Πιστόν φίλον εν κινδύνοις γιγνώσκεις

Οι άνθρωποι θέλουν να δώσουν, να προσφέρουν, να συμμετάσχουν, να δημιουργήσουν. Η πληγωμένη Ελλάδα είναι γεμάτη λαμπρούς Έλληνες, που δεν κραυγάζουν, αλλά σκέφτονται και πράττουν. Όχι μόνο ατομικά, όχι μόνο για το ατομικό συμφέρον, αλλά για το κοινό καλό…….

Από τη σύντομη, ραγδαία προεκλογική περίοδο, κρατώ μερικές στιγμές συναισθηματικής πύκνωσης, που μου άνοιξαν τα μάτια.

Πρώτα, τις στιγμές της φιλίας και της ακερδούς προσφοράς: πώς άνθησαν σχέσεις παλιές και σχέσεις νέες, πώς άνθρωποι από μακριά και από παλιά διήνυσαν την απόσταση και πυροδότησαν επαφές ― ας ήταν και μια κουβέντα, ένα τηλεφώνημα, ένα μήνυμα στο φέισμπουκ, μια θερμή χειραψία ή ένα άγγιγμα στον ώμο. Άνθρωποι που είχαμε απλώς ανταλλάξει δυο λόγια και είχαμε τσουγκρίσει τα ποτήρια μας άπαξ, ή άνθρωποι που δεν τους είχα δει ποτέ πριν, με υποδέχτηκαν στις πόλεις τους, με τρέχανε με……………………………ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