Διαβάστε για τις σημαντικότερες εν ενεργεία ομάδες “κυβερνοακτιβιστών” που “χτυπούν” σε καθημερινή βάση στο διαδίκτυο σε παγκόσμιο επίπεδο ….
Κάποιοι τους λένε “Ρομπέν των δασών του Ίντερνετ”. Άλλοι, τους αντιμετωπίζουν σαν εγκληματίες του ποινικού δικαίου.
Με προεξάρχοντες τους Anonymous, αλλά και το Wikileaks, οι ομάδες των “χακτιβιστών”, όπως αποκαλούνται, επιχειρούν να “απελευθερώσουν” το Ίντερνετ, ερχόμενες τις περισσότερες φορές σε σύγκρουση με τις διωκτικές Αρχές.
Κεντρικό ζήτημα του κυβερνοακτιβισμού, είναι η μάχη για την ελεύθερη πρόσβαση στο διαδίκτυο και σε οποιοδήποτε περιεχόμενο αναρτάται στο Ίντερνετ παγκοσμίως. Όπως αναφέρει ρεπορτάζ της εφημερίδας, “Τα Νέα”, φλέγον θέμα είναι το “ανοιχτό” ή “κλειστό” ίντερνετ και εν τέλει, από ποιους ελέγχεται.
Οι υπερασπιστές της πρώτης εκδοχής προσπαθούν με κάθε μέσο να καταστήσουν προσβάσιμες σε όλους όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες και να εκθέσουν τα κακώς κείμενα της ψηφιακής εποχής. Είναι οι λεγόμενοι ακτιβιστές του Διαδικτύου ή χακτιβιστές (νεολογισμός εκ των όρων χάκερ και ακτιβισμός).
Ο “Πατέρας” των χάκερ
“Πατέρας” των χάκερ θεωρείται ο 47χρονος σήμερα Ρόμπερτ Τάπιν Μόρις, ο οποίος το 1988 διέδωσε τον πρώτο μαζικό ιό που πλήττει ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Επρόκειτο για ένα πρόγραμμα γνωστό ως “σκουλήκι”, δηλαδή κακόβουλο λογισμικό που αναπαράγεται από υπολογιστή σε υπολογιστή.
Ο Μόρις, μεταπτυχιακός φοιτητής στο αμερικανικό Πανεπιστήμιο Κορνέλ, υποστήριξε ότι ήθελε να κάνει ένα πείραμα για να μετρήσει το μέγεθος του Διαδικτύου. Ο ιός, όμως, ξέφυγε από τον έλεγχό του, προσβάλλοντας περίπου 50.000 υπολογιστές που ήταν συνδεδεμένοι με το Ίντερνετ.
Το δικαστήριο καταδίκασε το νεόκοπο χάκερ σε τριετή αστυνομική επιτήρηση και 400 ώρες κοινωνική υπηρεσία και του επέβαλε πρόστιμο 10.050 δολαρίων.
Έκτοτε το Ίντερνετ γέμισε με ανθρώπους που ήθελαν να παρακάμψουν, να αποδιοργανώσουν ή να βλάψουν το “σύστημα”.
Ορισμένοι από αυτούς ονειρεύονται ελεύθερη διακίνηση της γνώσης και της πληροφορίας. Κάποιοι άλλοι αντιμετωπίζουν το Διαδίκτυο ως πεδίον δόξης λαμπρόν για τα εγκλήματά τους, τα οποία εσχάτως απέκτησαν και όνομα:
Kυβερνοεγκλήματα είναι τα αδικήματα που διαπράττονται μέσω του Ίντερνετ, των υπολογιστών και των κινητών τηλεφώνων.
Σύμφωνα με έκθεση της εταιρείας λογισμικού ασφαλείας Symantec, κάθε χρόνο το κυβερνοέγκλημα αποφέρει 110 δισ. δολάρια στους επιτήδειους.
Στον αντίποδα βρίσκονται οι χακτιβιστές, οι οποίοι μάχονται για ένα καλύτερο (και, άρα, χωρίς έγκλημα) Ίντερνετ, στο οποίο όλοι θα έχουν ίσες ευκαιρίες – κάτι σαν μια τέλεια κοινωνία, την οποία πολλοί προσπάθησαν να οικοδομήσουν, επιτυγχάνοντας όμως τα αντίθετα αποτελέσματα.
