γιατί επιδιώκουν την (επανα)δημιουργία ενός «ανώμαλου» κλίματος στην ΕΥΠ, σε μία ιδιαίτερα κρίσιμη για την χώρα περίοδο;
Γράφει ο Κωνσταντίνος Τερζής
Αρχικά, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πως οτιδήποτε συζητιέται για την ΕΥΠ, αποτελεί πλήγμα για την ίδια την υπηρεσία, της οποίας ο σταθερός στόχος είναι να λειτουργεί μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, και, ακόμη περισσότερο, να μην γίνεται αντικείμενο «συζητήσεων» και γραφομένων, προκειμένου να ικανοποιεί τον σκοπό της ύπαρξής της στον μέγιστο δυνατό βαθμό. Κανόνας που θα έπρεπε να είναι απαράβατος -αλλά δυστυχώς δεν συμβαίνει αυτό-, είναι πως οτιδήποτε συμβαίνει στο εσωτερικό της συγκεκριμένης υπηρεσίας θα πρέπει να παραμένει στο εσωτερικό της και οποιαδήποτε –τονίζουμε την λέξη οποιαδήποτε- «κατάσταση» να μην γνωστοποιείται. Καταντά, δε, γελοίο, να διαβάζουμε “έγκριτα” δημοσιεύματα από ανθρώπους που δεν γνωρίζουν ούτε τις επί μέρους υπηρεσίες που βρίσκονται στους διάφορους ορόφους της Κατεχάκη…
Δυστυχώς, αυτό το αυτονόητο, δεν συμβαίνει. Και οι λόγοι αυτής της «λανθάνουσας λειτουργίας» είναι περισσότεροι του ενός, αφού την ευθύνη των συζητήσεων δεν την έχουν μόνο όσοι γράφουν ή συζητούν τα εσωτερικά θέματα της ΕΥΠ, αλλά μερικές φορές τα γνωστοποιηθέντα (έστω και διαστρεβλωμένα εξαιτίας -πολιτικών ή προσωπικών- σκοπιμοτήτων) έχουν ως «πηγή διαρροής» ανθρώπους της ΕΥΠ οι οποίοι δεν σέβονται όχι μόνο την υπηρεσία και τον σκοπό της λειτουργίας της, αλλά ούτε την ίδια την χώρα, την οποία υποτίθεται ότι υπηρετούν και προστατεύουν…
Είτε μας αρέσει είτε μας δυσαρεστεί, η συγκεκριμένη υπηρεσία έχει σκοπό την συλλογή πληροφοριών σχετικών με την ασφάλεια της χώρας. Διαθέτει, μάλιστα και τους κατάλληλους νόμιμους μηχανισμούς προκειμένου να ικανοποιεί τις ανάγκες συλλογής αυτών των πληροφοριών. Αρκεί οι υπάλληλοί της να κινούνται μέσα σε νόμιμα πλαίσια και πάντα προς την κατεύθυνση της εξυπηρέτησης των εθνικών αναγκών περί αντιμετώπισης εθνικών κινδύνων.
