Τοπική Αυτοδιοίκηση – Χαμογελάστε παρακαλώ

Σαν να βγήκαν να επιθεωρήσουν τις σκοπιές. Κάποιοι από αυτούς αυτοπροσδιορίζονται πολιτικοί . Σωστά. Χρόνια ενταγμένοι σε κομματικούς μηχανισμούς. Στην αρχή ως απλοί αφισοκολλητές. Μετά στη νεολαία. Ηγετικά στελέχη ετών 25. 

Στη συνέχεια ίσως ως μέλη νομαρχιακών επιτροπών. Είναι οι γνωστοί παρατρεχάμενοι , οι γύρω γύρω όλοι των βουλευτικών γραφείων.. Όλοι μας, θυμόμαστε τον Λάμπρο Κωνσταντάρα ως Μαυρογιαλούρο και τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο ως Γρουέζα στην ταινία «Υπάρχει και φιλότιμο». Μόνο που εκείνη ήταν κωμωδία ενώ τώρα βιώνουμε μια τραγωδία. Την τραγωδία των μηδενικών να γίνουν κάτι στην κοινωνία. Πολιτικοί άνδρες εν προκειμένω.

Αχ αυτό το μπλαζέ το ύφος πόση ανασφάλεια μπορεί να κρύβει.;

Τελευταία διαβάζω δηλώσεις “πνευματικών ανθρώπων”. Η έπαρση και η μικρότητα τους ξεχυλίζουν, ενώ βλέπω ολοένα και περισσότερους ανεπάγγελτους τοπικούς “δήθεν” πολιτικούς να τιθασεύουν την ανασφάλειά τους φωτογραφιζόμενοι παντού και πουθενά…Όσο περισσότερο ζω σε αυτή την πόλη, τόσο περισσότερο εκτιμώ το μανάβη και τον ψιλικατζή της γειτονιάς μου. Ευγενείς, χαμογελαστοί και χωρίς την έπαρση ότι φορούν φωτοστέφανο, ότι έχουν τις απαντήσεις σε όλες τις ερωτήσεις ή ότι κρατούν τους κεραυνούς του Δία….

Βλέπετε . έχουμε και στην Κατερίνη Ταμήλους. Μόνιμα το χαρτοφύλακα παραμάσχαλα και ποιος μας πιάνει. Εκλεγμένοι θα μου πείτε. Σαφώς και προφανώς είναι εκλεγμένοι θα σας απαντήσω. Και δε θεωρώ πως οι δημότες είμαστε άμοιροι ευθυνών. Στην πόλη μας για παράδειγμα ουκ ολίγες φορές δημοτικοί σύμβουλοι προκαλούν με τις συμπεριφορές τους. 

Πέρα από φωτογραφίες στις οποίες με χαρά, τόλμη και δέος περιδρομιάζουν πλουσιοπάροχα κερασμένα γεύματα, πέρα από χειραψίες με διάφορους προέδρους, προεδρίνες, παπάδες (του πολιτισμού) και γυμνάστριες που μπαινοβγαίνουνε στο Δήμο, μπορεί κανείς να διαπιστώσει κι ένα ψεύτικο στόμφο στο λόγο τους καθώς επίσης και μηχανικές κινήσεις των χεριών τους. Οι περισσότεροι βλέπετε τον Ανδρέα Παπανδρέου τον έχουν μελετήσει.

Βέβαια η βλακεία δεν είναι ποινικό αδίκημα. Ούτε η αλαζονεία ευτυχώς. Σε ποια πολιτισμένη όμως χώρα του κόσμου δημοτικός σύμβουλος θα κυκλοφορούσε με μηχανάκι στον πεζόδρομο, φυσικά χωρίς κράνος, ή θα πάρκαρε όπου ήθελε…; Πουθενά. Μόνο στην Ελλάδα. Σε ποια πολιτισμένη χώρα του κόσμου αντιδήμαρχος,

Πρώην δήμαρχος, θα έκλεινε την πρόσβαση από διάβαση πεζών για να κάνει καφετέρια.;

Σε ποια πολιτισμένη χώρα του κόσμου δημόσιος υπάλληλος, διορισμένος από το κόμμα, ο οποίος έτυχε ή πέτυχε να εκλεγεί δημοτικός σύμβουλος, φεύγει χωρίς άδεια από την υπηρεσία του προκειμένου να βγει φωτογραφίες μέρα μεσημέρι δήθεν καταδικάζοντας πολιτικές του Δήμου…. Όταν μια δημόσια υπηρεσία δε λειτουργεί σωστά, εις βάρος του δημότη, σίγουρα το πρόβλημα δε θα λυθεί όταν εμείς για να το καταγγείλουμε απουσιάζουμε από τη δική μας υπηρεσία εις βάρος ξανά του δημότη…..

Κι όμως το Μάιο του 2014 έχουμε δημοτικές εκλογές.. Και ήδη έχουν ξεκινήσει οι διεργασίες.

Αναζητούνται ως υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι λοιπόν, συνταξιούχοι άνω των 65 ετών ή δημόσιοι υπάλληλοι με έφεση στις κοπάνες από την υπηρεσία τους ή τεμπελχανάδες κάθε είδους ή αλλιώς όσοι φωτογραφίζονται μέρα παρά μέρα σε τσιπουράδικα, καφενεία και παντός τύπου συνεστιάσεις. Οι θαμώνες και οι γλάστρες του πεζοδρόμου θα προτιμηθούν όπως επίσης και οι έχοντες προϋπηρεσία στο άθλημα….Όσοι δε εξ αυτών ακούνε και στο όνομα ”πρόεδρος” θα έχουνε ιδιαίτερη μεταχείριση.

