Του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου
Μια σφαίρα από καλάσνικωφ, αυτή που έπεσε στο παράθυρο του Σαμαρά, θύμισε σε όλους μας, πως ο θάνατος, είναι η πιο δίκαια έκφραση πάνω στην ύπαρξή μας: Όλοι μας, πλούσιοι ή φτωχοί, λαμόγια ή τίμιοι, αριστεροί και δεξιοί, άνθρωποι και υπάνθρωποι, δικαιούμαστε ένα κομμάτι γης: Δύο μέτρα επί ένα.
αυτό που λέει ο Γλέζος, «στημένο παιχνίδι των κυβερνώντων», είτε όντως «αναρχικοί, πυροβόλησαν στα γραφεία της ΝΔ», η εικόνα που αποκομίσαμε ήταν ομοιόμορφη: Το πελιδνό απέναντι στον πιθανό βίαιο θάνατο πρόσωπο της εξουσίας, (κυβέρνηση – πολιτικό σύστημα – ΜΜΕ) όλων των χρωμάτων, ρευμάτων και αποχρώσεων, που τραύλιζε το γνωστό «περί καταδίκης της βίας από όπου και αν προέρχεται». Και από την άλλη, από την πλευρά του πενόμενου Λαού, ψιθυριστά μουρμουρητά του τύπου, «καλά τους κάνανε».
Σε όλους εμάς όμως, τους σκεπτόμενους, ή υποτιθέμενα σκεπτόμενους πολίτες, το ερώτημα παραμένει αναπάντητο: Ποιος φταίει για το κακάσχημο πρόσωπο της βίας που εμφανίζεται και επανεμφανίζεται;
Επειδή δυστυχώς είμαστε εκπαιδευμένοι να σκεπτόμαστε «θεσμικά και ιδρυματοποιημένα», συνήθως υπολογίζουμε ως έκφραση βίας, αυτήν που ασκείται από «εξωθεσμικούς παράγοντες». Θεωρούμε δηλαδή ως αυτονόητα καταδικαστέα τη βία η οποία εκφράζεται από τρομοκράτες (γκρουπούσκουλα τύπου vigilante ή παρακρατικούς, δεν έχει σημασία), ενώ την ίδια ώρα, ο «εκπαιδευμένος» εγκέφαλός μας, αρνείται επίμονα να αποδεχθεί πως ο εγκληματίας μπορεί κάλλιστα να είναι και η έκφραση του επίσημου κράτους και των οργάνων του.
Παραδείγματα στην ιστορία αυτού του τόπου έχουμε πολλά. Το πιο χαρακτηριστικό είναι πχ ο εμφύλιος, με 70.000 Έλληνες νεκρούς, όπου από τη μία πλευρά είχαμε τον “θεσμικό” Εθνικό Στρατό και από την άλλη τον “εξωθεσμικό”, Δημοκρατικό Στρατό. (σ.σ. Ο υπογράφων έχει την τύχη η την ατυχία να είναι γόνος πολυβολητή του Εθνικού Στρατού και Νοσοκόμας του ΕΛΑΣ/ΔΣΕ).
Έτσι ενώ αποδεχόμαστε ως ιστορικό αυτονόητο πως ο Δημοκρατικός Στρατός ήταν ενεργούμενο των Σοβιετικών, αρνούμαστε να αποδεχθούμε μιαν άλλη αλήθεια: Πως ναι μεν ο ΔΣΕ, προσεύχονταν στο όνομα του Στάλιν, αλλά και ο Εθνικός Στρατός ήταν κατασκεύασμα των Άγγλων και στη συνέχεια των Αμερικάνων. (Κλασική η γνωστή ρήση του Παναγιώτη Κανελλόπουλου στον Στρατηγό Βαν Φλήτ, το 1945, «στρατηγέ ιδού ο Στρατός σου»). Μια τραγική φάση της νεώτερης ιστορίας μας, όπου οι δοσίλογοι και τα τάγματα ασφαλείας έμειναν ατιμώρητα, ενώ την ίδια ώρα, οι κομμουνιστοσυμμορίτες, όπως χαρακτηρίσθηκαν από το επίσημο κράτος, οδηγήθηκαν στα εκτελεστικά αποσπάσματα.
Σε αυτόν λοιπόν τον… μαγικό τόπο, όπου ανθίζει η φαιδρά πορτοκαλέα, εξετάζοντας τη σημειολογία της σημερινής πραγματικότητας, έχουμε:
Το έγκλημα της εσχάτης προδοσίας της πολιτικής τάξης που κατάκλεψε το δημόσιο χρήμα από τη μια πλευρά κουρελιάζοντας παράλληλα το Σύνταγμα και την θεμελιώδη Συνταγματική Νομιμότητα. (Σύμφωνα με τον Ποινικό Κώδικα, το αδίκημα, τιμωρείται με ισόβια κάθειρξη).
Σωρεία απατών, κλοπών, υπεξαιρέσεων, παράβασης καθήκοντος, απιστίας στην υπηρεσία, χρηματισμού, παθητικής και ενεργητικής δωροδοκίας, όλα εγκλήματα σε βαθμό κακουργήματος, τα οποία έπραξε και συνεχίζει να πράττει η πολιτική τάξη της χώρας, από τη μεταπολίτευση και εντεύθεν. (Σύμφωνα με τον Ποινικό Κώδικα, τα αδικήματα, τιμωρούνται με δεκαετή τουλάχιστον κάθειρξη).