Τις τελευταίες ημέρες, όμως, μετά από την παρέλευση μίας σημαντικής σχετικά χρονικής περιόδου, άρχισαν και πάλι τα δημοσιεύματα σχετικά με την ΕΥΠ (που είτε σκοπεύουν στην εξυπηρέτηση πολιτικών σκοπιμοτήτων, είτε ικανοποιούν προσωπικές αντιπαλότητες είτε, τέλος, πηγάζουν από κάποια μη θεσμική ανικανότητα διαχείρισης γεγονότων). Τα δημοσιεύματα αυτά είτε αφορούν σε παρακολουθήσεις πολιτών, είτε αφορούν σε παρακολουθήσεις του διαδικτύου, είτε αφορούν σε διαρροές ευαίσθητων πληροφοριών σε τρίτες χώρες! Σε κάθε περίπτωση, είτε δηλαδή αληθεύουν, είτε όχι, αυτού του είδους οι διαρροές δεν θα έπρεπε να υφίστανται, αφού βάλλουν το κύρος της ίδιας της ΕΥΠ αν και έχουν σαφή έμμεσο στόχο την διοίκησή της και συγκεκριμένα τον κ. Θ. Δραβίλλα…
Εκείνο που μας προξένησε το ενδιαφέρον και που προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση, είναι το δημοσίευμα σχετικά με κάποια εσωτερική μυστική έρευνα (που τώρα πλέον την γνωρίζουμε όλοι) σχετικά με κάποιον υπάλληλο της ΕΥΠ, ο οποίος φέρεται να διέρρευσε ευαίσθητες εθνικά πληροφορίες σε υπηρεσία ξένης χώρας…! Ακόμη και το γεγονός πως διέρρευσε στη δημοσιότητα το περιεχόμενο μιάς τέτοιας εσωτερικής έρευνας της ΕΥΠ, γεννά ερωτηματικά για εκείνους που γνωρίζουν την έρευνα και για την ικανότητα (αλλά και την υπαλληλική της ποιότητα) διαχείρισής τους επί σημαντικών διαβαθμισμένων ή και άκρως ευαίσθητων πληροφοριών…
Όμως, δεν μας εντυπωσίασε μόνο το γεγονός της διαρροής και δημοσίευσης του «περιστατικού». Ιδιαίτερη εντύπωση μας έκανε το πως η διοίκηση Δραβίλλα διαχειρίζεται αυτή την υπόθεση, την διερευνά (με διαρροές, τις οποίες θα πρέπει να φροντίσει έστω και δια ροπάλου να σταματήσει) σε μία ορθολογιστικότατη προσέγγιση, δηλαδή της μη γνωστοποίησης του «περιστατικού» (επιλογή που λειτουργεί με βάση το δόγμα πως «μέσα από την αποτυχία, με τις κατάλληλες επιλογές και χειρισμούς μπορεί να αποκτηθεί ανέλπιστο όφελος», αφού υπήρξαν δυνατότητες πιθανής εκμετάλλευσής του από το τμήμα Αντικατασκοπείας, οι οποίες κατέρρευσαν μετά την διαρροή του «γεγονότος»).
Και η εντύπωσή μας είναι θετικότατη, αφού η «αντίδραση» της διοίκησης έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την πάγια τακτική προηγούμενων διοικήσεων (π.χ. του κ. Μπίκα), οι οποίες επέλεγαν χωρίς να προηγηθεί κάποια σοβαρή αποκλειστικά εσωτερική διερεύνηση, να επιβάλουν εξοντωτικές ποινές (για κομματικούς λόγους εκδίωξης “πολιτικών, κομματικών και συνδικαλιστικών αντιφρονούντων”) ή να αποστέλλουν στην Δικαιοσύνη υποθέσεις που προκαλούσαν τον γέλωτα (όσων τις παρακολουθούσαν) αλλά και πολλά πικρά ερωτηματικά όχι μόνο για την ποιότητα της διοίκησης της ΕΥΠ, αλλά για την άμεση εμπλοκή της σε μαφιόζικες απόπειρες «ξεκαθαρίσματος» ή «διαπόμπευσης» προσώπων που δεν υπάκουαν σε κομματικές ή μη σύννομες (παράνομες) υπηρεσιακές εντολές…
Έτσι, λοιπόν, θυμηθήκαμε το περιστατικό απομάκρυνσης (επί κυβερνήσεως Γ. Α. Παπανδρέου και διοικήσεως Κ. Μπίκα) ενός υπαλλήλου της ΕΥΠ, ο οποίος κατηγορήθηκε ότι δήθεν διέρρευσε εκτός υπηρεσίας, κατάλογο υποψηφίων (όχι επιτυχόντων) ενός διαγωνισμού πρόσληψης στην ΕΥΠ. Ο συγκεκριμένος υπάλληλος τέθηκε σε αργία (πληροφορίες τον φέρουν να είναι ψηφοφόρος της ΝΔ, δηλαδή του κόμματος του σημερινού πρωθυπουργού κ. Σαμαρά) στην οποία αναιτιολόγητα βρίσκεται μέχρι σήμερα, χωρίς έστω το προηγηθέν αποτέλεσμα κάποιας ΕΔΕ ή άλλης εσωτερικής έρευνας για να καταλήξει η υπόθεση της δήθεν «διαρροής» αδιαβάθμητων μάλιστα πληροφοριών).
