Ψυχή βαθιά !!!

Δηλώνω εξαρχής και κατηγορηματικά ότι οι ιδεολογικοπολιτικές διαφορές μου με το επικρατούν σήμερα παγκόσμια, αλλά και στην Ελλάδα, κοινωνικοοικονομικό και πολιτικό σύστημα και με την κυβέρνησή του είναι χαώδεις…
Όραμά μου είναι μια κοινωνία Ανθρωπιάς και πραγματικής Δικαιοσύνης… μια κοινωνία του Πολιτισμού που το ΕΓΩ αντικαθίσταται από το ΕΜΕΙΣ… Όραμά μου και Ουτοπία μου είναι η κοινωνία του CNT/FAI και της La Baracca του Federico Garcia Lorca, η κοινωνία της Ισπανικής Επανάστασης της 19 Ιουλίου 1936… [κατά σύμπτωση, στις 19 Ιουλίου 1893, γεννήθηκε ο αγαπημένος μου μεγάλος διανοητής και επαναστάτης, σφοδρός πολέμιος της κομματικής γραφειοκρατίας, αλλά αγνός κομμουνιστής και «πρίγκηπας του φουτουρισμού», Βλαδίμηρος Βλαδιμήροβιτς Μαγιακόφσκι]…
Και βέβαια δεν είμαι ο El ingenioso hidalgo Don Qvixote de la Mancha, “ο ευφάνταστος ευπατρίδης Δον Κιχώτης της Μάντσας», αλλά θα ήθελα να είμαι ο ταπεινός και φτωχούλης σύντροφός του Σάντσο Πάντσα, που προσπαθούσε να τον προσγειώσει στην πραγματικότητα…

