Κατά το προφανές δεν είναι λογικό να αξιώνει κανείς να επιλυθούν τα προβλήματα μίας χρεωκοπημένης μάλιστα χώρας σε διάστημα δύο μηνών και ούτε είναι λογικό να κατακρίνεται η
κυβέρνηση για το λόγο ότι δεν τα επέλυσε και τούτο παρά το γεγονός ότι η ίδια αυτό περίπου διαφήμιζε προεκλογικά. Από την άλλη βεβαίως, και ανεξαρτήτως του όποιου κυβερνητικού έργου, το οποίο προς το παρόν είναι πράγματι πενιχρότατο έως ανύπαρκτο, είναι απολύτως λογικό να ασκείται κριτική για τη στάση της κυβερνήσεως έναντι των διαφόρων ζητημάτων και βεβαίως για τον τρόπο με τον οποίο αυτή διαπραγματεύεται.
Μία πρώτη λοιπόν δυσάρεστη διαπίστωση είναι ότι δεν υπήρχε κανένα έτοιμο σχέδιο διακυβέρνησης και εξόδου από την κρίση το οποίο θα ετίθετο υπόψη των ευρωπαίων εταίρων, και τούτο παρά το γεγονός ότι οι κυβερνώντες γνώριζαν από μακρού ότι επρόκειτο να κληθούν να κυβερνήσουν και είχαν όλο το χρόνο να προετοιμασθούν. Ακόμη χειρότερα καταδεικνύεται αντιθέτως ότι ένα τέτοιο σχέδιο δεν είναι δυνατόν να καταρτισθεί ούτε και τώρα, λόγω των διαφωνιών τόσο εντός της κυβερνήσεως όσο και με το κόμμα, ακόμη χειρότερα δε η κυβέρνηση δεν πείθει ότι έχει αποφασίσει και πάντως δεν ανακοινώνει και δεν συζητά δημοσίως τον στόχο της, τον οποίο περιγράφει απλά ως επιτυχή διαπραγμάτευση.
Ο στόχος βεβαίως της χώρας, κατά κοινή παραδοχή, δεν είναι δυνατόν παρά να είναι η επάνοδος της χώρας στις Αγορές, με τις οποίες όμως οι κυβερνώντες, λόγω των αριστερών τους καταβολών και αντανακλαστικών, φαίνεται να έχουν μία ιδιαίτερα προβληματική σχέση και είναι εμφανές ότι έχουν μεγάλη δυσκολία να αναγνωρίσουν και να συμβιβασθούν με την πραγματικότητα και με το γεγονός ότι οι Αγορές είναι πράγματι κακές, απρόσωπες, αμείλικτες και δυστυχώς δεν διαπραγματεύονται με κανένα και ούτε και μαζί μας. Η δυσκολία αυτή λοιπόν έγκειται στο γεγονός ότι οι κυβερνώντες θεωρούν ότι ο ρεαλισμός δεν αρμόζει στην αριστερή τους ιδεολογική ταυτότητα, το οποίο όμως είναι δικό τους καθαρά προσωπικό πρόβλημα και ουδόλως ενδιαφέρει τον λαό, ο οποίος κατά κοινή παραδοχή δεν τους υπερψήφισε για να ικανοποιήσουν τα προσωπικά αριστερά τους απωθημένα, αλλά απλά και μόνο για μία καλλίτερη, πιο δίκαιη και πιο επιτυχή διακυβέρνηση, πάντα όμως εντός του υπάρχοντος πολιτικού και οικονομικού πλαισίου.
Προκειμένου λοιπόν η κυβέρνηση να καλύψει επικοινωνιακά τα κενά που αφήνουν η έλλειψη σχεδίου και στόχου, καθυστερεί και κρύβεται πίσω από έναν ΄΄αντιστασιακό΄΄-προεκλογικό ακόμη λόγο και προβάλλει ότι επιθυμεί και επιδιώκει μία πολιτική διαπραγμάτευση και έναν έντιμο συμβιβασμό, χωρίς ωστόσο να ανακοινώνει κάποιες δικές της παραχωρήσεις, εφόσον οι εξαγγελλόμενες ΄΄κόκκινες γραμμές΄΄ της όχι μόνο δεν παραπέμπουν σε συμβιβασμό αλλά αντιθέτως προδιαγράφουν μία υπερήφανη και ολοκληρωτική ελληνική νίκη έναντι των κακών εταίρων μας: Εκτός ίσως αν ως υποχώρηση θεωρηθεί ότι ο κ. Τσίπρας παραιτείται από την πρόθεσή του να χορεύει τις Αγορές με τα νταούλια.