Κι ενώ πολύ καλά κάνει ο κ. Δραβίλλας και διενεργεί εσωτερική έρευνα σχετικά με την «διαρροή ευαίσθητων πληροφοριών» (όπως γράφουν τα δημοσιεύματα), αποφεύγοντας την παραπομπή της υπόθεσης σε άλλον θεσμικό φορέα (Δικαιοσύνη), αναρωτιόμαστε, γιατί δεν επιβάλει αυτή την απόφαση και για παλαιότερες – προγενέστερες της διοίκησής του υποθέσεις (όπως λόγου χάριν αυτή που θυμηθήκαμε), προκειμένου να μην κατηγορηθεί πως λειτουργεί την ΕΥΠ με δυο μέτρα και δύο σταθμά, στέλνοντας σαφές μήνυμα δικαίου (και χρηστής διοίκησης) προς τους υπαλλήλους της και «επιβάλλοντας» με αυτόν τον τρόπο «ηρεμία» στο μέχρι σήμερα επιτηδευμένα «ασταθές» περιβάλλον της συγκεκριμένης υπηρεσίας.
Σκοπός δικός μας δεν είναι να κρίνουμε, το οτιδήποτε συμβαίνει στο ούτως ή άλλως πολυπαθές (λόγω πολιτικών παρεμβάσεων, ανόητων ή και επικίνδυνων πολιτικών προσώπων που φέρονται να εκμεταλλεύθηκαν την θεσμική λειτουργία της υπηρεσίας) και πολυτάραχο (λόγω της φύσης του αντικειμένου λειτουργίας της συγκεκριμένης κρατικής υπηρεσίας) εσωτερικό της ΕΥΠ.
Απορούμε, όμως, και προκαλούμε για την θεσμικά σύννομη, λογική και αυτονόητα απαιτητή λειτουργία μίας μυστικής υπηρεσίας που απαιτείται να παραμένει μυστική, μακριά από αδιάκριτα πρόσωπα και «κουβέντες ειδικών» που δυσχεραίνουν την λειτουργία της και που δημιουργούν επιπρόσθετα προβλήματα.
Τελικά, ίσως η διοίκηση του κ. Δραβίλλα να μην έχει κατορθώσει να ασχοληθεί επαρκώς και να αφαιρέσει τον πυρήνα του προβλήματος της συγκεκριμένης υπηρεσίας, ο οποίος φαίνεται πως εστιάζεται στην συνεχιζόμενη δράση ανθρώπων που θα έπρεπε προ πολλού καιρού να απολογούνται στη Δικαιοσύνη και όχι να συνεχίζουν να εργάζονται σε έναν χώρο που όχι μόνο δεν τίμησαν και δεν σεβάστηκαν, αλλά επιπλέον, τον πρόδωσαν για να ικανοποιήσουν είτε την ματαιοδοξία τους, είτε τους πολιτικούς τους «μέντορες». Άλλωστε, τα περίφημα “WikiLeaks” μας αποκάλυψαν πολλά… τα οποία επιβάλλουν στην ΕΥΠ να λειτουργήσει –επιτέλους- στα πλαίσια του αυτονόητου προκειμένου να πάψει οριστικά και αμετάκλητα να χλευάζεται από ανόητους και γελοίους…