Δεκάδες διερχόμενοι επαίτες έχουν καταλάβει την πόλη. Εκμεταλλεύονται ακόμη και παιδιά. Τι λέει ο νόμος, τι δεν
κάνουν οι αρμόδιες αρχές του κράτους και οι υπηρεσίες της τοπικής διοίκησης
Ανέκαθεν υπήρχε το πρόβλημα και πάντα ανά περιόδους παρατηρούσαμε έξαρση, σ’ ένα φαινόμενο άκρως προσβλητικό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της κοινωνικής συνοχής.
Το τελευταίο διάστημα όμως οι επαγγελματίες επαίτες που έχουν καταλάβει την πόλη, έχουν σε αριθμό και σε βαθμό πίεσης ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Και κάθε όριο. Τους συναντάμε σε κάθε γωνία, σε κάθε πεζόδρομο, σε κάθε τραπέζι καφετέριας, σε κάθε γραφείο.
ROMA Βουλγαρικής ή Ρουμάνικης υπηκοότητας, διερχόμενοι Έλληνες πολίτες ακόμη, ζητιάνοι από διάφορες περιοχές, μαζί και οι ντόπιοι.
Σύμφωνα με το νόμο «όποιος επαιτεί από φυγοπονία ή από φιλοχρηματία ή κατά συνήθεια, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι τριών μηνών».
Σε άλλο άρθρο του ίδιου νόμου διαβάζουμε: «Τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι έξι μηνών ή με χρηματική ποινή:
α) όποιος εξωθεί σε επαιτεία ή παραλείπει να εμποδίσει από την επαιτεία ή την αλητεία πρόσωπα που έχει την επιμέλειά του ή που βρίσκονται σε σχέση εξάρτησης από αυτόν,
β) όποιος παραδίδει ή προμηθεύει σε άλλους πρόσωπα ηλικίας κάτω των 17 ετών ή που έχουν υπερβεί αυτή την ηλικία, είναι όμως σωματικά ή διανοητικά ανάπηρα, για να προκαλούν με τη νεαρή τους ηλικίας ή με την τυχόν σωματική ή διανοητική ασθένεια ή αναπηρία τους τον οίκτο ή την περιέργεια του κοινού για χρηματικό όφελος δικό του ή άλλου».
Οι αρμόδιες αρχές και οι υπηρεσίες, έχουν γνώση της παραπάνω νομοθεσίας; Τι κάνει η Αστυνομία και τι η Δημοτική Αστυνομία, η οποία έχει συγκεκριμένα καθήκοντα και ως προς αυτά τα φαινόμενα;
Προσοχή όμως: Δεν μιλάμε για κάποιον άπορο πολίτη που οι συνθήκες τον υποχρέωσαν να τσαλακώσει την αξιοπρέπειά του και να απλώσει το χέρι
. Γι’ αυτούς υπάρχει η μέριμνα των κοινωνικών δομών του Δήμου Αγρινίου, η όποια πρόνοια του κράτους, η φροντίδα της τοπικής εκκλησίας.
Μιλάμε για τους «επαγγελματίες» επαίτες, αυτούς που δεν διστάζουν να εξωθήσουν και μικρά παιδιά, εκμεταλλεύοντάς τα φυσικά, στην επαιτεία. Και εδώ το θέμα αποκτά άλλη διάσταση
Τέτοια, που ως κοινωνία δεν πρέπει να ανεχθούμε. Και μην μπερδευόμαστε: Για τον ελεήμονα, τον ευσπλαχνικό άνθρωπο που δίδει στον επαίτη, η ελεημοσύνη μπορεί να είναι αποτέλεσμα ηθικού εκβιασμού.
Είναι ταυτόχρονα συνενοχή για μια πράξη μειωτική και εξευτελιστική για τον επαίτη. Επίσης, μπορεί να είναι μια πράξη με την οποία καθησυχάζει την κοινωνική του συνείδηση, πείθοντας τον εαυτό του ότι έτσι έχει εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του προς την κοινωνία, και ταυτόχρονα απομακρύνει τη σκέψη του από άλλους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσαν να λυθούν τα κοινωνικά προβλήματα και απέχει από την κοινωνική δράση.
Φυσικά δεν μπορούμε να αποκλείσουμε ότι κάποιος βοηθά τον επαίτη από απλό αλτρουισμό, αλλά επειδή δεν παρατηρούμε συχνά άλλες πράξεις αλτρουισμού, η σημασία αυτού του κινήτρου πρέπει να είναι μάλλον μικρή.
Πηγή: Εφημερίδα “Συνείδηση” – newsnow.gr