Σωρεία κακουργηματικών πράξεων από όργανα του κράτους, ειδικότερα της αστυνομίας και ακόμη ειδικότερα αυτά που πήραν εντολή να χτυπούν αλύπητα και με απαγορευμένα χημικά το Λαό. (Σύμφωνα με τον Ποινικό Κώδικα, τα αδικήματα, τιμωρούνται με δεκαετή τουλάχιστον κάθειρξη).
Τις ανθρωποκτονίες από πρόθεση, με ηθικούς τουλάχιστον αυτουργούς, την πολιτική τάξη, που αποτελούν οι καθημερινές αυτοκτονίες πολιτών που φθάνουν στην απόγνωση. (Σύμφωνα με τον Ποινικό Κώδικα, τα αδικήματα, τιμωρούνται με κάθειρξη).
Στο κυρίαρχο ερώτημα τώρα: Μπορούμε να «βάζουμε στο ίδιο τσουβάλι, τα εγκλήματα των τρομοκρατών, (είτε είναι vigilante είτε είναι παρακρατικοί), με αυτά των «εκλεγμένων», στο πλαίσιο της αντιπροσωπευτικής ψευδοδημοκρατίας μας έστω, πολιτικών;
Η απάντηση έρχεται από τα βάθη των αιώνων. Από τον ίδιο τον μέγιστο των νομοθετών Σόλωνα και από την Αρχαιοελληνική Άμεση Δημοκρατία:
« … όμως τα σφάλματα των κοινών ιδιωτών προκαλούν ζημίας όχι εις τον λαόν, αλλ’ εις αυτούς τους ιδίους, ενώ τα σφάλματα των αρχόντων και των πολιτικών ανδρών θίγουν όλους τους πολίτας.
Διά τούτο και ο Σόλων καθώρισε βραδείας μεν τιμωρίας διά τους ιδιώτας, ταχείας δε διά τους άρχοντας και τους αρχηγούς των πολιτικών κομμάτων, διότι είχε την γνώμην ότι διά τους ιδιώτας επιτρέπεται να δώσουν λόγον των πράξεών των κατά την διάρκειαν του χρόνου, ενώ διά τους άρχοντας δεν επετρέπετο αναβολή, διότι τίποτε δεν θα υπήρχε διά να τιμωρηθή, εάν κατηργείτο το πολίτευμα». (Δημοσθένους Λόγοι, μετάφραση Κ. Θ. Αραπόπουλος).
Ακόμη, ο Εθνεγέρτης μας Ρήγας Φεραίος, στα «Δίκαια του ανθρώπου», αναφέρει:
«…Τα εγκλήματα των Επιτρόπων του Έθνους και των αξιωματικών ποτέ δεν έχουν να μείνουν ατιμώρητα. Κανένας δεν έχει το δίκαιον να στοχάζεται τον εαυτόν του απαραβίαστον περισσότερον από τους άλλους. Ήγουν, όταν σφάλλει μεγάλος ή μικρός, ο Νόμος τον παιδεύει αφεύκτως κατά το σφάλμα του, ας είναι και ο πρώτος αξιωματικός».
Και συνεχίζει, προς… γνώσιν και συμμόρφωσιν:
«…Όταν η Διοίκησις βιάζη, αθετή, καταφρονή τα δίκαια του λαού, και δεν εισακούει τα παράπονά του, το να κάμη τότε ο λαός ή κάθε μέρος του λαού επανάστασιν, να αρπάξη τα άρματα και να τιμωρήση τους τυράννους του, είναι το πλέον ιερόν από όλα τα δίκαιά του και το πλέον απαραίτητον από όλα τα χρέη του».
Αυτά συμπατριώτες μου για τους εγκληματίες που δολοφονούν με καλάσνικωφ και φορούν κουκούλες καθώς και αυτούς που δολοφονούν με το βαμβάκι και φορούν Αρμάνι και Βερσάτζε.
Υ.Γ. Και μία υποσημείωση: Στην Ελβετία της Άμεσης Δημοκρατίας και του Μέγιστου Ιωάννη Καποδίστρια, εδώ και 200 χρόνια, δεν υπάρχουν τρομοκρατία και τρομοκράτες, όπως και δεν υπάρχουν εκλεγμένοι δολοφόνοι με κουστούμι. Γιατί πολύ απλά, στην Ελβετία, η Άμεση Δημοκρατία, η εξουσία στα χέρια των Πολιτών και η Παλλαϊκή Άμυνα, δεν επιτρέπουν να ανθίζουν, τα άνθη του κακού. Με κουκούλα ή με Αρμάνι. Με καλάσνικωφ ή με ΜΑΤ και ΔΟΥ.
Όταν λοιπόν ο ελληνικός Λαός καταλάβει πως υπάρχει απάντηση στα αδιέξοδα που προκάλεσαν επαγγελματίες και παχυλόμισθοι αριστεροί και δεξιοί, κάθε μορφής και κάθε απόχρωσης, τότε θα δώσει στο Πατριωτικό Μέτωπο τη Δύναμη, να του παραδώσουμε την εξουσία. Την Άμεση Δημοκρατία.
Πατριωτικό Μέτωπο
Πολιτικό Κίνημα Άμεσης Δημοκρατίας
Συνδεδεμένο Μέλος της Ευρασιατικής Ένωσης