Ποιοι τελικά γεμίζουν ασφυκτικά τα νυχτερινά μαγαζιά της Αθήνας; Πιτσιρικάδες που το παίζουν πλούσιοι με το πορτοφόλι ενός μπαμπά που για τους Χ λόγους δεν άγγιξε η κρίση, αρκετοί Κύπριοι, ακόμη περισσότεροι Αραβες, Ισραηλινοί και Λιβανέζοι, ενώ πολύ δυναμικά πλασάρονται τα περίφημα «λεφτά επαρχίας»: …
«Οι επιδοτήσεις για τα έκτακτα καιρικά φαινόμενα κάνουν μια βόλτα κι από ’δώ» σχολιάζει με νόημα βετεράνος θαμώνας νυχτομάγαζων (εμείς τον συναντήσαμε έξω από το σιδεράδικο). Τα τραπέζια που βρίσκονται τέρμα Θεού είναι εκείνα που αδειάζουν πρώτα. Σε αυτά κάθονται παρέες που έχουν λεφτά για ένα και μοναδικό μπουκάλι. Το κέφι τελειώνει μαζί με το ποτό και αποχωρούν.
Αν εξαιρέσεις κάποιες άδοξες δόξες παλαιότερων talent shows και μοντέλα που ατύχησαν στο «Next Top Model», οι αναγνωρίσιμες φιγούρες δεν πολυσυχνάζουν πλέον στα μπουζούκια. Οι σελέμπριτι πρώτης γραμμής είτε είναι στη φυλακή λόγω χρέους είτε στο σπίτι τους για να μη δίνουν δικαιώματα. Με μια πιο προσεκτική ματιά, αυτή η βιομηχανία πεταμένου χρήματος έχει κι έναν ιερό σκοπό: τη διαχείριση της καψούρας. Ας υποθέσουμε οτι βρίσκεσαι στο . σιδεράδικοΟσο η βραδιά προχωράει, το μακιγιάζ θαμπώνει και οι γραβάτες λύνονται, βλέπεις άνδρες και γυναίκες που ψάχνουν για λίγη ανθρώπινη επαφή – γι’ αυτό πήγαν εκεί, αν και αρχικά δεν τους φαινόταν. Τα τραγούδια μιλάνε επιθετικά σε αυτόν, ή σε αυτήν, που σε παράτησε κι εσύ δηλώνεις χωρίς ίχνος στρατηγικής ότι δεν τον/την έχεις ξεπεράσει. Αγόρια περνούν όλο το βράδυ μόνα τους, κοιτάζοντας κοπέλες, χωρίς όμως να τολμούν να τους πουν κάτι. Και κορίτσια βγαίνουν από το μαγαζί ξυπόλυτα και κλαμένα, περιμένουν τη σειρά τους στις τουαλέτες και ένα SMS που δεν θα έρθει ποτέ.
Τα προκαταρκτικά της διασκέδασης
Η «επιχείρηση μπουζούκια» αρχίζει με το που θα βγεις από το αυτοκίνητο. Μια στρατιά από παρκαδόρους σε υποδέχεται, δίνεις τα κλειδιά σου και προχωράς προς την είσοδο.
Ενας αγχωμένος κύριος παρεμβαίνει την ώρα που η κοπέλα στην πόρτα σε ρωτάει αν είσαι για «τραπέζι ή μπαρ». Της βάζει στο χέρι μια χούφτα με εισιτήρια εισόδου για ελάχιστη κατανάλωση (5 ευρώ) και της λέει «Nα παίρνουν όλοι από ένα…». Αν είσαι κοινός θνητός και έχεις κλείσει τραπέζι, πρέπει να είσαι στο μαγαζί από τις 23.00. Και αν είσαι και κοινός θνητός και χωρίς τραπέζι, τότε πρέπει να στηθείς από τις 22.30 στο μπαρ, διεκδικώντας οπτικό πεδίο ανάμεσα σε δεκάδες όρθιους φαν αποφασισμένους να σπρώξουν, να ποδοπατήσουν, να τραγουδήσουν φάλτσα μέσα στο αφτί σου και να φυσήξουν τον καπνό τους στο απορημένο πρόσωπό σου. Αυτό θα πει ελληνική διασκέδαση.
Δύο είναι οι βασικές αλήθειες για κάθε μπουζουκομάγαζο που σέβεται τον εαυτό του: τα πρώτα τραπέζια γεμίζουν πάντα τελευταία – οι προνομιούχοι κάτοχοί τους έχουν λεφτά και αυτοπεποίθηση. Και η βραδιά έχει επισήμως ξεκινήσει όταν θα δεις το πρώτο γαρίφαλο να επιπλέει στο ποτό σου.
Γρήγορα συνειδητοποιείς ότι τα επιτυχημένα μπουζούκια είναι μια βιομηχανία που δίνει νυχτοκάματο σε παραπάνω από 100 άτομα κάθε βράδυ. Σε παρκαδόρους που θα παρκάρουν το αυτοκίνητό σου. Σε μετρ που θα παρκάρουν εσένα στο τραπέζι σου και θα εγγυηθούν στον ιδιοκτήτη ότι θα φέρουν κόσμο, που «θα κάνει ζημιά και θα τα ακουμπήσει». Σε σερβιτόρους που σου φέρνουν τα μπουκάλια (160 ευρώ το απλό, 180 το σπέσιαλ για τέσσερα άτομα). Σε φωτογράφους που, θέλεις δεν θέλεις, θα σου τραβήξουν μία φωτογραφία που στοιχίζει 8 ευρώ (εκτός και αν πάρεις πολλές, οπότε θα κατεβάσουν την τιμή στα 5). «Θες να μας πάνε μέσα;!!;» είπε με νόημα στη φωτογράφο μυστηριώδης τύπος μπροστινού τραπεζιού, μια και οι ξανθές υπάρξεις που κοσμούσαν την παρέα του δεν βρίσκονταν εκεί με τη σύμφωνη γνώμη της γυναίκας του…
Και φυσικά, στις περίφημες λουλουδούδες, που πουλάνε γαρίφαλα ανά ντάνες. Κάθε ντάνα απαρτίζεται από πέντε πανέρια, που τοποθετούνται το ένα πάνω στο άλλο σαν τούρτα, και κοστίζει 50 ευρώ. Τις παλιές καλές εποχές δεν έπεφτε κάτω από κατοστάρικο. Τα κορίτσια των λουλουδιών μαζεύονται σαν αχόρταγες μέλισσες γύρω από αυτόν που μοιάζει διατεθειμένος να πετάξει τα περισσότερα. Και όσο εκείνος ξοδεύει, εκείνες του αφήνουν στο τραπέζι ένα τεφτέρι με σημειωμένους όλους τους γύρους του λουλουδοπόλεμου και, φυσικά, τη λυπητερή. Στα πόδια των τραγουδιστών σχηματίζονται χαλιά από μαδημένα άνθη και βουνά από αδειανά πανέρια, τα οποία σπεύδουν δύο άνδρες να σκουπίσουν και να πετάξουν όπως όπως σε μια καταπακτή, σαν νεωκόροι που σε πολλές εκκλησίες βάζουν ηλεκτρική σκούπα για να μαζέψουν το ρύζι από το χαλί προτού καν σχολάσει ο γάμος.