Η παγκόσμια ημέρα κατά των ναρκωτικών δεν προσφέρεται για μεγάλα λόγια, αλλά για περισυλλογή και αυτοκριτική πάνω στις αιτίες ενός προβλήματος που πλήττει την νεολαίας μας, το πιο ζωντανό και δυναμικό κομμάτι της κοινωνίας μας. Η 26η Ιουνίου είναι μία ιδιαιτέρως σημαντική ημέρα. Είναι η αφορμή για να συνειδητοποιήσουμε…
όλοι μας, πως η κρίση που μαστίζει όχι μόνο τη χώρα μας, αλλά ολόκληρο τον πλανήτη, δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά είναι κυρίως θεσμική και κοινωνική και τα προβλήματα που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι πολίτες δυστυχώς δεν είναι μόνο οικονομικά.
Η ανεργία, η κρίση αξιών και αρχών, ο αποπροσανατολισμός, η έλλειψη σωστών προτύπων, αποτελούν τις σοβαρότερες αιτίες, μέσα από τις οποίες οδηγείται η νεολαία μας στο φόβο, την απελπισία, την απομόνωση, τη μοναξιά και τελικά στα ναρκωτικά. Ο αγώνας κατά των ναρκωτικών δεν μπορεί παρά να είναι καθημερινός και διαρκής με την ενεργοποίηση του συνόλου της κοινωνίας. Γιατί τα ναρκωτικά είναι υπόθεση όλων μας.
Κάθε φορά που διατυπώνω μια σκέψη σχετικά με το πρόβλημα των ναρκωτικών ο προβληματισμός μου γίνεται όλο και μεγαλύτερος, όλο και εντονότερος, γιατί μοιάζει τίποτα να μην είναι αρκετό. Πριν φτάσουμε στο σημείο να προτείνουμε λύσεις, πρέπει να σκεφτούμε τις πολιτικές που πρέπει να ακολουθήσουμε ως κοινωνία, ως οργανωμένο κράτος για να προλάβουμε το πρόβλημα εν τη γενέσει του.
Το έχω δηλώσει επανειλημμένα: το πρόβλημα της χρήσης των ναρκωτικών δεν είναι έκθεση ιδεών, αλλά υπόθεση όλων μας. Γι’ αυτό πρέπει να πάψουμε να περιμένουμε να δράσουμε μόνο όταν μπει στο δικό μας σπίτι.
