Αντώνης Κρούστης
<<Πιστεύω ακράδαντα ότι το χρώμα του δέρματος ενός ανθρώπου ή η
θρησκεία του δεν είναι λόγος να τους αντιμετωπίζουμε διαφορετικά. Ένας
άνθρωπος πρέπει να κρίνεται από αυτό που κάνει και όχι από τα
εξωτερικά του χαρακτηριστικά>>…
Αν αναρωτιέστε σε ποιον ανήκει η παραπάνω φράση και το μυαλό σας σας
πήγε σε κάποιον φιλόσοφο της Αριστεράς, θα διαψευστείτε γιατί η φράση
αυτή ανήκει στον μεγαλύτερο φιλελεύθερο του 20ο αιώνα Μίλτον Φρήντμαν
στο βιβλίο του <<Καπιταλισμός και Ελευθερία>> , στο κεφάλαιο
<<Καπιταλισμός και Διακρίσεις>>,Εκδόσεις Παπαδόπουλος.
Θα απογοητευτείτε ακόμα περισσότερο αν διαβάσετε παρακάτω πόσο
φιλάνθρωποι ήταν οι προβάλλοντες αξιωματικά την αλληλεγγύη των λαών
σαν πρόταγμα του παγκοσμίου σοσιαλισμού.
Η απολυτοποίηση σκοπού(δηλαδή η ανατροπή του καπιταλισμού ) σαν
ιστορική νομοτέλεια και προβάλλοντας τον σαν μοναδική λύση των
κοινωνικών προβλημάτων ,δημιουργεί και εισάγει στο μυαλό των
επαναστατημένων, φαντασιώσεις.
Οι φαντασιώσεις όμως δεν ανατρέπουν την πραγματικότητα.
Κι επειδή η πραγματικότητα δεν οικοδομείται με ιδεοληψίες, επιλέγουν
εξ ανάγκης την επιβολή. Κι η επιβολή όταν εφαρμόζεται , εφαρμόζεται
σε όλα τα επίπεδα, ακόμα και σε ακραίες εκφάνσεις της όπως είναι ο
ρατσισμός.
Η αντίφαση έγκειται στην ιδεολογικοποιηση της ιστορίας ή καλύτερα την
ιστορικοποίηση της ιδεολογίας τους.
Ο άνθρωπος, κύριοι της Αριστεράς ,δεν είναι το αντικείμενο της
ιστορίας αλλά το υποκείμενο της . Ο άνθρωπος είναι ο δημιουργός της
ιστορίας και όχι ο φορέας της. Δεν οδηγεί η ιστορία τον άνθρωπο,
αλλά ο άνθρωπος αυτήν.
Οι τελοκρατικές θεωρίες (όπως ο μαρξισμός) προσδιόρισαν το τέλος εν
ήδη θρησκείας, θέτοντας το κόμμα αδιαμφισβήτητο φορέα της ιστορικής
αποστολής. Στο ιστορικό μονοπάτι που χάραξαν επέβαλαν να το
περπατήσουν όλοι μαζί. Δημιουργώντας μαζανθρώπους.
Οι αντιτιθέμενοι της ιερής αποστολής έπρεπε πάση θυσία να αποβληθούν του ιερού σκοπού
σαν ανασταλτικοί παράγοντες της ιερής πορείας προς το τέλειο.
σαν ανασταλτικοί παράγοντες της ιερής πορείας προς το τέλειο.
Η αντίφαση αυτή του Μαρξισμού, από την μια να επικαλείται το δίκαιο
και από την άλλη να εφαρμόζει το άδικο σαν μέσο επίτευξης του δίκαιου,
δημιούργησε φασισμό, ρατσισμό, και όλα αυτά που ζήσαμε σε μορφή
τραγωδίας τον 20ο αιώνα.
Παράδειγμα 1.
Ο διεθνιστής και θεματοφύλακας της κοινωνικής αλληλεγγύης πατερούλης
Στάλιν διέλυσε στην κυριολεξία 12 μειονότητες ξεχωρίζοντας το
χαρακτηριστικότερο όλων το παράδειγμα της γενοκτονίας των ελλήνων του
Πόντου. (βλέπε το σχετικό κεφάλαιο από το βιβλίο μου <<Ήταν ο
κομμουνισμός, ηλίθιε>> εκδόσεις Γεωργιάδης σελίς 69).
Ποιος ξέρει για την γενοκτονία του 1932-33, κατά την οποία το
καθεστώς Στάλιν δολοφόνησε 7 εκατομμύρια Ουκρανούς, από τα οποία 3
εκατομμύρια ήταν παιδιά, και έστειλε 2 εκατομμύρια σε στρατόπεδα
συγκέντρωσης;
Γιατί δεν γνωρίζουμε την εξολόθρευση των Κοζάκων από τους Σοβιετικούς
την δεκαετία του 1920, καθώς και των Γερμανών του Βόλγα, το 1941;
Γιατί αγνοούμε τις μαζικές εκτελέσεις και τις απελάσεις σε στρατόπεδα
συγκέντρωσης των Λιθουανών, Λετονών, Εσθονών, και των Πολωνών;
Γιατί είναι σχεδόν άγνωστη η γενοκτονία των 2 εκατομμυρίων
Μουσουλμάνων της Σοβιετικής Ένωσης: Τσέχοι, Τάταροι της Κριμαίας,
Ίνγκους, Κοζάκοι, Βασκήροι;
Παράδειγμα 2.
Ο λαϊκός ηγέτης και επαναστάτης της διεθνούς Αριστεράς ,Τσε Γκεβάρα
ξεχώριζε τους έγχρωμους από τους λευκούς σαν τον αδύναμο κρίκο της
παγκόσμιας επανάστασης, όπως καταγράφεται στο ημερολόγιο του:
<<“Ο νέγρος είναι νωχελικός και ευφάνταστος, ξοδεύει τα χρήματά του
για ελαφρότητες και ποτό. Ο ευρωπαίος προέρχεται από μια παράδοση
εργασίας και σωτηρίας που τον ακολουθεί σε αυτή τη γωνιά της Αμερικής
και τον οδηγεί να προχωρήσει μπροστά…. Η μαύρη φυλή είναι ένας
αδύναμος κρίκος στην αλυσίδα της παγκόσμιας σοσιαλιστικής επανάστασης
και είναι οι πλέον ακατάλληλοι για να πολεμήσουν >>.
Και συνεχίζει με λεπτομέρεια, <<Με δεδομένη την επικρατούσα έλλειψη
πειθαρχίας, θα ήταν αδύνατο να χρησιμοποιήσουμε Κονγκολέζους με
αυτόματα για να υπερασπιστούν τη βάση από επιθέσεις από τον αέρα: δεν
ξέρουν πώς να χειρίζονται τα όπλα τους και δεν θέλουν να μάθουν.”
Προφανώς γιατί είναι κατώτερης νοημοσύνης ή θέλησης.
Παράδειγμα 3.
<<Τον Ιούλιο του 1862 σε ένα γράμμα στον Ένγκελς, αναφερόμενος στον
Φέρντιναντ Λασσάλ, (Γερμανός, νομικός, φιλόσοφος και σοσιαλιστής
πολιτικός ακτιβιστής και ο εμπνευστής του διεθνούς τύπου σοσιαλισμού
στη Γερμανία),ο Μαρξ έγραψε περιφρονητικά λόγια γι αυτόν γιατί δεν
είχε την στόφα του επαναστάτη αναθέτοντας το πρόβλημα στην γενετική
του επιμειξία:
<<είναι τώρα εντελώς καθαρό ότι όπως αποδεικνύεται από το σχήμα του
κρανίου του και τα μαλλιά του, προέρχεται από νέγρους της Αιγύπτου…
Αυτή η ένωση του Ιουδαϊσμού, του Γερμανισμού με έναν απλό νέγρο θα
πρέπει να παρήγαγε κάτι το ιδιότυπο…>>.
Παράδειγμα 4.
Ο Καρλ Μαρξ τον Απρίλιο του 1887 σε γράμμα προς τη κόρη του Λώρα για
τον γαμπρό του, Πωλ Λαφάργκ έγραψε :
<<Όντας στην ιδιότητά του ως νέγρος,(κουβανικής καταγωγής), ένα
σκαλοπάτι πιο κοντά από μας στο ζωικό βασίλειο, είναι ο πιο κατάλληλος
εκπρόσωπος αυτής της γειτονιάς”.>>
Και όλα αυτά γιατί ο Μαρξ και ο Ένγκελς θεωρούσαν τον Λαφάργκ κάπως
ανώριμο και παρορμητικό ή υπεραισιόδοξο σαν μαρξιστή και πίστευαν πως
πάντα κουβαλούσε μέσα του μέρος από τον νεανικό του αναρχισμό. Δηλ. η
ανωριμότητα του σαν επαναστάτης του προσέδιδε τον χαρακτηρισμό
<<νέγρος>>.
Παράδειγμα 5.
Επίσης οι Μαρξ και Έγκελς δεν έκρυβαν την περιφρόνηση του για τους
<<κατώτερους>> λαούς. Πολωνοί, Σλάβοι και Βαλκάνιοι είχαν συχνά
λοιδορηθεί από τον συγγραφέα του <<Κεφαλαίου>> που του ήταν αδύνατον να
τους δει σαν ίδιους με τον εαυτό του. Στο Κεφάλαιο (1867, τόμος 1,
μέρος V, κεφ. XVI, στην αγγλική έκδοση) αναφέρει με σαφήνεια:
<<… η παραγωγικότητα της εργασίας διαφοροποιείται από παράγοντες
φυσικούς. Αυτοί όλοι αναφέρονται στη σύσταση του ίδιου του ανθρώπου
(φυλή κλπ) και στην περιβάλλουσα φύση>>.
