“ΟΧΙΝΑΙ” και “ΟΧΙΝΑΙΔΕΣ”

Κώστα Δημ.Χρονόπουλου

(Αρθρογράφου-Σχολιογράφου)

Στην κομματική διάλεκτο δύο αντίθετες έννοιες μπορεί να εκφράζονται από μία – την

ίδια -λέξη (!). Ή δύο διαφορετικές λέξεις – θέση, άρνηση -να είναι …ταυτόσημες,

αφήνοντας ελεύθερη επιλογή, χωρίς περιορισμούς σημασιολογικούς. Π.χ το “Ναι”

και το “Όχι” σημαίνουν: το ίδιο ακριβώς πράγμα.

Δύο χωριστές συγκεντρώσεις πολιτών που θέλουν το “Ναι” και το “Όχι” αντίστοιχα,

συμπίπτουν και επιζητούν το ίδιο ακριβώς πράγμα, το ….”ΟΧΙΝΑΙ”.

Γιατί χωριζόμαστε, ακόμη και εκεί που συμπίπτουμε;

Ενώ τόσο οι μεν, όσο και οι δε ΟΧΙΝΑΙΔΕΣ δεν ήθελαν τα σκληρά μέτρα.

Δημοψήφισμα:

Έχω εξηγήσει γιατί ήταν άκαιρο, άχρηστο, αχρείαστο, αλλά και επικίνδυνο.

(Τόσο από πλευράς αναζωπύρωσης διχαστικών τάσεων στο εσωτερικό.

Όσο και εκμετάλλευσής του από τους καλοθελητές “φίλους και εταίρους”).

Είδατε πως το εξέλαβαν οι ξένοι; Ως Ναι ή Όχι στο ευρώ.

Τρομάξαμε να τους πείσουμε – αν τους πείσαμε – ότι το 62% του Όχι αφορούσε στα

σκληρά μέτρα. Μπούμερανγκ και για τον ίδιο τον κο Πρωθυπουργό γιατί αδυνατεί να

αντιμετωπίσει τους εσωκομματικούς του αντιπάλους οι οποίοι τον κατηγορούν, ότι οι

Έλληνες του έδωσαν 62% για να εναντιωθεί και όχι να φέρει 3ο Μνημόνιο.

Αναιτιολόγητο μπέρδεμα.

Θα έπρεπε να ήταν σαφές το ερώτημα.

Επιπρόσθετα θα μπορούσε σε ένα άλλο χαρτί να υπάρχει το εξής ερώτημα: “Ναι ή

Όχι στο ευρώ”;

Αυτό θα βοηθούσε ώστε να μην ερμηνεύεται από τον καθένα, κατά το δοκούν το

αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος.

Αν θέλετε και μια, ουσιωδέστατη, διαφοροποίησή μου – την παραθέτω:

Κακώς ερωτηθήκαμε (Ναι ή Όχι) ως προς το τι θα ψηφίσουμε. Θα έπρεπε να

(ανα)ρωτηθούμε ως λαός: “Ποιός ο λόγος / αντικείμενο για να (δημο)ψηφίσουμε”;

Έλλειμμα Αξιοπιστίας και Εμπιστοσύνης:

Δυστυχώς – για τους εταίρους, δανειστές, Τρόικα, “Αγορές” κ.ο.κ. – δεν μας

εμπιστεύονται. Κάτι που έχουν αναγάγει σε μείζον θέμα. Τόσο που οι εξαυτών

ανθέλληνες εκδικητικοί, όταν είδαν ότι χάνεται το σχέδιο περί Grexit τους, προέβαλαν

με κάθε τρόπο και μέσο την “Ελληνική αναξιοπιστία”.

Αλλά και οι δικοί μας κρατούντες συζητούν δημόσια και προβάλλουν την προσπάθεια

που καταβάλλουν για ανάκτηση της χαμένης μας αξιοπιστίας και εμπιστοσύνης.

Επομένως όλοι, ημεδαποί και αλλοδαποί, συμφωνούν ότι όντως έχουν

απωλεσθεί!…..

Οποία Εθνική ντροπή / πομπή !!!

Δεν είναι “κλίμα” μόνον η οικονομία.

Αλλά και το έλλειμμα αξιοπιστίας και εμπιστοσύνης και θα πρέπει να αποτελέσει

μέλημα επείγουσας αποκατάστασης τους.

ΥΓ. Ας ξεκινήσουμε από εκεί. Αν φυσικά θέλουμε να είμαστε αξιοπρεπείς,

αξιόπιστοι…….. επαίτες!!!

Use Facebook to Comment on this Post