Πλήρωσε ή σου σπάω χέρια πόδια…

Αδίστακτα…νοιάζεται μήπως εάν χάνονται εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπινες ζωές, ζωές Πολιτών εξ’ αιτίας διαφόρων αδίστακτων, παράδοξων, απάνθρωπων νόμων και της άτεγκτης εφαρμογής τους;
Κάποιοι φτιάχνουν ανήθικους, παράλογους, αδίστακτους νόμους και κάποιοι άλλοι απλώς καλούνται να τους εφαρμόσουν λέγοντας : εγώ δεν ξέρω τίποτα. Δουλειά μου είναι να εφαρμόσω το Νόμο. Και ο Νόμος είναι Νόμος…τα παράπονά σας στον…Νομοθέτη…στον Πολιτικό…

Είναι ν’ αναρωτιέσαι πάντως:

Ο Νόμος οφείλει να είναι και Ηθικός;
Και αν ναι,
Ανήθικος και Διεφθαρμένος άνθρωπος μπορεί να θεσπίσει Ηθικό Νόμο;
Όταν η Κοινή Γνώμη βοά πως η «Πολιτική» είναι μια απέραντη δεξαμενή διαφθοράς και κάθε τόσο πάει κι από ένας Πολιτικός στο σπίτι του ή στο δικαστήριο ή/και στη φυλακή, μπορούν τάχα οι Νόμοι που θεσπίζονται απ’ «αυτούς» να φέρουν και το φωτοστέφανο του Ηθικού Νόμου;

Και αν όχι, τότε η Δικαιοσύνη δεν έχει τάχα το δικαίωμα/υποχρέωση να κρίνει εξαρχής το ίδιο το πνεύμα του εκάστοτε Νόμου (βάση του οποίου δικάζει τον Πολίτη);…μ’ άλλα λόγια την πιθανή «Συνταγματικότητά» του…την ίδια την «Ηθική» του εν προκειμένω…όπως και το «αν έχει ξεφύγει από κάθε καλώς εννοούμενο όριο κοινωνικής ανοχής και αντοχής κι αν άρχισε ως εκ τούτου να προκαλεί ρήξη της κοινωνικής συνοχής, επικίνδυνη ένταση, μέχρι και απώλειες ζωών Πολιτών»….

Όλες οι εξεγέρσεις και επαναστάσεις στην ιστορία ανά την υφήλιο έγιναν όταν οι «Κρατούντες/κυβερνήτες» ξέφυγαν από τα όρια της «κοινώς εννοουμένης» ηθικής (και της λογικής) και επέβαλλαν παράλογη φορολογία στους Πολίτες τους…οδηγώντας τους στην καταστροφή και στην απόγνωση.
Αυτό συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα. Φόρους στα πάντα. Ακόμη και στον άνεργο. Στον άστεγο. Στον ανάπηρο. Στην φτωχολογιά.

Παλιότερες εποχές, το φτωχαδάκι που δεν έβρισκε δουλειά μπορούσε αν ήθελε – σαν λύση απόγνωσης – να στήσει ένα άθλιο μικρομάγαζο μπας και βγάλει απο κει τουλάχιστον ένα ψευτομεροκάματο.

Σήμερα, με χίλιους δυό παράλογους νόμους αυτό ουσιαστικά απαγορεύεται.
Απαγορεύεται να στήσεις κάτι μόνο και μόνο για να βγάλεις ένα ψευτομεροκάματο.
Όχι.
Μπορείς να το κάνεις ΜΟΝΟΝ εάν αυτό το «κάτι» βγάλει οπωσδήποτε (ΚΑΙ) τα απίστευτα χαράτσια του Φορομπήχτη Πολιτικού.

Να βγούνε τα τέλη επιτηδεύματος, η φορολογία των αυθαίρετων παράδοξων τεκμηρίων, οι υποχρεωτικές εισφορές στον ΟΑΕΕ και ότι άλλο κατεβάσει η κούτρα του κάθε υπουργού πολιτευτή που ποτέ του δεν έμαθε τι πάει να πει δουλειά του ποδαριού, πείνα και πεζοδρόμιο.

Ο μικροέμπορος και γενικότερα ο αυτοαπασχολούμενος οδηγείται στην ολική καταστροφή του. Μέρα τη μέρα.
Κι αν δεν κλείνει ακόμη όπως ο διπλανός του είναι γιατί στην μεγάλη ηλικία που έχει και με όλα αυτά τα καρδιαγγειακά που φέρει ως Σταυρό στην πλάτη του, κανείς δεν θα τον πάρει στην δούλεψή του. Και τα παιδιά στο σπίτι περιμένουν φαγητό….

