Χρειαζόμαστε αυθεντίες ή εργάτες; Ένα παράδειγμα από το Ζωγράφου

Διαβάσαμε στο zografopolis ότι ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος θέλοντας να δείξει (και να αποδείξει) ότι έχει ευρύτατη αποδοχή από την κεντροδεξιά, (μετά τον υπουργό Κο Μιχελάκη που είχε σε προεκλογική του στήριξη) κάλεσε στον Δήμο μας τον Χρήστο Ζώη, πρόεδρο του κόμματος «Νέα Μέρα» σε κεντρικό café. (φυσικά και ο Γιάννης Καζάκος ήταν εκεί όπως βλέπετε και στην φώτο με ότι αυτό …
σημαίνει η παρουσία του σε κάθε εκδήλωση του Ζωγράφου Μπροστά )

Ο Κος Ζώης μίλησε μπροστά σε φίλους της παράταξής του και κατά την διάρκεια της ομιλίας του δήλωσε την στήριξή του στο πρόσωπο του Παναγιώτη Αγγελόπουλου ως υποψήφιου Δημάρχου Ζωγράφου.

Λίγες ημέρες πριν ένας εσμός από καθηγητές ,που κάποιοι είναι κάτοικοι Ζωγράφου και κάποιοι άλλοι , όχι σχημάτισαν υπό την προεδρία του Παναγιώτη Αγγελόπουλου ένα συμβουλευτικό όργανο με τον πομπώδη τίτλο ΔΙαρκής ΟΜάδα ΜΕλέτης Ζωγράφου ( ΔΙΟΜΜΕ ) (διαβάστε περισσότερα εδώ http://zografou.net/panagiotis-aggelopoulos-diomme/ )

Τότε η γνώμη μας ήταν ότι αν ήθελε να μάθει τα προβλήματα της πόλης μας θα ήταν καλύτερα να περπατήσει στους δρόμους της πόλης και να μιλήσει με απλούς κατοίκους της πόλης.

Να μιλήσει όμως.Πραγματικά.Όχι να τραβήξει φωτογραφίες μιλώντας κατά τον συνήθη τρόπο των πολιτικών.

Η επιλογή της συνάντησης με τον Ζώη μας άφησε ένα προβληματισμό επίσης ως προς την σκοπιμότητα της. Γιατί ; Μα απλά η πολιτική δύναμη στον δήμο μας όπως και σε όλη την χώρα του κου Ζώη και του κόμματος του Νέα Μέρα είναι από μηδαμινή ως ανύπαρκτη .

Επιβεβαίωση αυτού αποτελεί το γεγονός ότι οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν καν τον Ζώη (ένας υπουργός επί κυβερνήσεων Καραμανλή ήταν – σιγά τα λάχανα δηλαδή).

Τότε γιατί τον επέλεξε; Γιατί η συνάντηση με τον Μιχελάκη αποσκοπούσε τουλάχιστον στην στήριξη της ΝΔ που αναντίλεκτα έχει μια βαρύτητα η γνώμη της σε αρκετούς συμπολίτες μας.

Ο Ζώης όμως; Οι καθηγητάδες; Και οι καθηγητάδες έχουν ανύπαρκτη ισχύ στην κοινωνία του Ζωγράφου επίσης.Μήπως αναρωτιόμαστε τελικά είναι θέμα στήριξης από αυθεντίες;

Εδώ δεν στεκόμαστε στην φυσιολογική διάσταση της εισόδου ,ή μάλλον απόπειρα εισόδου πολλών, κομματικών και μη παραγόντων στην δημοτική σκηνή μέσω κάποιου εκλεκτού υποψηφίου σε κάθε δήμο .

Δεν στεκόμαστε καν στην προσπάθεια επικυριαρχίας των κομμάτων σε όλες σχεδόν τις σφαίρες του κοινωνικού πράττειν μιας πόλης, οι οποίες υποτίθεται ότι τελούν σε καθεστώς μερικής τουλάχιστον αυτονομίας και διέπονται από τη δική τους λογική. Δεν είναι αυτό το εξεταζόμενο ζήτημα μας.

Εδώ έχουμε να κάνουμε με δυο προσεγγίσεις της πολιτικής. Την μια θα μπορούσαμε να την αποκαλέσουμε “ερασιτεχνική” ενώ την άλλη “αριστοκρατική”

Στον πλατωνικό «Πρωταγόρα» ο ομώνυμος σοφιστής αναφέρεται στον μύθο του Προμηθέα, σύμφωνα με τον οποίο ο γενάρχης των ανθρώπων είχε μοιράσει σε όλους τις τέχνες ούτως ώστε ο καθένας να κατέχει μόνο μία από αυτές («έκαστος έν πράττει») και να την ασκεί με γνώση.

