Η ανάγκη μιάς νέας “μεγάλης ιδέας” επιτακτικότερη απο ποτέ

ιστορίας της (και σίγουρα την μεγαλύτερη σε διάρκεια και ένταση απο μεταπολιτεύσεως και εντεύθεν) η οποία σε συνδυασμό με το διεθνές περιβάλλον αλλά και τις κοσμογονικές αλλαγές όπου συντελούνται σε όλα τα επίππεδα,μόνον σκέψεις περισυλλογής οφείλει να προκαλεί σε όσους ακόμη διατηρούν την δέουσα ψυχραιμία μέσα στην Ελληνική κοινωνία είτε ατομικά είτε συλλογικά.

Το μεταβατικό αυτό στάδιο απο την κρίση στην σταθερότητα,ενέχει κινδύνους και παρανοήσεις που βολεύούν πάρα πολλούς εκ των καιροσκόπων οι οποίοι εκμμεταλεύόμενοι την κοινωνική δυσαρέσκεια,
οχι μόνον δεν παράγουν πολιτική και έργο,αλλά λαικίζουν στον χείριστο βαθμό κάτι που εκτρέπει την κοινωνία στην λάθος ατραπό των άκρων και έναν καταστροφικό διπολισμό που δεν οδηγεί πραγματικά πουθενά παρά σε μιά στείρα εναλλαγή προσώπων.

Έννοιες όπως η δημοκρατία και ο φασισμός,η φρόνιμος ελευθερία και η ασυδοσία,το που σταματά η ελευθερία του καθενός εξ ημών και το που ξεκινά η ελευθερία του δίπλα,οφείλουν όπως επανακαθορισθούν,διότι τα δυσδιάκριτα όρια κεντρικών εννοιών που αφορούν το σύνολο και την εύρυθμο λειτουργία μιάς κοινωνίας δεν μπορούν και δεν είναι δυνατόν,να παραμένουν τεχνιέντως απροσδιόριστα τουλάχιστον επί μακρόν,κάτι τέτοιο σε συνδιασμό πάντοτε με την έλλειψη κεντρικού εθνικοκοινωνικού οράματος οδηγούν μια κοινωνία μόνον πρός το βάραθρο της καταστροφής και πουθενά αλλού.

Η χώρα δεν έχει ανάγκη απο μια νέα σειρά και γενιά λάθος πολιτικών αλλά απο μια τάση αυτοκριτικής που οφείλει να είναι έντιμη όσο αυτό είναι δυνατόν και να ξεκινά απο όλους αφορώντας όλους,η χώρα έχει ανάγκη απο σωστούς πολίτες όπου ανά πάσα στιγμή θα είναι ηθικώς έτοιμοι και επαρκώς έντιμοι,προκειμένου να προβούν στις απαραίτητες επιλογές που αφορούν το δικό τους μέλλον αλλά και όσον αφορά τις επερχόμενες γενιές,η χώρα οφείλει όπως απαγκιστρωθεί ιστορικοκοινωνικών αγκυλώσεων του παρελθόντος όπου μαζί με πλήθος άλλων παραγόντων έχουν φέρει την κοσμοαντίληψη μας πάρα πολλά χρόνια πίσω,καθιστώντας μας ουραγό των διεθνών εξελίξεων.

Οι αλλαγές πρός το θετικόν,οφείλουν όπως συντελεστούν πρωτίστως σε συνειδησιακό επίππεδο,οφείλουμε άπαντες να κατανοήσουμε πως με ψεύτικα οράματα και σωτήρες καμιά κοινωνία δεν εξήλθε της κρίσης και επιτέλους ας προσπαθήσουμε να δούμε επιτέλους πως δεν είμαστε πλέον το κέντρο της γης παρά ένα γρανάζι της παγκόσμιας μηχανής,το οποίο οφείλουμε εμείς οι ίδιοι να καταστήσουμε σημαντικό και οχι άχρηστο,ο τόπος χρειάζεται προκειμένου να διέλθει ετούτης εδώ της κοινωνικοοικονομικής στενωπού,στιβαρά χέρα στο τιμόνι αλλά και σύνεση μαζί με μεγάλες δόσεις κοινωνικής συνοχής,χρειάζεται μιά νέα “μεγάλη ιδέα”και ένα νέο “κοινωνικό συμβόλαιο” τα οποία και θα επαναπροσδιορίσουν την θέση της πατρίδας μας αναμεταξύ των εθνών αλλά και θα εξασφαλίσουν την απαραίτητη εύρυθμον λειτουργία εσωτερικώς αποκαθιστωντας επιτέλους,την σχέση αναμεταξύ κράτους και πολίτη,οφείλουμε να πούμε το μεγάλο “ΟΧΙ” στον κλειστοφοβικό εθνικισμό,την προγονολαγνεία και τα διάφορα φοβικά συνδρομα συνέπεια της οικονομικής κρίσης όπου ψάχνει για αποδιοπομπαίους τράγους,διατηρώντας συνάμα την παγκοσμιότητα του Ελληνισμού και την πίστη στις αξίες που τον κατέστησαν άξιο θαυμασμού,οφείλουμε να χτίσουμε την Ελλάδα του νέου αιώνα με τα άξια λόγου παλιά και νέα πολύτιμα υλικά αλλά και με την δική μας προσωπική εργασία.