Anonymous: Οι ψηφιακοί Ρομπέν των Δασών
Η πιο γνωστή ομάδα χακτιβιστών είναι οι Anonymous, μια κολεκτίβα ψηφιακών Ρομπέν των Δασών που αντιτίθεται σθεναρά στη λογοκρισία και στην επιτήρηση του Διαδικτύου. Οι επικριτές και οι υπερασπιστές τους αντιδικούν αδιάκοπα για το κατά πόσο οι ενέργειές τους θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως πολιτικές πράξεις ή ως εγκλήματα.
“Είμαστε οι Anonymous. Είμαστε λεγεώνα. Δεν συγχωρούμε. Δεν ξεχνάμε. Να μας περιμένετε”. Είναι το σύνθημα-σφραγίδα μιας οργάνωσης που δεν έχει ούτε αρχηγό ούτε σταθερά μέλη. Εμφανίστηκαν πριν από δέκα χρόνια, έχοντας μέχρι σήμερα εξαπολύσει αμέτρητες επιθέσεις σε όσους στοχοποιούν ως “εχθρούς”.
Έγιναν διεθνώς γνωστοί από τις διαδικτυακές επιθέσεις τους στο πλαίσιο της “Επιχείρησης Ελευθερώστε τον Ασάνζ”, ως ένδειξη διαμαρτυρίας για τη σύλληψη του ιδρυτή του WikiLeaks.
Μεταξύ άλλων, έχουν εισβάλει σε τηλεφωνικές κλήσεις πρακτόρων του FBI, έχουν διαρρήξει το δίκτυο υπολογιστών του Βατικανού και έχουν επιτεθεί στους ιστότοπους της Visa και της MasterCard, αλλά και σε ελληνικά site.
Το τελευταίο χτύπημα στη χώρα μας σημειώθηκε τον περασμένο Δεκέμβριο:
Χάκερ που – κατά δήλωσή τους – ανήκουν στους Anonymous ισχυρίστηκαν ότι υπέκλεψαν προσωπικά δεδομένα (μεταξύ αυτών αριθμούς πιστωτικών καρτών) πελατών τριών ελληνικών επιχειρήσεων που σχετίζονται με αεροπορικά ταξίδια. Οι χάκερ κατήγγειλαν ότι οι εταιρείες αδιαφορούν για την ασφάλεια των πελατών τους και δεν προστατεύουν τα δεδομένα τους.
Το αμερικανικό περιοδικό “Time” τους κατέταξε στη λίστα των “ανθρώπων με τη μεγαλύτερη επιρροή” το 2012.
Επαναστάτες με αιτία
Οι χάκερ που υποκινούνται από πολιτικά ή ιδεολογικά κίνητρα (οι οποίοι αποκαλούνται χακτιβιστές) έκαναν την εμφάνισή τους στα τέλη της δεκαετίας του 1990 – ο καθένας αποτελούσε μια ξεχωριστή περίπτωση και είχε διαφορετικό στόχο: οι χάκερ από την Κίνα και την Ταϊβάν μάχονταν ο ένας εναντίον του άλλου, στο πρότυπο της διαμάχης των δύο κρατών.
Οι ακτιβιστές κατά των πυρηνικών όπλων εξαπέλυαν επιθέσεις σε κυβερνητικούς ιστότοπους κρατών που διεξήγαν πυρηνικές δοκιμές.
Και οι Ζαπατίστας στο Νότιο Μεξικό έγιναν online ακτιβιστές πολύ πριν από την εποχή του twitter, ζητώντας διεθνή υποστήριξη του αγώνα τους.
Παρότι οι δεσμοί μεταξύ των χακτιβιστών είναι χαλαροί, αυτό που τους ενώνει είναι η εναντίωση στις πρακτικές που ακολουθούν οι περισσότερες κυβερνήσεις.
Σύμφωνα με τον Τζον Πέρι Μπάρλοου, συνιδρυτή της αμερικανικής οργάνωσης Electronic Frontiers Foundation (EFF), η οποία μάχεται για τα ψηφιακά δικαιώματα, “οι χακτιβιστές πιστεύουν ότι το μέλλον δεν βρίσκεται σε μια κάθετη, ιεραρχική διακυβέρνηση, αλλά στην οριζόντια διακυβέρνηση. Αυτό φέρνει αντιμέτωπες τις δυνάμεις της εποχής της πληροφορίας με τις δυνάμεις της βιομηχανικής εποχής”.