Πως να το κάνουμε; Πεινάνε…
Έχει ανάγκη λοιπόν αυτό το ψευτομεροκάματο που του δίνει αυτό το άθλιο μαγαζάκι.
Έστω και μ’ αυτό, με το ζόρι, τουλάχιστον ζει η οικογένεια.
Το οποίο όμως δεν μπορεί να βγάλει ούτε τους φόρους, ούτε τα τέλη, ούτε τις ασφαλιστικές εισφορές.

(Πως να το κάνουμε; Ως εκεί αντέχει το μικρομάγαζο…)
Όσο δε γι’ αυτές τις τελευταίες είναι από μόνες τους μια τραγωδία.

Ας υποθέσουμε πως κάποιος κλείνει σ’ ένα δωμάτιο έναν καρδιοπαθή και έξω από το παράθυρο ακουμπάει τα απαραίτητα φάρμακά του. Απαραίτητα, καθώς χωρίς αυτά πεθαίνει. Αλλά, αν και τα βλέπει, δεν μπορεί να τα πιάσει. Του το «απαγορεύει» ο «θύτης» του.

Και τον αφήνει χαιρέκακα κλειδωμένο στο δωμάτιο ν’ αργοπεθαίνει.
Πως θα χαρακτηρίζονταν αυτός που του κάνει αυτό το «φονικό χουνέρι»;
Εγκληματίας προφανώς, ε;
Και μάλιστα σαδιστής.

Θυμίζει θάλεγα κάτι από εκείνη την φριχτή ταινία, το “Seven”…
Ε, λοιπόν, αυτό ακριβώς κάνει η Πολιτεία σε όλους τους μικροεμπόρους, αλλά όχι μόνο. Στον έναν ή στον άλλον βαθμό, σε όλους τους αυτοαπασχολούμενους που οφείλουν ασφαλιστικές εισφορές στα ταμεία τους.

Δεν τους παρέχει περίθαλψη και φάρμακα για όσον καιρό δεν πληρώνουν τις εισφορές τους.
Αδιαφορώντας για το ότι πολλοί απ’ αυτούς – τα φτωχαδάκια που δεν έχουν να πληρώσουν την περίθαλψη και τα φάρμακά τους -πεθαίνουν εξ’ αιτίας αυτής της κατάστασης.
Κι αναρωτιέται κανείς:

Καλά ρε εγκληματίες πολιτικοί, αφού τα λεφτά του το Ταμείο θα τα πάρει κάποτε από τον ασφαλισμένο με τον έναν ή τον άλλον τρόπο και μάλιστα ΕΝΤΟΚΑ. Είτε με τα Δικαστήρια που θα τον σύρετε θα αναγκαστεί να τα δανειστεί από τοκογλύφο ή να ξεπουλήσει το σπιτάκι που φύλαγε για τα παιδιά του, είτε όταν έρθει η ώρα να του βγει η σύνταξη θα του την παρακρατήσετε μέχρις ότου εξωφλήσει.

(ακόμη κι αν ο δόλιος πεθάνει, αδίστακτα και πάλι θα παρακρατήσετε τη σύνταξη από την εξίσου δόλια χήρα του και τα παιδιά του μέχρι να εξωφληθεί η οφειλή. Ορθόν;)

Γιατί λοιπόν δεν του παρέχετε περίθαλψη για όλον αυτόν τον καιρό που χρωστάει και αδυνατεί να πληρώσει κανονικά;

Έχετε συνειδητοποιήσει πόσες δεκάδες χιλιάδες κόσμο (φτωχαδάκια αυτοαπασχολούμενους χωρίς περίθαλψη) ΈΧΕΤΕ ΣΚΟΤΩΣΕΙ μ’ αυτόν τον άθλιο, ανήθικο Νόμο επί χρόνια τώρα;

Κι άντε να το πάρουμε ανάποδα τώρα: όταν έρχεται η ώρα να πληρώσει αυτός ο κακομοίρης (όπως είπαμε, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, έρχεται πάντα η ώρα που σας πληρώνει), γιατί ρε δεν του αφαιρείτε την αναλογία της περίθαλψης που, έτσι κι αλλιώς ΔΕΝ ΤΟΥ ΠΑΡΕΙΧΑΤΕ για όσο χρονικό διάστημα σας όφειλε;

Αλλά έχει και συνέχεια. Εξίσου παράλογη κι αδίστακτη.
Αυτός ο άνθρωπος αν τύχει και οφείλει στο ταμείο του – ή στην εφορία – μετά το κλείσιμο της επιχείρησης δεν επιτρέπεται να λάβει περίθαλψη ούτε από τον ΟΑΕΔ. Ούτε καν «βιβλιάριο Απορίας»! Κι άλλος απάνθρωπος εκβιασμός.

