.jpg)
Είναι τραγικός ο συμβολισμός που εκπέμπει η εικόνα της “νέας” κυβέρνησης μετά την αποχώρηση…
Ο Κουβέλης είδε τις σφοδρές αντιδράσεις που προκάλεσε η απόφαση για την ΕΡΤ, ζύγισε τα πράγματα και θέλησε να κάνει μια “ηρωική” έξοδο από το κυβερνητικό σχήμα, καθώς είδε ότι η συμμετοχή του δεν είχε κανένα νόημα, μιας και τον συμπεριφέρονταν περίπου ως διακοσμητικό στοιχείο. Αντίθετα, η αποχώρηση την κατάλληλη στιγμή, ίσως διατηρήσει ή και αυξήσει τα ποσοστά της ΔΗΜΑΡ και ίσως σώσει την τελευταία στιγμή την τιμή ενός κόμματος που θέλει να λέγεται Αριστερό. Δηλαδή εν μέρει, ήταν μάλλον μια καλή κίνηση τακτικής.
Ο Βενιζέλος και το ΠΑΣΟΚ βρήκαν την ευκαιρία να πάρουν κάτι παραπάνω στη νέα κυβέρνηση για να σιγουρευτούν ότι ο Σαμαράς από εδώ και στο εξής θα τους “παίζει” και δεν θα καταντήσουν και αυτοί διακοσμητικό στοιχείο. Ο εθισμός στην εξουσία είναι ακατανίκητος.
Όμως το δικοματικό σύμπλεγμα ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, που είναι υπεύθυνο για την κατάντια της χώρας, καθώς βρισκόταν στην εξουσία καθ’ όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, βρίσκεται τώρα μπροστά σε ένα μεγάλο δίλημμα. Καθώς ήταν αυτό που εξέθρεψε όλα αυτά τα χρόνια το πελατειακό κράτος και την πελατειακή σχέση ψηφοφόρων-κυβερνώντων, καλείται τώρα να προβεί σε οριζόντιες μαζικές απολύσεις, δηλαδή σε μια ενέργεια που είναι άκρως αντίθετη με αυτή τη λογική που το διατήρησε τόσα χρόνια στην εξουσία.
Αυτό προμηνύει ακόμα χειρότερες εξελίξεις. Καθώς η τρόικα απαιτεί την καρατόμηση χιλιάδων εργαζομένων στο δημόσιο, το πιο πιθανό σενάριο είναι να ενισχυθεί ακόμα περισσότερο η κομματοκρατία παρά να επικρατήσει η ορθή αξιολόγηση και η αξιοκρατία. Το δικομματικό σύμπλεγμα θα προσπαθήσει να διατηρηθεί στην εξουσία με τον μοναδικό τρόπο τον οποίο ήξερε έως τώρα, δηλαδή την εξασφάλιση “ημετέρων” ψηφοφόρων σε θέσεις εργασίας στο δημόσιο, παρά τις όποιες περικοπές στους μισθούς τους, και τις ταυτόχρονες μαζικές απολύσεις αυτών που δεν δηλώνουν υποτέλεια σε κανένα από τα δύο κόμματα, άσχετα από τις γνώσεις και την αξία τους, ικανοποιώντας έτσι και τις ορέξεις της τρόικας των δανειστών. Η ορθολογική διαχείριση είναι απλά στάχτη στα μάτια και αυτό φάνηκε και στην περίπτωση της ΕΡΤ.
Με αυτό τον τρόπο ενισχύεται ακόμα περισσότερο το οπλοστάσιο του κοινωνικού αυτοματισμού φέρνοντας στα άκρα την αντιπαράθεση ανάμεσα στους εργαζόμενους στο δημόσιο και διευκολύνοντας ακόμα πιο πολύ την νεοφιλελεύθερη δικτατορία και τα σχέδιά της.
Όμως επειδή οι καιροί, οι άνθρωποι και οι νοοτροπίες αλλάζουν, είναι σίγουρο ότι η πελατειακή δεξαμενή σήμερα στην Ελλάδα είναι πολύ μικρότερη απ’ όσο κάποιοι νομίζουν και ας βρισκόμαστε σε περιόδους ακραίας οικονομικής εξαθλίωσης της πλειοψηφίας της κοινωνίας.
Αυτό εξηγεί εν μέρει και τη ρητορική που χρησιμοποιεί η ΝΔ περί “κάθαρσης”, “αμαρτωλής ΕΡΤ” κ.λ.π., προκειμένου να διατηρήσει τις ισορροπίες μεταξύ “αγανακτισμένων νοικοκυραίων” και “γαλάζιων βολεμένων” και σημαίνει ότι ίσως το ΠΑΣΟΚ με τη σειρά του, που ούτως ή άλλως έχει συρρικνωθεί σε μεγάλο βαθμό, περιμένει μια δραματικότερη περίσταση, για να κάνει μια ακόμα πιο εκκωφαντική έξοδο από την κυβέρνηση, σε σχέση με τη ΔΗΜΑΡ, θέλοντας να περισώσει ότι απέμεινε από την Σοσιαλιστική του υπόσταση, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να ανακάμψει. Ίσως ο Βενιζέλος να εύχεται τελικά μια πιθανή εισβολή των ΜΑΤ και την βίαιη αποχώρηση των εργαζομένων από την ΕΡΤ, ώστε να κάνει αυτή την κίνηση, να προκαλέσει εκλογές και να επανέλθει στο προσκήνιο με υψηλότερα ποσοστά για το κόμμα του. Είναι και αυτό ένα σενάριο.
Αλλά τελικά, άσχετα από τα όποια παιχνίδια διατήρησης της εξουσίας παίζονται στο παρασκήνιο, πρέπει όλοι οι εργαζόμενοι σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα να καταλάβουν ότι το συμφέρον τους δεν βρίσκεται στο γραφείο ενός υπουργού, αλλά στην συσπείρωσή τους και την μαζική τους αντίδραση ενάντια στις πολιτικές εξόντωσής τους, διότι ο πόλεμος που βιώνουμε δεν είναι μόνο οικονομικός, αλλά και βαθιά ταξικός.