Στο σύμπαν των χακτιβιστών, η ελεύθερη πρόσβαση σε όλα αποτελεί θεμελιώδες δικαίωμα του πολίτη. Ζητούν πλήρη διαφάνεια, ωστόσο ενίοτε πέφτουν σε αντιφάσεις. Το κύριο επιχείρημα των αντιπάλων τους είναι το εξής:
Πώς οι Anonymous αξιώνουν να παραμείνουν ανώνυμοι την ίδια στιγμή που θέλουν να ξεσκεπάσουν τους άλλους;
Ααρον Σουόρτζ: Το παιδί-θαύμα δεν είναι πια εδώ
Στη δημόσια σφαίρα, ο όρος χάκερ έχει αποκτήσει αρνητική χροιά. “Η κλοπή είναι κλοπή, είτε χρησιμοποιείς υπολογιστή είτε λοστό. Είτε κλέβεις έγγραφα είτε δεδομένα είτε δολάρια. Είτε πουλάς αυτό που έκλεψες είτε το δημοσιοποιείς”.
Είναι τα λόγια της γενικής εισαγγελέως της Μασαχουσέτης Κάρμεν Ορτίζ, η οποία ζήτησε την καταδίκη του Ααρον Σουόρτζ.
Η πρότασή της είναι, πλέον, κενή περιεχομένου: ο 26χρονος Σουόρτζ δεν θα προσέλθει στο δικαστήριο, καθώς στις 11 Ιανουαρίου κρεμάστηκε μέσα στο διαμέρισμά του στο Μπρούκλιν.
Το παιδί-θαύμα του Διαδικτύου είχε κατηγορηθεί το 2011 ότι παραβίασε την ψηφιακή βιβλιοθήκη JSTOR, η οποία περιέχει εκατομμύρια επιστημονικές εργασίες, συγγράμματα και περιοδικά, με σκοπό να διαθέσει σε όλους το περιεχόμενό της. Επρόκειτο να δικαστεί τον προσεχή Απρίλιο, αντιμετωπίζοντας το ενδεχόμενο να του επιβληθεί πρόστιμο ενός εκατ. δολαρίων και κάθειρξη έως 30 χρόνια.
Ο Σουόρτζ ήταν συνιδρυτής του δημοφιλούς ιστότοπου Reddit. Ο λόγος, όμως, για τον οποίο έγινε διεθνώς γνωστός είναι η εκστρατεία που είχε ξεκινήσει για να καταστήσει το διαδικτυακό περιεχόμενο ελεύθερο σε όλους.
Ένας πολιτικός πόλεμος
Οι κυβερνήσεις, αλλά και οι εταιρείες που ελέγχουν το Ίντερνετ, βρίσκονται σε διαρκή πόλεμο με τους χακτιβιστές. Η Verizon, ένας από τους μεγαλύτερους τηλεπικοινωνιακούς παρόχους στις ΗΠΑ, ανακοίνωσε ότι για το 58% των δεδομένων που διέρρευσαν το 2011 στο Ίντερνετ ευθύνονται “χακτιβιστές με ιδεολογικά κίνητρα”, τους οποίους εμμέσως παραλληλίζει με τους κυβερνοεγκληματίες, αν και οι πράξεις τους δεν αποσκοπούν σε οικονομικά οφέλη.
Οι μάχες για το μέλλον του Διαδικτύου έχουν αποκτήσει σαφή πολιτική χροιά: ένα μεγάλο δίκτυο οργανώσεων συνασπίστηκε πέρυσι στις ΗΠΑ κατά των νομοσχεδίων για την αντιμετώπιση της online πειρατείας (SOPA) και την προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας (PIPA), τα οποία αποσύρθηκαν. Το ίδιο συνέβη στην Ευρώπη με τη διεθνή εμπορική συμφωνία ACTA, η οποία καταψηφίστηκε από το Ευρωκοινοβούλιο.
Οι e-μαχητές απέκτησαν και κόμμα: το Pirate Party (Κόμμα των Πειρατών) ιδρύθηκε στη Σουηδία το 2006 και σήμερα έχει παρουσία σε περισσότερες από 50 χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα