Ανατριχιαστική η συνειδητοποίηση της λογοκρισίας

Απολύτως αντιληπτό είναι το να προσπαθεί ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Νίκος Δένδιας να προφυλάξει τους υπουργούς της κυβέρνησης Σαμαρά από πρόσθετες αποκαλύψεις για…

τις στενές σχέσεις ορισμένων από αυτούς με βουλευτές της Χρυσής Αυγής, στέλνοντας τη γνωστή επιστολή στην εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. 

Ο υπουργός έχει άλλωστε ιδία πείρα για την πολιτική ζημιά που μπορεί να υποστεί κυβερνητικό στέλεχος από τη δημοσιοποίηση συνομιλιών νεοδημοκρατικών στελεχών με χρυσαυγίτες, όπως έγινε με το διαβόητο βίντεο του διαλόγου Μπαλτάκου – Κασιδιάρη. Λογικό είναι να θέλει ένας υπουργός να χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα για να διασώσει την κυβέρνηση στην οποία συμμετέχει.

Υποκρίνεται όποιος ισχυρίζεται ότι αυτό τον σοκάρει. Ομολογούμε όμως ότι η συζήτηση που προκλήθηκε εξαιτίας της εισαγγελικής εντολής «εάν στο μέλλον επαναληφθεί από οποιονδήποτε και υπό οποιαδήποτε ιδιότητα η χρήση παρανόμως κτηθέντος οπτικοακουστικού υλικού, να κινηθεί η αυτόφωρη διαδικασία, έστω και αν ο υπαίτιος είναι βουλευτής εν ενεργεία», μας προκάλεσε σοκ. 

Ανατριχιάσαμε μόλις συνειδητοποιήσαμε το καθεστώς λογοκρισίας που έχει αθορύβως οικοδομηθεί. Γνωρίζαμε το άρθρο 62 του Συντάγματος, το οποίο μεταξύ πολλών άλλων υπογραμμίζει στο τέλος του ότι «δεν απαιτείται άδεια (σ.σ. εννοεί άρση ασυλίας από τη Βουλή) για τα αυτόφωρα κακουργήματα» βουλευτή. Ενα άρθρο όμως του καθηγητή Δημοσίου Δικαίου Γ. Κατρούγκαλου μας βοήθησε να καταλάβουμε τις πολιτικές συνέπειες του υφιστάμενου νομικού πλαισίου, όταν η υπόθεση αφορά το δημόσιο συμφέρον και όχι την ιδιωτική ζωή ενός υπουργού ή ενός βουλευτή.

Οπως αναφέρει ο καθηγητής, το άρθρο 370Α του Ποινικού Κώδικα, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 10 του ν. 3674/10.7.2008, ορίζει στην παράγραφο 2 ότι «όποιος αθέμιτα παρακολουθεί με ειδικά τεχνικά μέσα ή αποτυπώνει σε υλικό φορέα προφορική συνομιλία μεταξύ τρίτων ή αποτυπώνει σε υλικό φορέα μη δημόσια πράξη άλλου, τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι δέκα ετών». Εύλογο είναι να ισχυριστεί κανείς ότι το βίντεο Κασιδιάρη «αποτυπώνει μη δημόσια πράξη» – τα όσα λέει δηλαδή ο Μπαλτάκος στην ιδιωτική πολιτική συνομιλία τους. Ναι, αλλά η παράγραφος 3 του ίδιου άρθρου προβλέπει ότι «με κάθειρξη μέχρι δέκα ετών τιμωρείται όποιος κάνει χρήση της πληροφορίας ή του υλικού φορέα επί του οποίου αυτή έχει αποτυπωθεί με τους τρόπους που προβλέπονται στις παραγράφους 1 και 2 αυτού του άρθρου». Εδώ αρχίζουν τα σοβαρότατα πολιτικά ζητήματα.

Αν εφαρμοστεί η προαναφερθείσα παράγραφος 3 αυτό σημαίνει ότι… όλοι οι ιδιοκτήτες, όλοι οι διευθυντές και όλοι οι εμπλεκόμενοι άμεσα δημοσιογράφοι όλων των τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών και όλων των εφημερίδων, αναπαράγοντας το βίντεο ή γράφοντας τους διαλόγους του έχουν διαπράξει πλήρως αποδεδειγμένο κακούργημα και πρέπει να μπουν έως και δέκα χρόνια φυλακή! Πρέπει να κλείσουν δηλαδή όλα ανεξαιρέτως τα μέσα ενημέρωσης κάθε είδους στην Ελλάδα! Παρανοϊκό, αλλά η εφαρμογή πιστά του νόμου που ισχύει αυτό απαιτεί και εκεί οδηγεί!

Αυτό το νομικό πλαίσιο έχει οικοδομηθεί χωρίς η τεράστια πλειονότητα των πολιτών, αλλά ακόμη και των δημοσιογράφων να το πάρει χαμπάρι! Μόλις κανείς συνειδητοποιήσει το στραγγαλιστό, πολιτικά παράλογο θεσμικό πλαίσιο, αρχίζει φυσικά να σκέπτεται και άλλα πράγματα. Αρχίζει να αναλογίζεται και υποθετικές περιπτώσεις. Αν υποτεθεί, για παράδειγμα, ότι κάποιος βιντεοσκοπεί έναν πρωθυπουργό της Ελλάδας τη στιγμή που ένας ξένος πρεσβευτής τον δωροδοκεί και του δίνει «τούβλα» χαρτονομισμάτων ή κανονίζουν σε ποιο λογαριασμό ποιας τράπεζας θα κατατεθούν τα χρήματα της εξαγοράς του πρωθυπουργού, τι θα γίνει;

Θα μπει δέκα χρόνια φυλακή ο… κάμεραμαν που βιντεοσκόπησε τη σκηνή και θα κλείσουν όλα τα μέσα ενημέρωσης της χώρας – γιατί βέβαια όλα τα μέσα θα παίξουν το βίντεο ή θα αναπαραγάγουν τους διαλόγους; Θα χώσουν τους πάντες στη φυλακή και ο διεφθαρμένος, εξαγορασμένος, πουλημένος στους ξένους πρωθυπουργός θα τη… «βγάλει τσέτουλα», όπως λέγαμε παλιότερα, δεν θα καταβάλει δηλαδή κανένα κόστος, δεν θα πληρώσει καθόλου για το έγκλημά του επειδή το αποδεικτικό βίντεο της εποχής του είναι «αθέμιτη αποτύπωση μη δημόσιας πράξης»; 

Θα μας τρελάνουν; Για να καταδικαστεί δηλαδή ο πρωθυπουργός πρέπει να δωροδοκηθεί… δημοσίως! Την ώρα που θα παίρνει τα «τούβλα» από τον ξένο πρεσβευτή, να καλέσει αυτοβούλως τα… τηλεοπτικά κανάλια για να απαθανατίσουν την ιστορική στιγμή της δωροδοκίας του! Είναι προφανές ότι δεν είμαστε στα λογικά μας…