Κι ακόμα:

Με το κλείσιμο της επιχείρησής του, θεωρείται άνεργος. Δικαιούται κανονικά να ασφαλιστεί στο βιβλιάριο περίθαλψης της συζύγου του. Αμ δε όμως.
Καθώς, αν χρωστάει στο Δημόσιο (πχ φορολογικές οφειλές από την επιχείρηση που ΈΚΛΕΙΣΕ), του το απαγορεύουν κι αυτό….

Κι όμως, δεν βρέθηκε ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (ή άλλη Ανεξάρτητη Αρχή) να καταδικάσει αυτά τα απάνθρωπα ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ!

Ενώ μιλάμε για δεκάδες χιλιάδες νεκρούς συμπολίτες μας. Ούτε για έναν, ούτε για δύο….

Και δεν μιλάμε για εγκλήματα εξ’ αμελείας….Αλλά στυγνά και ξεκάθαρα ΕΚ ΠΡΟ ΜΕΛΕΤΗΣ….

(Αντ’ αυτού, τις τελευταίες ημέρες ο ΟΑΕΕ έστειλε ειδοποιητήρια που προαναγγέλουν κατασχέσεις πρώτης κατοικίας στους περίπου 400,000 οφειλέτες του. Ανθρώπους τσακισμένους της «παραπάνω κατηγορίας» που τραβάνε ο καθένας τον δικό του Γολγοθά του Μνημονίου. Συγχαρητήρια αδίστακτα μίσθαρνα όργανα – δήμιοι. Κι όσο για τους πολιτικούς προϊσταμένους τους, αφού βλέπετε πως «δεν βγαίνει» με τίποτα αυτή η υποχρέωση των αυτοαπασχολούμενων και των εμπόρων, καταργήστε επιτέλους την (εγκληματικά) υποχρεωτική ασφαλιστική εισφορά. 

Είναι η μόνη ελπίδα για ν’ ανακοπεί το κύμα των λουκέτων και η καταστροφή εκατοντάδων χιλιάδων συμπολιτών μας που τολμούν να πάρουν την οικονομική τους μοίρα στα χέρια τους, παράγουν Προστιθέμενη Αξία για να παίρνετε εσείς φόρους και χτίζουν θέσεις εργασίας για ανέργους. Ξεστραβωθείτε πια και δείτε το αυτονόητο. Κι αν δεν ξέρετε εσείς από δουλειά του ποδαριού, πως είναι να μαζεύεις πεταμένα ράφια για να φτιάξεις μαγαζί κάνοντας τα περισσότερα μόνος σου – και να τους στέλνετε κι από πάνω το ΙΚΑ να τους κόβει πρόστιμα γιατί τόλμησαν να το βάψουν πχ μόνοι τους – , τότε προσλάβετε επιτέλους τους σωστούς συμβούλους. 

Ανθρώπους της πιάτσας, της αγοράς, που ξέρουν από δουλειά και του πως γίνονται αυτά τα πράγματα. Αρκετά πια με τους άσχετους πτυχιούχους της αλλοδαπής που εκτός από ακριβοπληρωμένους τίτλους και μεταπτυχιακά δεν έχουν καμία «πρακτική γνώση», δεν δούλεψαν ποτέ στη ζωή τους στην «πραγματική αγορά» του μόχθου και της πείνας).

Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν, μ’ αυτό το άθλιο μικρομάγαζο προσπαθεί μ’ αυτά τα ψίχουλα που βγάζει να πάρει γάλα στα παιδιά του, ένα υποτυπώδες φαγητό, θέρμανση τις ελάχιστες φορές που δεν μπορεί να κάνει αλλιώς, να πληρώσει τις κωλοΔΕΚΟ σας με τις απανωτές αυξήσεις (κυρίως το ρεύμα), φάρμακα και γιατρούς όταν δεν μπορεί πλέον άλλο να κάνει πως δεν βλέπει κάποια σοβαρά προβλήματα υγείας (κυρίως των παιδιών, μια και οι γονείς τα κρύβουν τα δικά τους κι ας οξύνονται, κόβοντας ακόμη και τα φάρμακά τους).

