Ενάντια στις φυλακές υψίστης ασφαλείας

Όταν η Ελλάδα έχει καταδικαστεί επανειλημμένως τα τελευταία χρόνια από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για τις….

απάνθρωπες και εξευτελιστικές συνθήκες κράτησης στις ελληνικές φυλακές,

Όταν το Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο Φυλακών καταγγέλλει τον υπερπληθυσμό και τις ακατάλληλες συνθήκες διαβίωσης στις ελληνικές φυλακές,

Όταν σύσσωμος ο χώρος των ειδικών για το σωφρονιστικό σύστημα προτείνει, εδώ και χρόνια, την ευρεία εφαρμογή εναλλακτικών μέτρων ως προς την κράτηση και την αποποινικοποίηση των ελαφρών αδικημάτων – προκειμένου αφενός να αποσυμφορηθούν οι φυλακές και, αφετέρου, να μη καταστρέφονται στη φυλακή οι ζωές ανθρώπων που δεν έχουν διαπράξει σοβαρά αδικήματα ,

Όταν όλοι οι ψυχολόγοι, εγκληματολόγοι, αλλά και οι ίδιοι οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι τονίζουν την πολύ μεγάλη σημασία της χορήγησης αδειών στους κρατούμενους, ακόμα και στους βαρυποινίτες – προκειμένου αφενός να γίνονται υποφερτές οι άθλιες συνθήκες κράτησης και, αφετέρου, να διευκολύνεται η μελλοντική κοινωνική επανένταξη των κρατούμενων,

Όταν οι ανθρωπιστικές βάσεις του πολιτισμού μας, μας υπαγορεύουν να μετριάζουμε τη σκληρότητα του εγκλεισμού, αφήνοντας στους κρατούμενους μικρά παράθυρα επικοινωνίας με τον έξω κόσμο – μέσα από το τηλέφωνο και το επισκεπτήριο,

θα περίμενε κανείς ότι η κυβέρνηση θα συμμορφωνόταν με τις αρχές του πολιτισμού μας, τα προτάγματα του δικαίου και τα αιτήματα της κοινωνίας των πολιτών.

Η απάντηση της κυβέρνησης όμως είναι, για άλλη μια φορά, παράνομη και απάνθρωπη.
Σύμφωνα με αυτά που οι ίδιοι έχουν θεσμοθετήσει, το σωφρονιστικό σύστημα αποβλέπει στην προστασία της κοινωνίας και την κοινωνική επανένταξη του κρατούμενου. Αυτή τη στιγμή, παραβιάζεται ό,τι έχει θεσμοθετηθεί στο παρελθόν.

Η κυβέρνηση παραβιάζει το Σύνταγμα και τις διεθνείς συμβάσεις δικαιωμάτων του ανθρώπου όταν προβλέπει την κράτηση υποδίκων σε φυλακές υψίστης ασφαλείας : περιφρονεί το τεκμήριο αθωότητας.
Η κυβέρνηση παραβιάζει το Σύνταγμα και τις διεθνείς συμβάσεις δικαιωμάτων του ανθρώπου όταν προβλέπει την κράτηση καταδίκων : περιφρονεί τις αρχές της ισότητας και αναλογικότητας στην έκτιση της ποινής.

Η κυβέρνηση αναιρεί τις φιλελεύθερες βάσεις του ελληνικού σωφρονιστικού συστήματος. Δημιουργεί ένα μόνιμο καθεστώς εξαίρεσης στις φυλακές, που αποσκοπεί στο :
· Να εξοντώσει σωματικά και ψυχολογικά τους ύποπτους και τους καταδικασμένους βάσει του 187Α Π.Κ.
· Να συνθλίψει όλους όσοι κρίνονται επικίνδυνοι για τη δημόσια τάξη.
· Να υποτάξει κάθε κρατούμενο στην ανεξέλεγκτη εξουσία των σωφρονιστικών υπαλλήλων (μπορεί να μεταχθεί σε φυλακή υψίστης ασφαλείας για πειθαρχικό παράπτωμα ή αν θεωρηθεί επικίνδυνος για την ασφάλεια της κανονικής φυλακής).
· Να επιβραβεύσει τη ρουφιανιά (επιφυλάσσεται ευνοϊκή μεταχείριση σε κρατούμενους που θα συμβάλουν με πληροφορίες στην εξάρθρωση ένοπλης οργάνωσης). Τη ρουφιανιά που έχει ήδη θεσμοθετηθεί, σε άλλο επίπεδο, με τον πρόσφατο νόμο περί αναδιοργάνωσης της αστυνομίας, όπου προβλέπεται η συνεργασία αστυνομίας -πολιτών-τοπικής αυτοδιοίκησης για την πρόληψη της εγκληματικότητας.
· Να εκφοβίσει τους υπόλοιπους πολίτες επιδεικνύοντας τις απεριόριστες δυνατότητες της κρατικής βίας.

Το πολιτικό μήνυμα είναι σαφές : η κυβέρνηση δεν σέβεται τίποτα, ούτε τους δικούς της ούτε τους διεθνείς νόμους, προκειμένου να επιβάλει την εξουσία της. Συνθλίβει τους κρατούμενους, όπως ακριβώς εξαθλιώνει τους ελεύθερους πολίτες, όπως ακριβώς υπονομεύει το μέλλον της χώρας ξεπουλώντας τον δημόσιο πλούτο της.

Απάνθρωπα. Αυταρχικά. Τραγική επίδειξη πυγμής για να μη φανεί πόσο έχει εξευτελιστεί από την τρόικα, τους ξένους δανειστές και τους Έλληνες κεφαλαιοκράτες.

Μια αλεστική μηχανή που αλέθει απρόσωπα ανθρώπους, όνειρα, αξίες, ιδανικά για να κρατηθεί στην εξουσία. Πάση θυσία.

Πόσο ακόμα θα ανεχόμαστε να σέρνονται στο βούρκο οι αξίες μας; Όχι, δεν είναι Νόμος η ακύρωση κάθε έννοιας δικαίου. Καμία Τάξη δεν μπορεί ποτέ να χτιστεί πάνω στην αδικία και την ανισότητα. Καμία κυβέρνηση δεν μπορεί ποτέ να νομιμοποιηθεί πάνω στο πτώμα των δικαιωμάτων και ελευθεριών μας. Ούτε πρέπει ποτέ να υπάρχει κοινωνία που να μην επιδιώκει την ανάδειξη και ανύψωση του Ανθρώπου.

Φτωχοί είμαστε πλέον. Και θα παραμείνουμε ίσως φτωχοί για καιρό ακόμα. Μη χάσουμε όμως το πρόσωπό μας. Απλώνουμε το χέρι στους έγκλειστους συνανθρώπους μας απαιτώντας να τους επιτραπεί να παραμείνουν άνθρωποι. Για να μη πάψουμε ούτε εμείς να είμαστε άνθρωποι.