Άφησε όμως έξω από αυτή τη διανομή μόνο την πολιτική τέχνη, που τη μοίρασε σε όλους ίσα, ώστε να μετέχουν όλοι στα κοινά και να επιζητούν τρόπους ειρηνικής επίλυσης των διαφορών σε πνεύμα συναίνεσης, ισότητας και αλληλεγγύης.

Η συνέπεια ήταν ότι κανένας δεν θα κατείχε πάνω και ιδιαίτερα από τους άλλους την πολιτική τέχνη, αλλά όλοι ισότιμα θα μετείχαν «κρίσεως και αρχής», κατά τη γνωστή απόφανση στα «Πολιτικά» του Αριστοτέλους.

Ο Σωκράτης απορρίπτει αυτή την εκδοχή της πολιτικής τέχνης, που καταλήγει στην ερασιτεχνική ενασχόληση με ζητήματα μείζονος σημασίας, όπως είναι η λήψη πολιτικών αποφάσεων.

Οι γνώμες, οι αντιλήψεις και οι δοξασίες των πολλών μπορεί να είναι θεμιτές και πολύτιμες για την άσκηση του ρόλου του ανειδίκευτου πολίτη, όμως δεν αρκούν για την πιο απαιτητική τέχνη του πολιτικού.

Πέραν του ότι οι πολλοί μπορεί να γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης, κολακείας ή και λαϊκιστικού εκφυλισμού, η άσκηση της πολιτικής, δηλαδή η διοίκηση των συλλογικών υποθέσεων, απαιτεί ειδική ηθική και πνευματική προετοιμασία και γνώση. Άρα και αφιέρωση στο έργο αυτό.

Η πολιτεία δεν θα δει του ήλιου το φως και των δεινών δεν θα υπάρξει παύλα, γράφει στο Ε’ κεφάλαιο της «Πολιτείας» του ο Πλάτων, αν δεν αντικατασταθεί η ερασιτεχνική και λαϊκιστική αντίληψη της πολιτικής από μια πιο αυστηρή επιλογή των πιο άξιων και ικανών για τη λήψη των πιο κρίσιμων αποφάσεων.

Μόνο αν συμπέσει η γνώση με τη δύναμη και αν συγκερασθούν πολιτική και φιλοσοφία μπορεί να υπάρξει καλύτερη ζωή για όλους. Και αυτό μπορεί να συμβεί είτε αν «οι φιλόσοφοι βασιλεύσωσιν εν ταις πόλεσιν ή οι βασιλείς τε νυν λεγόμενοι και δυνάσται φιλοσοφήσωσι γνησίως τε και ικανώς».

Η αλήθεια, ωστόσο, είναι ότι η ιδανική κατάσταση του συνδυασμού πολιτικής και φιλοσοφίας, δύναμης και ηθικής, έχει πιο συχνά βρεθεί στη σφαίρα της ουτοπίας παρά στην έμπρακτη και συνεπή εφαρμογή της.

Η σημερινή πραγματικότητα που βιώνουμε εξάλλου δεν είναι αποτέλεσμα των ενεργειών ανθρώπων που φορούσαν είτε τον μανδύα είτε του τεχνοκράτη είτε του ισχυρού και αποφασιστικού ηγέτη;

Φυσικά το ποια άποψη θα επιλέξετε να υιοθετήσετε αποτελεί καθαρά δική σας απόφαση. Εμείς ποτέ δεν προσφέραμε έτοιμη τροφή παρά μόνο εναύσματα για σκέψεις.

Να μην αδικούμε όμως τον Παναγιώτη Αγγελόπουλο. Όλοι οι υποψήφιοι δήμαρχοι μέχρι αυτή την στιγμή τουλάχιστον έχουν μια έντονη σχέση με κομματικά κέντρα εξουσίας και χρησιμοποιούν “αυθεντίες” για να προσδώσουν κύρος στην υποψηφιότητα τους Όπως πάντα.

Άραγε θα συναντήσουμε νέες φρέσκες αντιλήψεις στις εκλογές στην πόλη μας τον Μάιο του 2014;

Ο καιρός θα δείξει και φυσικά πρέπει να δώσουμε πίστωση χρόνου σε όλους για να μας αποδείξουν την επάρκεια τους. Φυσικά και θα είμαστε δύσπιστοι. Το οφείλουμε στην εμπειρία μας. Το θέμα είναι να μην είμαστε αρνητικοί γιατί το οφείλουμε στην κοινωνία μας και αν όχι στο σήμερα σίγουρα στο αύριο που ανήκει στα παιδιά μας.

Για το zografou.net
Θανάσης Δαβαλάς

http://zografou.net/xristos-zois-zografou/