Κι έρχεσαι εσύ Πολιτικέ/Πολιτεία και ΑΠΑΙΤΕΙΣ να σου πληρώσει κι ένα σωρό άλλα γαμησιάτικα – νόμιμους φόρους και τέλη τα λέτε κι εσύ και τα εντεταλμένα σου Όργανα.
Αυτός όμως δεν μπορεί. Πολύ απλά ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ….

Μέχρι που τον γονατίζεις. Και η αναδουλειά κι εσύ μαζί. Κι εσύ πάνω απ’ όλα. Γιατί αντί να του σταθείς, του δίνεις μια με το ακριβό τακούνι σου και τον βυθίζεις ακόμη πιο μέσα στον τάφο του.
Μέχρι που δεν αντέχει άλλο. Και κλείνει εντέλει το άθλιο, μίζερο μικρομάγαζό του.

Κι εκεί απάνω, του έρχεσαι εσύ και του λες.

Ώπα! Μου χρωστάς φόρους, χαράτσια και ΦΠΑ του τελευταίου έτους.

Για τα υπόλοιπα είπαμε, μην τα ξαναλέμε.

Πάμε σ’ αυτό το άθλιο κατασκεύασμά σου, τον ΦΠΑ του κλεισίματος της επιχείρησης.

Του λες «μου χρωστάς ΦΠΑ τους τελευταίους μήνες της επιχείρησης. Δεν σ’ αφήνω να κλείσεις και θα πας και στο δικαστήριο για ποινικό αδίκημα».

Εδώ φαίνεται αδίστακτε και αδούλευτε Πολιτικέ το ότι δεν είχες ποτέ μα ποτέ επαφή με τον κόσμο της αγοράς ως κομμάτι του.

Γιατί, άν είχες, θα ήξερες πως τα 1 – 2 τελευταία έτη (και ιδίως το τελευταίο) του μικρομάγαζου είναι μια τραγωδία χωρίς κέρδη.

ΦΠΑ όμως σημαίνει Φόρος Προστιθέμενης Αξίας, έτσι;
Φόρος δηλαδή πάνω στο κέρδος πώλησης ενός εμπορεύματος.

Ποιό κέρδος ρε άσχετε, ανήθικε Πολιτικέ που αυτός ο φουκαράς στον τελευταίο χρόνο της δραστηριότητάς του πούλαγε ότι είχε και δεν είχε χωρίς κέρδος, ακόμη και πολύ κάτω του κόστους, ίσα για να βάλει καμιά δεκάρα στην τσέπη του, γιατί ακόμη έλπιζε μπας και κάτι αλλάξει;

Και γιατί έπρεπε να ζήσει η οικογένεια. Για λίγο ακόμη. Και λίγο ακόμη. Όπως όπως, έπρεπε να βγαίνει μια δεκάρα από το μαγαζί. Ακόμη και στα τελευταία του. Ακόμη και με χασούρα. Αφήνοντας πίσω του άλλα απλήρωτα χρέη. Και μη μπορώντας βεβαίως, ούτε το εμπόρευμα να αντικαταστήσει στους απαιτούμενους ρυθμούς.

Απλά αυτός ο φουκαράς – όλοι οι φουκαράδες – δεν θέλει να παραδεχτεί πως «πάει, τελείωσε». Ελπίζει. Και συνεχίζει να «ξεπουλάει όσο όσο». Με χασούρα. Ζημιά. Απώλειες. Μέχρι που καταρρέει. Εντελώς. Νοίκια μένουν απλήρωτα, λογαριασμοί, οφειλές, τα πάντα.
Και μια μέρα το μαγαζί του μένει άδειο. Κι αυτός τότε συνειδητοποιεί ότι «αυτό ήταν». Πάει. Τέλειωσε το όνειρο. Κι αναγκάζεται με σκυμένο το κεφάλι να βάλει το άτιμο το λουκέτο.
Την καταλαβαίνεις ρε άσχετε την διαφορά των λέξεων «κέρδος» και «ζημιά»;
Το κέρδος, ναι, έχει ΦΠΑ.

Στη ζημιά του ρε αδίστακτε πως θα βγει ΦΠΑ; Πως θα βγει Φόρος Προστιθέμενης Αξίας;
Φόρος Αφαιρούμενης Αξίας θα έπρεπε να λέγεται για εκείνη την περίοδο.
Αφού το ΦΠΑ το πλήρωσε στον προμηθευτή του. Τότε που αγόρασε το εμπόρευμα. Τώρα όμως το πουλάει με χασούρα.Προκύπτει λοιπόν μια «αρνητική διαφορά». Το ΦΠΑ που πλήρωσε μ’ αυτό που «εισέπραξε».