Η πραγματικότητα κατά την άποψή μας έχει ως εξής: Την κρίση την αντιληφθήκαμε όταν τα ελλείμματα θέριεψαν και ήταν πλέον αδύνατον να αποκρύπτονται, με αποτέλεσμα η χώρα να βρεθεί εκτός αγορών. Τα ελλείμματα όμως απαιτούν άμεση αντιμετώπιση με καθαρά δημοσιονομικά μέτρα, για τα οποία ουδόλως τίθεται το ερώτημα αν είναι ή όχι υφεσιακά, διότι απλά και μόνο πρόκειται για μία δυσάρεστη μεν, πλην όμως αναγκαία, αναπόφευκτη και αυτόματη προσαρμογή, και άλλο είναι το ζήτημα ότι από μόνη της δεν είναι αρκετή και απαιτούνται παράλληλα και άλλα δομικά κυρίως μέτρα εξυγίανσης και διαμορφώσεως κατάλληλου αναπτυξιακού περιβάλλοντος. Εξάλλου πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού και όταν πρόκειται για προβλήματα που εμφανίζονται με αριθμούς, η αντιμετώπισή τους όσο κι αν είναι πολιτική δεν μπορεί παρά να περνάει κι αυτή μέσα από αριθμούς.
Η ανάπτυξη δεν είναι δυνατόν να έρθει με τη χώρα εκτός των (κακούργων) αγορών, οι οποίες δυστυχώς, και άλλο το θέμα αν κι αυτές κάνουν λάθος όπως ίσως ορισμένοι διατείνονται, πεισματικά και αμετάπειστες περιμένουν να δουν μέτρα τα οποία κάθε άλλο παρά φιλολαϊκά θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν. Εκτός αν υπάρχει περίπτωση να γίνουν και οι αγορές σοσιαλιστικές, ηθικές και φιλικές, ή για κάποιο άλλο λόγο αλλάξουν στάση, αλλά αυτό μάλλον θα αργήσει και εν τω μεταξύ μέχρι τότε εμείς κάτι πρέπει να κάνουμε.
Κατά συνέπεια λοιπόν η κυβέρνηση, αν πράγματι επιθυμεί να σοβαρευθεί και να επαναφέρει τη χώρα στην κανονικότητα, οφείλει κατά πρώτον να κατανοήσει και να ομολογήσει ενώπιον των πολιτών ότι μία κρίση τέτοιου μεγέθους δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίζεται με life style προσωπική προβολή, ούτε με νοικοκυρές κατασκόπους κατά των υποτιθέμενων ολιγαρχών του πλούτου, ούτε με fat tax, ούτε με λοταρία αποδείξεων, ούτε με την καινοφανή διαπραγματευτική τακτική της ΄΄δημιουργικής΄΄ ασάφειας, ούτε με τη ρομαντική λογική του κ. Φλαμπουράρη (δεν χάλασε και ο κόσμος αν δεν πληρώσουμε τους πιστωτές, ή ότι θα τους πληρώσουμε με αέρα), την οποία ευτυχώς δεν φαίνεται να ενστερνίζεται η κυβέρνηση και στραγγίζει μέχρι και τα παγκάρια των εκκλησιών για να πληρώσει τους τοκογλύφους δανειστές και ως προς αυτό πολύ ορθά πράττει, καθόσον δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι όσο κι αν πεινάει κανείς δεν τρώει ποτέ το δόλωμα, αλλά το ρίχνει στη θάλασσα για να πιάσει ψάρια, παρά τον κίνδυνο της ατυχίας.
Είναι σημαντικό επίσης να τονίσουμε ότι το πραγματικό στοίχημα της κυβερνήσεως δεν είναι τα όποια φιλοδωρήματα και η πρόσκαιρη ανακούφιση των πολιτών, τα οποία πιθανότατα κι αν επιτευχθούν θα οδηγήσουν σε μία ακόμη μεγαλύτερη (πραγματική αυτή τη φορά) ανθρωπιστική κρίση στο εγγύς μέλλον, αλλά η ενδυνάμωση της οικονομίας μας και η ένταξή μας στην παγκόσμια ανταγωνιστική αγορά εργασίας και παραγωγής, ώστε να γίνουμε μία αυτάρκης και αληθινά ανεξάρτητη χώρα.
Για τις Ομάδες Κοινωνικής Δράσης
Υπεύθυνοι θέματος
Γιοβανόπουλος Μιλτιάδης, δικηγόρος Ξάνθη
Κομνηνός Γιώργος, οικονομολόγος Ξάνθη
Παρχαρίδης Βασίλης, οικονομολόγος Ξάνθη
Όσοι συμφωνούν με τις Ομάδες Κοινωνικής Δράσης μπορούν να ενώσουν τη φωνή τους μαζί μας, στο 2541062619 ή στο e-mail: okd2010@hotmail.com ή στο facebook: Ομάδες Κοινωνικής Δράσης (Omades Kinonikis Drasis) ή στο http://omadeskinonikisdrasis.blogspot.gr/
Όλοι μαζί μπορούμε να κάνουμε μια πιο ανθρώπινη κοινωνία. Περιμένουμε τις ιδέες και τις απόψεις σας. Ευχαριστούμε.