Κάθε δήμος έχει τη δημοτική αρχή που του αξίζει.

Είμαι σίγουρος πως πολλοί δημοτικοί σύμβουλοι, δε μιλάνε καν μια ξένη γλώσσα. Για να μην τολμήσω να πω πως μερικοί δε ξέρουν καν να γράφουν στα Ελληνικά. Είμαι επίσης σίγουρος πως δε γνωρίζουν να στείλουν ένα e-mail. Πότε κάποιος αντιδήμαρχος καθαριότητας ταξίδεψε σε κράτη του ευρωπαϊκού βορρά για να δει με τα μάτια του για το πώς λειτουργεί ένας σοβαρός δήμος. ;

Μα εδώ δε σώνουμε από πανηγύρια, από Βλάχους, Πόντιους, Σαρακατσάνους, από γιορτές τσίπουρου, από γιορτές κρασιού και φυσικά από τα σαββατιάτικα τσίπουρα του πεζοδρόμου. Όταν η χειραψία φτάνει σε σημείο να αντικαθιστά ένα πάρκο ή μια γεώτρηση, όταν ένα κέρασμα φτάνει σε σημείο να εξαγοράζει μία ψήφο, όταν το παπατζιλίκι ξεπερνάει την ουσία. σύντομα θα πάθουμε κι άλλα. Να είστε σίγουροι.

Στην τελική τι πάθαμε; Γεμίσαμε από δημοτικούς και ξεμείναμε από συμβούλους.

Μια αναπτυγμένη χώρα, δεν είναι η χώρα που ακόμη και οι φτωχοί έχουν αυτοκίνητα. Αλλά είναι Η χώρα εκείνη που ακόμη και οι πλούσιοι χρησιμοποιούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς.

Άρα το να διατηρήσεις στην Κατερίνη του 2013 την κριτική σου εγρήγορση μαζί με το αίσθημα δικαίου και κυρίως σε μια εποχή σαν τη σημερινή, όπου οι καθεστωτικοί της συγκυβέρνησης είναι στην τσίτα να σου κολλήσουν τη ρετσινιά του λαϊκιστή και οι λαϊκιστές της αριστεράς τη ρετσινιά του καθεστωτικού, απαιτεί δεξιότητα χορευτή, θάρρος κασκαντέρ και πληροφόρηση ειδήμονα – χώρια που στο τέλος κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς εκατέρωθεν ως ένας κοινός μαλάκας ακόμη κι από ανθρώπους που αγαπάς.

Τελικά συνειδητοποιώ όσο μεγαλώνω πως η πουτάνα η Ελληνική κοινωνία, είναι εν γένει της βαθιά συντηρητική … Είτε έχει να κάνει με πολιτικές επιλογές, είτε με κοινωνικές δομές, ή ακόμη και με επαγγελματικές συνδιαλλαγές. Ακόμη ακόμη και ο ίδιος ο κλάδος του πολιτισμού και της κουλτούρας, ψεύτικης τελικά, είναι βαθιά συντηρητικός. Και δεν έχει να κάνει με πολιτικές αναφορές του παρελθόντος. Όσο συντηρητικός είναι ένα δεξιός πρώην διευθυντής λυκείου ο οποίος ξάφνου μια βραδιά ελέω κόμματος – είπαμε – γίνεται διευθυντής Β’βάθμιας ενώ συνδιαλέγεται με ανήλικους μαθητές γυμνασίου παρουσία ασφαλιτών άλλο τόσο συντηρητικός είναι και κάποιος κατ’ επίφαση αριστερός μόνο που αυτός είναι και φοβισμένος. Ας αποφασίσουμε στη χώρα αυτή ποιοι τελικά αντέχουν την διαφορετικότητά τους, το αριστερίζων πνεύμα τους και την επανάστασή τους να τα κάνουνε και πράξη…. Τα σκισμένα τζην δεν είναι για όλους.

Το κλασσικότερο παράδειγμα της σήψης μέσα στην οποία ζούμε είναι το φαινόμενο του νηστικού και προφανώς κομπλεξικού δημοτικού συμβούλου της αντιπολίτευσης στο δήμο Κατερίνης. Μνημείο του θράσους, ανθρώπου που άσκησε εξουσία για 30 χρόνια, χωρίς πολιτική ιδιότητα, παρά μόνο ως παρατρεχάμενος, ο οποίος πολιτεύεται, απλώς για να πετάξει την παπαριά του και να γίνει ντόρος. Τιμητής των πάντων, λοιπόν.. 

Ξέρετε όταν γίνεται ένα έγκλημα, ο συνεργός συλλαμβάνεται, δεν παίρνει συγχαρητήρια από την αστυνομία γιατί καταγγέλλει την εγκληματικότητα. Ο συνένοχος που φτύνει την κοινωνία στα μούτρα, της ζητάει και τα ρέστα, αντί να απολογηθεί για το παρελθόν του. Ο δημοτικός αυτός σύμβουλος , ο αγράμματος ίσως, ο τεμπέλης πολλές φορές, το κομματόσκυλο δηλαδή που μέχρι χτες φιλούσε κατουρημένες ποδιές είναι ο ορισμός του νεοελληνικού “χαβαλές να γίνεται”. 

Είναι το ίδιο το κατεστημένο που σου βγάζει γλώσσα την ώρα που θα έπρεπε να την καταπιεί. Είναι η ίδια η ξετσιπωσιά αυτών που η πρέζα τους είναι η ίδια η εξουσία, είναι το καρκίνωμα που εμφανίζεται ως υγιές κύτταρο, είναι το αυριανό “μαζί τον ανεχτήκαμε”…

Τριανταφυλλίδης Παναγιώτης – Κατερίνη