Παράδειγμα 6.
Και ο Ένγκελς (Σημειώσεις στην Anti-Durhing 1884-85, Mόσχα 1977, σελ.
443-444) σημειώνει:
<<Αν ανάμεσά μας τα μαθηματικά αξιώματα δείχνουν αυτονόητα σε ένα
μικρό παιδί οκτώ ετών… θα είναι πολύ δύσκολο να τα διδάξουμε …σ’ έναν
άνθρωπο της ζούγκλας η σ’ έναν Αυστραλό νέγρο>>.
Παράδειγμα 7.
Οι ρατσιστικές αναφορές των θεμελιωτών της σοσιαλιστικής ιδεολογίας
δεν έχουν τελειωμό. Στο βαθμό μάλιστα που έχουν εκφρασθεί με θαυμασμό
για τους αποικιοκρατικούς πολέμους των Αγγλοσαξώνων (Βρετανών και
Αμερικανών) εναντίον λαών της Ινδίας και της Νότιας Αμερικής. Μερικά
μάλιστα τέτοια κείμενα του Ένγκελς έχουν αφαιρεθεί από την σοβιετική
έκδοση των Απάντων των δικών του και του Μάρξ!!
Παράδειγμα 8.
Πολλοί θα αναρωτηθούν, για τους υπερασπιστές της ισότητας των δυο
φύλων, αλήθεια ποιές γυναίκες κομμουνίστριες πρωτοστάτησαν ή
κυβέρνησαν στον 20ο αιώνα στο μισό κομμάτι του πλανήτη; Στη Σοβιετική
Ένωση με τις 16 Δημοκρατίες της; στο Ανατολικό μπλοκ με τα 7 κράτη
του; στη Κίνα; στη Καμπότζη; στη Β. Κορέα; στο Βιετνάμ; στο Λάος; στην
Αγκόλα; και στις άλλες πολυάριθμες Αφρικάνικες Δημοκρατίες υπό
Σοβιετικό έλεγχο; στην Αιτή; στη Κούβα; Που; Πουθενά. Ή μήπως
γνωρίζεται καμία υπουργό εξωτερικών; Καμία. Ή κάποια υπουργό που να
διακρίθηκε για το έργο της;
Έτσι για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους για τους επαγγελματίες
προστάτες των αδυνάτων και υπερασπιστών της ανθρώπινης ισότητας.
Παράδειγμα 9.
Ο Στάλιν το 1933 επαναφέρει τον Τσαρικό νόμο της ποινικοποίησης της
ομοφυλοφιλίας για να αποποινικοποιηθεί το 1993.(όταν είχε πλέον
καταρρεύσει το καθεστώς). Ο ομοφυλόφιλος για 60 χρόνια δεν είχε καμία
θέση στο κομμουνιστικό κόμμα και στις τάξεις του στρατού. Οι ποινές
είναι βαριές και έφταναν μέχρι πέντε χρόνια καταναγκαστικής εργασίας
σε γκούλακ της Σιβηρίας, με το σκεπτικό ότι οι σεξουαλικές προτιμήσεις
πρέπει να υποτάσσονται στην κοινωνική αναγκαιότητα.
Παράδειγμα 10.
Στην παγωμένη πόλη της Σιβηρίας, Ουστ-Ιλίμσκ, ζούσαν 90.000 μετανάστες
με μέση ηλικία 24 χρονών. <<οι μισοί από αυτούς αν δεν πεθάνουν, σπάνε
και φεύγουν στα τρία χρόνια>> γράφει η εφημερίδα Σοβιετική Κουλτούρα.
(βλέπε το σχετικό κεφάλαιο από το βιβλίο μου <<Ήταν ο κομμουνισμός,
ηλίθιε>> εκδόσεις Γεωργιάδης σελίς 100).
Παράδειγμα 11.
Επί ΛΕΝΙΝ το 1920 ιδρύθηκε η <<σχολή μαθητευόμενων εργατών>>(FZU) και
επί Στάλιν η <<σχολή χειρονακτικής εργασίας>> οι μαθητές των οποίων ήταν
παιδιά που χρησιμοποιούσαν στα εργοστάσια της ΕΣΣΔ. Τα παιδιά αυτά
ήταν ,είτε άστεγα, είτε ορφανά και τα απασχολούσαν στην ανοικοδόμηση
του Σοσιαλισμού. (βλέπε το σχετικό κεφάλαιο από το βιβλίο μου <<Ήταν ο
κομμουνισμός, ηλίθιε>> εκδόσεις Γεωργιάδης σελίς 98).
Δεν θα έγραφα ποτέ αυτό το άρθρο αν δεν με ενοχλούσε όσο τίποτα άλλο
στον κόσμο, από την υποκρισία.
Fileleftheros1966.blogspot.com
