fasoulas.de *vaios@fasoulas.de)
Ε.Ε. Ελλάδα, Τρίκαλα, Ιανουάριος 18 2014 pelasgos@fasoulas.de www.fasoulas.de