Μια αγκαλιά του Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ στην μητέρα του Τσάβες ήταν αρκετή για να προκαλέσει αρνητικά σχόλια από μια μεγάλη μερίδα ισλαμιστών στο Ιράν αφού σύμφωνα με τον ισλαμικό νόμο απαγορεύεται οι….
άνδρες να αγγίζουν γυναίκες που δεν ανήκουν στην οικογένεια. Μήπως όμως η πραγματική αμαρτία του Ιρανού προέδρου είναι η διάθεση για αυτονομία;
Εσχάτως το Ιράν πρωταγωνιστεί στις διεθνείς εξελίξεις, κάτι που δεν οφείλεται αποκλειστικά στον Ιρανό πρόεδρο Αχμαντινετζάντ. Μπορεί η κηδεία του Ούγκο Τσάβες να απέσπασε την προσοχή των μίντια ωστόσο η φωτογραφία που δείχνει τον Αχμαντινετζάντ να αγκαλιάζει την μητέρα του εκλιπόντος αναδεικνύεται σε είδηση με διεθνείς διαστάσεις. Ήδη οι πολιτικοί αντίπαλοι του Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ πνέουν τα μένεα εναντίον του καθώς όπως υποστηρίζουν η «αγκαλιά» αποτελεί δείγμα της ακαταλληλότητας του ηγέτη. Οι συντηρητικοί μουσουλμάνοι ερμηνεύουν αυτό τον «ασπασμό» ως συμβολικό και πιστεύουν πως ο ηγέτης τους δεν έχει μείνει ανεπηρέαστος από την ριζοσπαστική ιδεολογία του Τσάβες.
Φυσικά, η κυβέρνηση, σε επίσημη ανακοίνωσή της διέψευσε τις κατηγορίες διευκρινίζοντας πως η εικόνα είναι αποτέλεσμα ψηφιακής επεξεργασίας ή τραβήχτηκε από περίεργη γωνία. Ωστόσο, οι παραπάνω δηλώσεις δε φαίνεται να καθησύχασαν μια σημαντική μερίδα Ισλαμιστών οι οποίοι συνεχίζουν να αντιδρούν έντονα. Ταυτόχρονα όμως το Ιράν έχει να αντιμετωπίσει και τις κυρώσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης για «σοβαρές παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων» με τη Δύση να φαντάζει ως η σωτήρια υπερδύναμη που θα βάλει ένα τέλος στην παραβίασή τους.
Στην πραγματικότητα όμως όλο αυτό το ενδιαφέρον έρχεται σε μια εποχή που το Ιράν προσπαθεί να κερδίσει την αυτονομία του. Φοβερός συγχρονισμός, ε; Τόσο οι κυρώσεις όσο και η αρνητική διάθεση προς το πρόσωπο του Ιρανού προέδρου έχουν στόχο την αποδυνάμωση του κράτους. Άλλωστε από τον Σεπτέμβριο το πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας γίνεται ολοένα και πιο ισχυρό και παρακολουθείται στενά από το Ισραήλ και τις Η.Π.Α. Αν προσθέσουμε και την συμφωνία που έκλεισε ο Αχμαντινετζάντ με το Πακιστάν για τη λειτουργία αγωγού φυσικού αερίου που θα συνδέει τις δυο χώρες και θα επιφέρει πολλά κέρδη, καταλαβαίνουμε γιατί υπάρχει τόση «φασαρία» γύρω από τον Ιράν. Κάπως έτσι εξηγείται και η ιστορία περί παραβιάσεων.
Αναμφισβήτητα ο λαός των χωρών της Μέσης Ανατολής χρειάζεται προστασία από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, αλλά αρκετά συχνά η καταπίεση των πολιτών προσφέρεται ως η ιδανική δικαιολογία για εξωτερικές παρεμβάσεις. Τα αποτελέσματα των επερχόμενων εκλογών του Ιουνίου θα παίξουν σημαντικό ρόλο στο μέλλον του Ιράν και μένει να δούμε αν το ατόπημα του Αχμαντινετζάντ θα στοιχίσει την επανεκλογή του όπως είχε γίνει το 2007 με τον προκάτοχό του, Μοχάμεντ Κχατάμι, ο οποίος τότε είχε σφίξει το χέρι μιας γυναίκας που δεν φορούσε το παραδοσιακό κάλυμμα για το κεφάλι. Και έτσι το όραμα για ένα αυτόνομο κράτος θα πάει περίπατο…
http://www.pragmatikotita.gr