Μαύρο στο θέατρο του παραλόγου

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΝΑΣΙΟΣ

Ξαφνικά η τρικομματική κυβέρνηση ( πρωθυπουργός και κυβερνητικός εκπρόσωπος ) συνεπικουρούμενοι από τη Χρυσή Αυγή και τους καναλάρχες, ενδιαφέρονται μετά από ένα χρόνο εξουσίας για την πολυφωνία, την ανεξάρτητη δημόσια τηλεόραση, την εξυγίανσή της, τα δικαιώματα του λαού και τις ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις…
Άλλη μία φορά, αυτή η Ελλάδα, με το υπάρχον πολιτικό της σύστημα σε κάθε βήμα της, δείχνει, ότι δε σώζεται με τίποτα. Πολιτική υποκρισία με πρόφαση τις «ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις» και τις πιέσεις των κακών εξωτερικών τροικανών. Ένα πολιτικό προσωπικό, που αναπαράγει συνεχώς τον εαυτό του ( την πολιτική κρίση ) και εξυπηρετεί τους προνομιούχους, που διαπλέκονται και σχεδιάζουν τα επόμενα πελατειακά οφέλη.

Αυτή η φαυλότητα ( ασυδοσία, λεηλασία, διαπλοκή, διαφθορά, προνόμια, πελατοκρατία ) πριν από λίγα χρόνια καλυπτόταν με το παραμύθι της ανάληψης των λεγόμενων «πολιτικών ευθυνών», με μοίρασμα θέσεων και κονδυλίων.

Τώρα η συνέχεια γίνεται με την ενοχοποίηση της κοινωνίας, ότι συμμετείχε στο πάρτι, του «μαζί τα φάγαμε», άρα επιβάλλεται να πληρώσει σκληρά και δεύτερον, αυτοί που συνεχίσουν το πάρτι παρέα με τους δανειστές, οργανώνουν κοινωνικούς αυτοματισμούς, αλληλοφάγωμα, εκβιασμούς, αντιδημοκρατικές και αντισυνταγματικές πρακτικές εν ονόματι «ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων», για ν’ αλλάξει τάχατες η χώρα και να έρθει η ανάκαμψη ( με πρόλογο το μύθο του “success story” ).

Και βέβαια χρειάζονται οι μεταρρυθμίσεις στη χώρα του μπάχαλου σ’ όλα τα επίπεδα του δημόσιου βίου, αλλά ποιες μεταρρυθμίσεις;

«Μεταρρυθμίσεις» που στηρίζουν με νύχια και δόντια τις φίλιες ομάδες συμφερόντων, που συγκαλύπτουν τα κλοπιμαία και τους παραδοσιακούς πελάτες με αντάλλαγμα τη ψήφο, δεν έχουν καμία θέση στο δημόσιο διάλογο και στην νέα Ελλάδα.

«Μεταρρυθμίσεις» με το προαποφασισμένο σύστημα εξυπηρέτησης και προστασίας, 4-2-1 για τα δικά τους παιδιά, που δείχνει το δρόμο των μέχρι τώρα κυβερνητικών μεταρρυθμίσεων και της νοοτροπίας τους, δεν έχουν καμία θέση στο δημόσιο διάλογο και στην νέα Ελλάδα.

Το σβήσιμο της ΕΡΤ τα έχει όλα. Το κλείσιμο του διακόπτη, τρόμαξε ακόμη και τους νεοφιλελεύθερους της Ε.Ε. Εκφράζει την παθογένεια του πολιτικού συστήματος. Η κυβέρνηση επέλεξε, τώρα, να φέρει άλλη μία πράξη νομοθετικού περιεχομένου και να κλείσει την ΕΡΤ να την βάλλει στο γύψο, να την περάσει από «πολιτικό συνεργείο» εν στάση.

Σήμερα η σειρά της ΕΡΤ για ρύθμιση και επισκευή, αύριο κάτι άλλο, ο επόμενος, εσύ. Επιλέγει την κατάλληλη στιγμή, σκόπιμα, όπως έγινε και στην Παιδεία, στην Υγεία ( κοινωνικά αγαθά ), συγκοινωνίες, για να διχάσει την κοινωνία και να δημιουργήσει κλίμα πόλωσης, έχοντας σε εγρήγορση τους πελατειακούς στρατούς για εκλογές, ακόμη και πριν τις γερμανικές εκλογές ( ; ).