…

Αν είμαστε ή θέλουμε να λεγόμαστε μαρξιστές ή αναρχικοί και να έχουμε μια συνολική άποψη για το πού, πώς και, κυρίως, με ποιούς πάμε προς αυτή την ανθρωπινότερη και δικαιότερη κοινωνία στην πατρίδα μας, απαιτούνται ταυτόχρονα και χωρίς “επιλεκτικούς αποκλεισμούς”: 1] Η πανεθνική, η πλήρης και η καθολική κοινωνικοποίηση των βασικών µέσων παραγωγής, η µετατροπή σε λαϊκή περιουσία των συγκεντρωµένων µέσων παραγωγής στους κλάδους της µεταποίησης και γενικότερα της βιοµηχανίας και του εµπορίου, 2] Η δηµιουργία ενιαίων, αποκλειστικά δημόσιων φορέων στους κλάδους στρατηγικής σηµασίας, όπως της ενέργειας, των τηλεπικοινωνιών, των κατασκευών, των µεταφορών, της εξόρυξης, 3] Η κοινωνικοποίηση της γης και των µεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων στον αγροτικό τοµέα, 4] Η αξιοποίηση του συσσωρευμένου κεφαλαίου με εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος, που θα χρηματοδοτήσει την φιλολαϊκή ανάπτυξη, με πλήρη εγγύηση και των τελευταίων σεντς του κάθε αποταμιευτή, με κατάργηση των νόμων φυγάδευσης του κεφαλαίου και με άρνηση της αέναης απομύζησης του εθνικού πλούτου με την μορφή πληρωμής ενός λογιστικού κατ’ όνομα «εθνικού χρέους», που ο λαός δεν το χρωστάει και το έχει πληρώσει 20 φορές, 5] Η αξιοποίηση των ώριµων συνθηκών για τη συγκρότηση του τοµέα του παραγωγικού συνεταιρισµού, ώστε να βγουν από τον κλοιό των µονοπωλίων η µικροµεσαία αγροτιά και οι µικροί επαγγελµατίες σε κλάδους που η συγκέντρωση είναι µικρή, 6] Η αξιοποίηση κάθε δυνατής πολιτικής, γεωστρατηγικής και οικονοµικής διεθνούς συνεργασίας στη βάση του αµοιβαίου οφέλους, 7] Η προστασία της εγχώριας παραγωγής και των συμφερόντων των εργαζοµένων από τις όποιες συνέπειες προκύπτουν από τις ανάγκες του εξωτερικού εµπορίου, 8] Η παροχή δωρεάν υπηρεσιών υγείας και φαρμακευτικής κάλυψης σε όλους, με την συνδρομή υψηλά εξειδικευμένου ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού και με την βοήθεια όλων των επιτευγμάτων της σύγχρονης ιατρικής τεχνολογίας, 9] Η παροχή δωρεάν και προσβάσιμης για όλους δημόσιας εκπαίδευσης και παιδείας σε όλες τις βαθμίδες, που θα στηρίζεται στην ελληνική και παγκόσμια αρχαία και σύγχρονη γραμματεία με την συνδρομή και χρήση και των ανάλογων πληροφοριών του διαδικτύου, 10] Η παροχή σε όλους τους εργαζόμενους ημερήσιας 8ωρης δυνατότητας για μόρφωση, αυτομόρφωση, αυτενέργεια, ψυχαγωγία [π.χ. βιβλία, θέατρο, κινηματογράφος, μουσική, όπερα, χορός κ.ά.] στηριζόμενη στα κορυφαία σε όλους τους τομείς επιτεύγματα του παγκόσμιου πολιτισμού, και η παροχή άδειας αναψυχής σε αυτούς 30 ημερών τον χρόνο…
…
Από μικρός εντάχθηκα στην Αριστερά γιατί πίστεψα στις Ιδέες του Κάρολου Μαρξ, του Βλαδίμηρου Λένιν, του Μιχαήλ Μπακούνιν, του Πιότρ Κροπότκιν, του Κορνήλιου Καστοριάδη, του Νίκου Πουλαντζά, του Κώστα Παπαϊωάννου, του Παναγιώτη Κονδύλη κ.ά.,…
Εντάχθηκα στην Αριστερά γιατί πίστεψα σε ένα πολιτικό Ήθος, μιά Συνέπεια και ευθύτητα λόγων και πράξης, όπως του Νίκου Μπελογιάννη και των χιλιάδων ανώνυμων αγνών και ανιδιοτελών αγωνιστών της που έδωσαν ακόμη και τη ζωή τους για αυτήν την Αριστερά…
Εντάχθηκα στην Αριστερά γιατί πίστεψα σε ένα πραγματικό Πολιτισμό που θα συμπεριελάμβανε όλους – και ειδικά από τους Έλληνες – από τον Διονύσιο Σολωμό έως τον Γιάννη Ρίτσο, τον Οδυσσέα Ελύτη και τον Γιώργο Σεφέρη… από τον Μίκη Θεοδωράκη και τον Βασίλη Τσιτσάνη έως και τον Μάνο Χατζηδάκι… και τις ολόφωτες ζωγραφιές του Θεόφιλου…
…
Κάτω από τις εκβιαστικές, παράνομες και θρασύτατες απαιτήσεις της γερμανοκρατούμενης νεοφιλελεύθερης Ε.Ε. η κυβέρνηση προκήρυξε δημοψήφισμα για τις 5/7/2015 με ένα θολό, αόριστο και απροσδιόριστο ερώτημα στο οποίο καλούνται οι ανενημέρωτοι πολίτες να απαντήσουν με ένα “ναι” ή ένα “όχι”… Από χθες τάχθηκα υπέρ του ΟΧΙ αλλά με βασική προϋπόθεση την άμεση και χωρίς όρους και αιρέσεις αποχώρηση από την Ε.Ε. και το νομισματικό της σύστημα [ευρώ]… Άλλως, δεν έχει κανένα νόημα…
…
Η προκήρυξη του δημοψηφίσματος είναι αναμφίβολα μιά κίνηση “μεγάλου πολιτικού ρίσκου” με ανυπολόγιστες, ίσως και ανεπανόρθωτες συνέπειες που θα αφορούν όχι μόνο την κυβέρνηση αλλά ολόκληρη τη χώρα…
Όμως, το δημοψήφισμα αυτό προκηρύχθηκε αργά… μα πάρα πολύ αργά… Η ημερομηνία προκήρυξής του έπρεπε να ήταν η 26/1/2015, την επομένη των εκλογών, αν ήθελε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να είναι, και όχι απλώς να ταμπελώνεται ως “ριζοσπαστική αριστερά”… αν ήθελε να είναι συνεπής με τις θέσεις της “Πολιτικής Απόφασης” του 1ου Ιδρυτικού του Συνεδρίου…
…
Δυστυχώς ένα μεγάλο “μαράζι” της ελληνικής σύνολης Αριστεράς είναι να μην μπορεί να ξεχωρίσει την “ιστορική στιγμή” από την “επαναστατική κατάσταση” που δημιουργείται από το άθροισμα πολλών ιστορικών στιγμών… Έτσι πολλές φορές αρκείται σε μεμονωμένες ανερμάτιστες ενέργειες και ακατάσχετη μεμονωμένη συνθηματολογία ή “αιτηματολογία”… Αλλά τότε, δεν μιλάμε για Αριστερά, αλλά για “κεντροαριστερά” ή επιστημονικότερα για “σοσιαλδημοκρατία” που μόνη της επιδίωξη είναι η “διαχείριση” με τον α ή β τρόπο του υπάρχοντος κοινωνικοοικονομικού και πολιτικού συστήματος… Μήπως εκεί ανήκει τελικά ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.; “Λέγε με καπιταλισμό, Ηλίθιε” !!!

logodromos.gr