Τι δεν καταλαβαίνεις; «Νόθο ΦΠΑ» το ονομάζουν κάποιοι υγιώς σκεπτόμενοι νομικοί ρε άσχετε αδίστακτε δήμιε κατσαπλιά.

Τι κι αν οι αποδείξεις δείχνουν πώληση;
Αφού η πώληση είναι κάτω του κόστους. Κι αυτό το ξέρει και ο πιο άσχετος που έχει κάνει έστω και για λίγες ημέρες την δουλειά του εμπόρου.

Εσύ πως δεν το ξέρεις; Πως τολμάς και φτιάχνεις νόμους αν δεν το ξέρεις;
Να του επιστρέψεις θα έπρεπε την «διαφορά». Κι όχι να του απαιτείς να σου πληρώσει κι από πάνω.
Κι όμως.

Τον σέρνεις στα δικαστήρια σαν τον τελευταίο ποινικό για να τον υποχρεώσεις να πληρώσει. Επειδή έτσι γουστάρεις. Επειδή είσαι ο «ισχυρός» και προπάντων αυτός που «στήνει το παιγνίδι» ανεβοκατεβάζοντας νόμους.

Έναν διαλυμένο κατεστραμμένο άνθρωπο. Τις περισσότερες φορές άνω των 45. Σπασμένους ανθρώπους. Άρρωστους. Διαλυμένους. Το καταλαβαίνεις αυτό;

Και του απαιτείς να σου πληρώσει ΦΠΑ πάνω στην ζημιά του. Στην καταστροφή του.
Παράδοξο! Παράλογο! Κι όμως…εσύ τολμάς να το κάνεις Νόμο και τα Δικαστήρια να το αναγνωρίζουν σαν λογικό, νόμιμο και ηθικό….και να δικάζουν και να καταδικάζουν βάση αυτού του νόμου!

Αλλά ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος.
Κι όλοι αυτοί που οφείλουν ποσά μερικών χιλιάδων ευρώ (ας πούμε μέχρι 10.000) είναι εκατοντάδες χιλιάδες αδίστακτε τύπε.

Και τους σέρνεις στα δικαστήρια. Για να τους επιβάλλουν την ανάλογη ποινή (εφόσον, είπαμε, οι Δικαστές δεν ελέγχουν το Πνεύμα του Νόμου, αν είναι Ηθικός ο Νόμος, αν είναι Λογικός, αν είναι Συνταγματικός, αν είναι «ΦΟΝΙΚΟΣ», παρά απλώς τον εφαρμόζουν).
Με αποτέλεσμα, αφού δεν θα πληρώσει ούτε την ποινή του (πολύ απλά, γιατί δεν θα έχει να την εξαγοράσει) τον περιμένει η φυλακή.

Εκατοντάδες χιλιάδες διαλυμένους, κατεστραμένους ανθρώπους.

Τι περιμένεις να βγει απ’ αυτό ρε Αδίστακτε;

Κατά την γνώμη σου που θα οδηγήσει;

Θυμάσαι μήπως τι τέλος είχανε όλοι όσοι έχασαν το «μέτρο της ηθικής και της λογικής» στην φορολογία των Πολιτών τους;

Ψάξε την ιστορία…

Και για μια ακόμη φορά θα σου επισημάνω ότι οι πρώτες ντουφεκιές που έπεσαν το ’21 ήταν ενάντια σε φοροεισπράκτορες του Σουλτάνου…στην Περαχώρα της Κορινθίας….έκανε το λάθος να χάσει κι αυτός το «μέτρο της λογικής στην φορολογία»…

Αλλά σκέψου και το άλλο…
Μιλάμε για εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους….

Πόσοι κατά τη γνώμη σου θα προτιμήσουν να γίνουν φυγόδικοι αντί να πάνε να δικαστούν για οφειλές παράλογων φόρων (και που απλά ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ) και να κλειστούν στη φυλακή;

Κι αυτών των καταδικασμένων ερήμην φυγόδικων, αφού ούτως ή άλλως θα είναι παράνομοι πλέον – και οργισμένοι μαζί σου –σε τι άλλα «κανάλια θα λοξέψει ο νους τους» κατά τη γνώμη σου;

Γιώργος Ανεστόπουλος
http://aegeanhawk.blogspot.gr