Η δημόσια τηλεόραση ήταν και είναι, μέρος της πολιτικής κρίσης, που παρήγαγε το πριγκιπάτο της φαυλότητας. Οι ολιγαρχικές συμμορίες, ιδιαίτερα στο τομέα της ενημέρωσης, ήθελαν τους δικούς τους ανθρώπους, για να υλοποιούν τις πολιτικές του πλιάτσικου. Στον ιδιωτικό τομέα ενημέρωσης τα πάντα ήταν και είναι εύκολα.

Τα πλυντήρια ξεπλύματος και κιτρινίσματος είναι στο σπίτι τους. Νέμονται παράνομα δημόσιες συχνότητες, δεν πληρώνουν τον ειδικό φόρο για τις τηλεοπτικές διαφημίσεις και παίρνουν δάνεια όποτε γουστάρουν. Πρώην πρωθυπουργός τους ονομάτισε νταβατζήδες. Στη δημόσια ραδιοτηλεόραση, το πολιτικό σύστημα της κρίσης, είχε την ανάγκη, μιας επιλεγμένης παρεοκρατίας, ολίγων κομματικών φίλων, που να κινεί τα νήματα της ενημέρωσης, να καθοδηγεί τους πελάτες, αλλά να έχει προστασία και καλοπληρωμένα συμβόλαια.

Στην εποχή των παχιών αγελάδων όλα επιτρεπόντουσαν. Ελάχιστοι τα έλεγαν, όπως και τώρα, αλλά κανείς δεν άκουγε πάνω στο τρελό φαγοπότι και στην αδιαφορία των ηλίθιων πελατών. Το ίδιο θέλουν και τώρα οι κυβερνώντες, στην εποχή της κρίσης και των μνημονιακών πολιτικών λιτότητας, αλλά με λιγότερους εργαζόμενους (δίνουν και μερικούς στο σφαγείο της εξωτερικής τρόικας για να είναι συνεπής στο μνημόνιο ), τους υπόλοιπους θα τους επιλέξουν αποκλειστικά στο εσωτερικό σφαγείο, μέσα από δικά τους κομματικοπαλικαρόπουλα με τη γνωστή συνταγή επιλογής, δημιουργώντας ένα εμπορικό κανάλι χωρίς ποιότητα και πολιτισμό. Η τωρινή ηγεσία τους εκφράζει απόλυτα.

Ο αυταρχισμός, η αλαζονεία, η προστασία, η περιφρόνηση κοινωνικών λειτουργιών, η ακροδεξιά ρητορική, ο θεατρινισμός και η συμπόρευση με τις ακροδεξιές παραφυάδες και τη Χρυσή Αυγή, φανερώνει τις παλαιοκομματικές, αντιδημοκρατικές προθέσεις των κυβερνώντων και τη μαυρίλα στον πολιτισμό, στην ενημέρωση και στο δημοκρατικό πολίτευμα.

Το μαύρο έπεσε για τα καλά στη ζωή μας. Το μαύρο, όταν κυριαρχεί στη ζωή, θυμίζει μαύρη εργασία, μαύρη προπαγάνδα, τους μελανοχίτωνες του Μουσουλίνι, θυμίζει κόλαση, θυμίζει εκδίκηση, μίσος, θάνατο, κ.λ.

Το βασικό ερώτημα είναι, αν θέλουμε πραγματική Δημοκρατία ή όχι. Τ΄ άλλα είναι περιττά, ιδιαίτερα οι θεατρινισμοί για τους δημοκρατικούς θεσμούς, όταν ακούγονται από τα συνεταιράκια της συγκυβέρνησης.

Όσο θα δείχνουμε από τον καναπέ μας ή από τις πλατείες του φραπέ, ότι δεν μας αγγίζει το θέμα και είμαστε απλοί θεατές σε κάθε εκτροπή, θα μας φορτώνουν ενοχές του τύπου, ότι «συμφωνούσατε και εσείς τότε ». Καιρός να επιστρέψουμε τη μαυρίλα και τον σκοταδισμό, στους ίδιους, να τους «μαυρίσουμε».

Μόνη μορφή επιβίωσης η ανυπακοή στο θάνατο. Τώρα, και εδώ, στη χώρα αυτή. Είναι η στιγμή. Αν όχι τώρα πότε; Aν όχι εδώ, πού; ( Φωτεινή Τσαλίκογλου ).

gkaranasios24@gmail.com