γραφει ο αρίσταρχος
“Στον ουρανό εκρέμετο αγγούρι με το ράμμα κι όλοι, μα όλοι, τρέξανε να ελέπουν ατό το θάμα!”
Μικροί το λέγαμε ειρωνικά για την…
φάρα μου, και τώρα… το βλέπουμε που κρέμεται και αναρωτιόμαστε ποιος θα σκύψει να μαζέψει το σαπούνι! Έχω την εντύπωση πως άνοιξε το σπυρί και αρχίζει να ξεχειλίζει το πύον. Βρωμάει ο τόπος και η βρώμα αυτή δεν είναι τίποτε μπροστά σ’ αυτό που θα ακολουθήσει. Νομίζω πως έφτασε η ώρα για να γίνει η καταμέτρηση και να δούμε τι και πως.
Τι έγινε και φτάσαμε , όχι στα πρόθυρα, αλλά στην χρεωκοπία και…
Πως φουντάραμε άγκυρες στο λιμάνι του ΔΝΤ, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Θα σας πω ένα μυστικό, μη το μαρτυρήσετε όμως. Αυτοί θα συνεννοηθούν όλοι μαζί και θα σκύψουν ταυτόχρονα, έτσι θα καλύψουν ο ένας τον άλλον και ούτε γάτα ούτε ζημιά εκτός… από τον αιώνιο καλοπληρωτή, τον λαό! Κι από πάνω θα ζητήσουν ανανέωση της εμπιστοσύνης για μια νέα καλύτερη Ελλάδα. Και αυτό, το ξέρουν πολύ καλά.
Και να σας πω άλλο ένα μυστικό. Θα τους την δώσουμε, όπως πάντα! Και αυτό το ξέρουν!
Θα μου πείτε τι θα γίνει με το αγγούρι και το ράμμα. Έ αυτό ή που θα τεμαχιστεί, όπως το σαλάμι, και θα το φάμε δροσερό δροσερό ή θα μείνει εκεί για να ενεργεί αποτρεπτικά σε μας, το πόπολο.
Τι πάθατε, μπροστά είναι δεν το βλέπετε; Ή δεν θέλετε να το δείτε. Βαρίδια είμαστε, και σαν τέτοια θα βουλιάξουμε στο χάος της αβύσσου ενώ οι φελλοί όπως πάντα θα μείνουν στον αφρό.
