Έτοιμος να διαλύσει τη ΝΔ ο Σαμαράς αν δεν παραμείνει αρχηγός

Δυο εβδομάδες μετά το πέρας των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου η κατάσταση στη ΝΔ ολοένα και χειροτερεύει.
Ξεκινώντας από το βράδυ των εκλογών, αλλά κυρίως την επομένη όταν και αρνήθηκε…
να τηρήσει το εθιμοτυπικό αστικο-
κοινοβουλευτικό πρωτόκολλο δεκαετιών, το οποίο επιβάλλει ο απερχόμενος πρωθυπουργός να υποδέχεται τον διάδοχό του και να του παραδίδει το Μέγαρο Μαξίμου, είναι ολοφάνερο ότι ο Σαμαράς επέδειξε γαϊδουρινή συμπεριφορά. Για την ακρίβεια, συμπεριφέρθηκε όπως αυτοί που ο Ελληνικός Λαός αποκαλεί «μικρόψυχους». Δεν άντεχε στην ιδέα ότι συνετρίβη και ότι έπρεπε να αποχωριστεί την πρωθυπουργική καρέκλα, παραδίδοντάς την στον Τσίπρα. Πέρα, όμως, από την σαφέστατη γαϊδουριά, η συμπεριφορά του Σαμαρά χαρακτηρίζεται και από το σύνδρομο του «σκαντζόχοιρου», καθώς δεν θέλει με τίποτα να εγκαταλείψει την ηγεσία της ΝΔ.

Μέσα στην ψυχική αστάθεια και την πλήρη άγνοια της πραγματικότητας, που τον διακατέχει, ο Σαμαράς έχει την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να παραμείνει στην ηγεσία της ΝΔ, πολύ περισσότερο μάλιστα ότι δύναται να επανέλθει ως πρωθυπουργός. Από το βράδυ των εκλογών, κιόλας, φρόντισε -με την δήλωση που έκανε στο Ζάππειο- να δείξει τις προθέσεις του. Μια δήλωση, η οποία δεν απευθυνόταν ουσιαστικά τον Ελληνικό Λαό, αλλά στο εσωτερικό της ΝΔ, καθώς ο Σαμαράς διαμήνυσε ότι δεν σκοπεύει να παραιτηθεί από την ηγεσία της ΝΔ. Μέχρι και χειροκροτητές φρόντισε να κουβαλήσει εκείνο το βράδυ, μόνο που το θέαμα ήταν εντελώς άθλιο, όπως άλλωστε και ολόκληρη η προεκλογική εκστρατεία του κόμματος. Η εικόνα πέντε-έξι γελοίων κλακαδόρων, οι οποίοι την βραδιά της προεκλογικής συντριβής φώναζαν «Ελλάς- Ελλάς – Αντώνης Σαμαράς», προκάλεσε γενική θυμηδία στα τηλεοπτικά πάνελ, ενώ πολύ πιο αιχμηρά (και υβριστικά) ήταν τα σχόλια από τις συντροφιές που παρακολουθούσαν την ροή των αποτελεσμάτων από την τηλεόραση.Με μια απίστευτη θρασύτητα ο Σαμαράς δεν ανέλαβε την παραμικρή ευθύνη για την εκλογική ήττα, τόνισε με νόημα ότι η ΝΔ έχασε «μόνο δύο μονάδες» (!) και επανέλαβε εις διπλούν ότι έχει ήσυχη την συνείδησή του, ενώ δεν παρέλειψε να πλασάρει έμμεσα την θεωρία της «αριστερής παρένθεσης».

Υπάρχει μια παράδοση στο εγχώριο πολιτικό σύστημα, σύμφωνα με την οποία πρωθυπουργός που χάνει την εξουσία ή αρχηγός κόμματος που χάνει εκλογές παραιτείται. Ελάχιστοι έχουν ξεφύγει από τον άγραφο αυτόν κανόνα. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, καταρχάς, για ευνόητους λόγους. Ο Καραμανλής το 2000, τότε όμως είχε την στήριξη όλων των βαρόνων της ΝΔ και ουδείς τον αμφισβήτησε. Ο Γιωργάκης το 2007, ο οποίος αν και αμφισβητήθηκε ευθέως από τον Βενιζέλο, τον συνέτριψε στις εσωκομματικές εκλογές που ακολούθησαν. Ο Σαμαράς θέλει να είναι η επόμενη εξαίρεση, κραδαίνοντας ως επιχείρημα την μικρή απώλεια της ΝΔ σε ψήφους και ποσοστό. Όσο πρόβλημα όρασης κι αν έχει, τις 8,5 μονάδες διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν δικαιολογείται να μην τις βλέπει. Την ίδια τακτική ακολούθησε και στην πρώτη συνεδρίαση της Κ.Ο. της ΝΔ μετά τις εκλογές. Ο μόνος που δεν φταίει για την ήττα είναι ο ίδιος… Γνωρίζει, βεβαίως, ότι είναι θέμα χρόνου «να του την πέσουν» για όλες τις γκάφες του. Για την ανεκδιήγητη και αλλοπρόσαλλη στρατηγική του φόβου. Για το ναυάγιο της τακτικής που εγκαινίασε στην ΔΕΘ. Για την πλήρη αποτυχία του να εξασφαλίσει τους 180 βουλευτές για την εκλογή ΠτΔ, μέθοδος που οδήγησε τη ΝΔ να συρθεί σε εκλογές με το γνωστό συντριπτικό αποτέλεσμα. Προσπαθεί πλέον να κάνει παιχνίδι με τον χρόνο, για να μπορέσει να ελέγξει το κόμμα, να κάνει κινήσεις εκτόνωσης της εσωκομματικής έντασης και να εξαγοράσει τύπους, που ανήκουν σε αντίπαλα εσωκομματικά στρατόπεδα. Γι’ αυτό άλλωστε δεν κάθεται καθόλου στο σπίτι του, αλλά είναι σχεδόν σε μόνιμη βάση εγκαταστημένος στην Συγγρού. Όποιος είναι ενήμερος της ιδιοσυγκρασίας του, της εξουσιοπληξίας του, της μανίας καταδίωξης που τον διέπει και της κατάστασης, στην οποία βρίσκεται ψυχικά, γνωρίζει πολύ καλά ότι είναι ικανός μέχρι και να διαλύσει το κόμμα, προκειμένου να εξυπηρετήσει τα ατομικά του συμφέροντα και μόνο.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