«Στο επιχείρημα απάντα με αντεπιχείρημα» «Στη γνώμη μου απάντα με την γνώμη σου» «Στην πολιτική μου πρόταση απάντα με μία άλλη πρόταση»

όπως όλοι, πήρα για «δώρο» ακόμα και από την οικογένεια μου, την «ταμπέλα» του φασίστα.

Επειδή οι συνθήκες είναι πολύ δύσκολες και η χώρα βρίσκεται υπό κατοχή, θα εκτεθώ και η ταμπέλα του φασίστα δεν με φοβίζει ούτε μου λέει τίποτα, πόσο μάλλον από την στιγμή που το ελληνικό έθνος, δέχεται επίθεση από το διεθνές κεφάλαιο. Λέω, λοιπόν, ότι στο επιχείρημα και στην γνώμη που είπα, δεν απάντησαν με ένα αντεπιχείρημα ούτε με μία άλλη γνώμη, αλλά με την ύβρη του φασίστα και την χλεύη του φασιστόμουτρου θέλησαν να με φοβίσουν. Είναι απλό! Δεν απάντησαν, διότι δεν έχουν άλλο επιχείρημα, και κατέφυγαν στην γνωστή τακτική: όταν δεν υπάρχουν επιχειρήματα το καλύτερο «όπλο» είναι η ύβρις. Και επειδή δεν μπορούν να καταρρίψουν την αλήθεια με κάποια θεμελιωμένη άποψη, προσπαθούν να ρίξουν τα «βέλη» τους απέναντι στο πρόσωπο που δεν συμφωνεί μαζί τους.

Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι εγώ είμαι ο «φασίστας», επειδή είπα ότι άδικα είναι στην φυλακή αρχηγός νομίμου πολιτικού κόμματος, εσύ τι είσαι; Ο δημοκράτης είσαι; Ας υποθέσουμε ότι είσαι ο δημοκράτης, όταν με χαρακτηρίζεις φασίστα επειδή λέω την γνώμη μου, τι κάνεις, υψώνεις την δημοκρατία και χτυπάς τον φασισμό; Αν είσαι ο δημοκράτης και πολεμάς τον φασισμό, πως τον πολεμάς, με τις ύβρεις, με τις απειλές, σπέρνοντας οργή και διχόνοια; Μα η δημοκρατία σ’ αυτό δεν διαφέρει από τον φασισμό, στο ότι δεν προσπαθεί με την βία και τις ύβρεις να αλλάξει τον άλλον, αλλά διά της «πειθούς» και τις ελευθερίας των ιδεών σώνει τους λαούς από την τυραννία! Εσύ, λοιπόν, ο δημοκράτης, αστόχησες, σε πλάνεψε το «κατεστημένο», διότι με τα όπλα του φασισμού πολεμάς τον φασισμό, σαν να θέλεις την φωτιά να την σβήσεις με βενζίνη, τόσο ανόητα και πανηλίθια. Διότι ποιος σου είπε ότι θα φέρεις την δημοκρατία, αν μου κλείσεις το στόμα, αν με βρίσεις και με ξεφτιλίσεις, ποιος σου είπε ότι θα φέρεις την δημοκρατία, καμία δημοκρατία δεν θα φέρεις, το χάος θα φέρεις και το σκοτάδι. Διότι ο φασισμός είναι γάγγραινα και σαν κακό φίδι χτυπά, κι εσύ ο δημοκράτης προσπαθείς να μας σώσεις από το μαύρο φίδι του φασισμού, ρίχνοντας «δηλητήριο» από το στόμα σου και μολύνοντας την κοινωνία, σαν άλλος πανηλίθιος δηλαδή, προσπαθείς να μας «σώσεις» από την «οχιά του φασισμού» με το δηλητήριο που στάζουν τα χείλη σου, διότι δηλητηριάζει τις ψυχές όλων αυτός ο λόγος ο ποτισμένος με τις ύβρεις του φασίστα και του φασιστοειδούς, κάθε φορά που πάει να τεθεί στον δημόσιο διάλογο το θέμα της χρυσής αυγής. Αυτό το μαγικό, πως θα το κανείς, εσύ που υμνείς την δημοκρατία; Πως με τις ύβρεις θα πολεμήσεις τη διχόνοια; Αν όχι με τον διάλογο και με επιχειρήματα, υπάρχει άλλος τρόπος; Αν ξέρει κανείς κάποιον άλλο δρόμο, ας μου τον πει και μένα! Όχι όμως με την χλεύη και την λάσπη, όχι με τον χαρακτηρισμό του «φασίστα», όχι έτσι, αγαπητέ μου «δημοκράτη», διότι έτσι γίνεσαι φασίστας, και εν αγνοία σου, ταΐζεις το θηρίο που πολεμάς.

Και επειδή δεν πιστεύω ότι τα παιδιά της χρυσής αυγής είναι φασίστες, λέω καθαρά την γνώμη μου: η λάσπη που σας ρίχνουν με τον χαρακτηρισμό του φασίστα, μη τον φοβάστε, προφανώς και φοβούνται τον διάλογο και γι’ αυτό βρίζουν μ’ αυτό τον χυδαίο τρόπο. Θα ήθελα, όμως να σας παρακαλέσω, όσο μπορείτε να μην οργίζεστε, αλλά με ψυχραιμία να αντιμετωπίσουμε όλοι τις ύβρεις τους, διότι είναι φανερό που το πάνε, πόσο μάλλον από την στιγμή που τα ποσοστά τους καταρρέουν. Επιθυμούν το χάος και γι’ αυτό η γλώσσα τους στάζει δηλητήριο, για να δηλητηριαστούμε όλοι από το μίσος που τυφλώνει τον νου και διεγείρει τα ανθρώπινα πάθη. Όμως θα μου πει κάποιος: ωραία τα λες, όμως όταν μας λένε άδικα φασίστες και υμνητές του Χίτλερ, μας τρελαίνουν, εκνευριζόμαστε και δεν το ελέγχουμε; Συμφωνώ, έτσι είναι, όμως όσο μπορούμε πρέπει να μείνουμε ψύχραιμοι και να μην οργιζόμαστε, διότι αυτό θέλουν και εκεί στοχεύουν, στον εκνευρισμό μας και στην οργή μας, δεν έχουν κάπου αλλού να ποντάρουν και γι’ αυτό στο επιχείρημα δεν απαντούν με κάποιο αντεπιχείρημα αλλά με μία ύβρη και συκοφαντία. Αν, λοιπόν, στην ύβρη τους δεν απαντήσουμε με μία άλλη ύβρη, οι ψευτοδημοκράτες θα βγάζουν καπνό από τ’ αυτιά. Όμως και πάλι θα μου πει κάποιος: ωραία στα λόγια, στην πράξη όμως είναι αδύνατον, όταν σε αδικεί ο άλλος και σε βρίζει με χυδαίο τρόπο, δεν μπορείς, τρελαίνεσαι! Συμφωνώ, και γι’ αυτό δεν θα επιμείνω. Όμως ας έχουμε όλοι την γνώση ότι εκεί στοχεύουν, άσχετα αν δεν μπορούμε να μείνουμε ψύχραιμοι, ας έχουμε τουλάχιστον την γνώση ότι στόχος τους είναι να μας παροργίσουν για να μην γίνει διάλογος αλλά ο ένας να βρίζει τον άλλον. Από το μπάχαλο κερδίζει πάντα αυτός που δεν έχει κάτι να πει, και γι’ αυτό οι ψευτοδημοκράτες στοχεύουν στο μπάχαλο, διότι δεν έχουν κάποια τεκμηριωμένη άποψη, άρα φυσικό είναι να προκαλούν την οργή με τις ύβρεις τους.

Ας μείνουμε, λοιπόν, όσο μπορούμε, ψύχραιμοι, διότι φεύγουν, καταρρέουν, τα «παιδιά» της μεταπολίτευσης είναι παρελθόν, τέλειωσαν, μη τους αναστήσουμε με την οργή μας, λίγο υπομονή και τέλειωσαν, μη τους δίνουμε λαβή για να στηριχτούν. Η σιωπή μας απέναντι στις συκοφαντίες τους, είναι ο καλύτερος τρόπος για να μείνουμε ενωμένοι. Αυτοί τέλειωσαν, και τα ψέματα τους τέλειωσαν, και η κομματοκρατία τους τέλειωσε, μη πλυθούν στα δικά μας λάθη που φέρνει η οργή που καλλιεργούν, σιωπηλά ας τους αφήσουμε να τους κλείσει η ιστορία στα πολιτικά τους «φέρετρα».