Ο ΒΑΘΥΤΕΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ

λυμαίνεται τον τόπο απο πολλών δεκαετιών κατ ελάχιστον διαθέτουσα ως βασικό πυλώνα της προπαγάνδας της τον άκρατο λαικισμο,είναι γεγονός πως έχει πλέον περάσει στην κοινωνία τον μύθο του “καλού” αριστερού ανθρωπιστή όπου ορμώμενος απο τα αντίστοιχα συναισθήματα αλτρουισμού,επιδιώκει την απανταχού επικράτηση των αντιλήψεων του διεθνισμού και της παγκοσμιοποίησης,ενδεδυμένα τον μανδύα του ανθρωπισμού.

Άλλοτε τούτο γίνεται τεχνιέντως και επιτηδευμένα απο “εκπαιδευμένα” ειδικά στελέχη,ενώ τις περισσότερες φορές τούτο δυστυχέστατα φέρεται εις πέρας απο ανθρώπους ιδεολόγους που ενστερνίζονται τις απόψεις περί παγκοσμοιοποίησης διότι έτσι πιστεύουν πως μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο γιατο σύνολο του πλανήτη,ενώ θεωρώ πως αγνοούν το φρικιαστικό πρόσωπο αυτών που κρύβονται πίσω απο όλα αυτά τα ιδεολογήματα του τύπου”πατρίδα μας όλη η γη” ή του “είμαστε όλοι μετανάστες”,στην ουσία και όσο περνά ο καιρός γίνεται προφανές και στον πλέον αδαή αλλά αντικειμενικό παρατηρητή πως οι μηχανισμοί που έχουν ως ιδεολογική πλατφόρμα οτι αφορά την παγκοσμιοποίηση,διεγείρονται μόνον απο ταπεινά ένστικτα όπως το στυγνό κέρδος και η εκμμετάλευση του ανθρώπου απο τον “άνθρωπο”.

Η δε προπαγάνδα αυτή,δρά σε δύο σκέλη,αφενός το προαναφερθέν περί “καλών” αριστερών αντιλήψεων που στην ουσία προάγουν την ψευδοελευθερία εις βάρος των άλλων ως ύψιστο αγαθό και τρόπο για ένα καλύτερο μέλλον,επιτημούν την ασυδοσία και την ατιμωρησία ως “ανθρώπινα δικαιώματα”,καθώς και τόσα άλλα αισχρά ψεύδη τα οποία βασιζόμενα στον στυγνό λαικισμό έχουν ως μόνον σκοπό να προσεταιριστούν τις λαικές μάζες,τάζοντας τους πραγματικά τα πάντα, ενώ την ίδια στιγμή αποσείουν της ευθύνες του λαού σε σχέση με το κοινωνικό γίγνεσθαι και μεταθέτουν τα λάθη για το κατάντημα της κοινωνίας,σε κάποιον “αόρατο” εχθρό όπως το “σύστημα” ή “ο καπιταλισμός”.

Το δέυτερο σκέλος της βρώμικης αυτής προπαγάνδας των “ευχάριστων εις τον λαόν λόγων” έχει να κάνει με τον αντίπερα μύθο του “κακού” εθνικιστή ο οποίος κατατρέχει τους ταπεινούς της γής και απαιτεί τον φυσικό τους αφανισμό απο την επικράτεια στην οποία διαβιεί ο ίδιος και οι ομογάλακτοι του,κάθε παραμύθι βλέπετε χρειάζεται και έναν δράκο και σε αυτή την περίπτωση το διαστρεβλωμένο υπό των παραμορφωτικών κατόπτρων τους “τέρας του εθνικισμού” βοηθά αφάνταστα τους πραγματικούς αντιανθρωπιστές στο έργο τους,που επιβάλλουν όπως η θάλλασα γλύφει τα κοφτερά βράχια και τα καταντά λεία,στο κοινωνικό ασυνείδητο την άποψη πως κάθε τι εθνοκεντρικό είναι κατ ελάχιστον παρωχημένο και στην χειρότερη των περιπτώσεων επίκινδυνο για τις υπό διαμόρφωσιν “πολυπολιτισμικού” τύπου κοινωνίες (άλλη μια προσεκτικά επιλεγμένη φράση – σταθμός της ψευδοαριστεράς) που είναι πλέον “της μοδός”, έπειτα απο την ραγδαία εξέλιξη στις επικοινωνίες και τις συγκοινωνίες ανάμεσα των εθνών που σε δεύτερη ανάγνωση ουδείς διαφωνεί πως χρηματοδοτήθηκαν απο το διεθνές κεφάλαιο με απώτερο σκοπό την ευκολότερη και με λιγότερους κινδύνους μετάβαση προλεταριάτων απο χώρα σε χώρα και την προώθηση της παγκοσμιοποίησης ως ιδανικού του νέου αιώνα με στόχο πάντοτε το μηδαμινό κόστος παραγωγής και κατ επέκτασιν το στυγνό κέρδος,αλλά και την υπονόμευση του βιωτικού επιππέδου όπου αυτό χρειαζόταν με βάση τον χάρτη κατανομής του πλούτου που βρίσκεται σε μια συνεχή διαμόρφωση τους τελευταίους αιώνες.

Αυτά τα όλίγα το λοιπόν με τους πραγματικούς αντιανθρωπιστές,το τι επιδιώκουν και πως το σερβίρουν στις απανταχού κοινωνίες,ας δούμε λίγο το ζήτημα του εθνικισμού ομως και το κατά πόσο αντιανθρωπιστικό χαρακτήρα διαθέτει σε αντιπαραβολή με τον διεθνισμό όπου αναφέρθηκε στις πιο πάνω γραμμές.

Ο πραγματικός εθνικιστής το λοιπόν,δεν είναι επουδενί ο “κακός φασίστας” (όπως και ο πραγματικός αναρχικός δεν έχει καμιά σχέση με τους “γνωστούς άγνωστους” άσχετα εάν αναρχισμός σε καπιταλιστικά δομημένη κοινωνία δεν δύναται να υπάρξει),παρά είναι ο άνθρωπος εκείνος ο οποίος πιστεύει στην συνέχεια του έθνους του και στην ουσία μαχόμενος ενάντια του διεθνισμού και της παγκοσμιοποίήσης της τάσης δηλαδή απαλείψεως των εθνών, δεν μάχεται μόνον για το έθνος το δικό του,μα και για όλα τα απανταχού έθνη,ενώ σε μια πιο βαθιά ανάγνωση μάχεται για το ανθρώπινο πλάσμα που αντιστέκεται στις κάθε είδους κρεατομηχανές όπου επιδιώκουν την σύνθλιψη της αυτόνομιας και της προσωπικότητας του καθενός εξ ημών.

Ο πραγματικός εθνικιστής ξέρει να λέει “ΟΧΙ” εκεί όπου οι άλλοι λένε “ΝΑΙ” πολεμώντας για υψηλά ιδανικά,αυτά της πραγματικής ελευθερίας που χαρίζει ο σεβασμός του κάθε ενός και πρωτίστως του ίδιου του του εαυτού του και της αξιοπρέπειας του,δεν είναι δε τυχαίο πως ο κοσμοιστορικός αγώνας του έπους του 1940,συνεκίνησε και δυνάμεις εχθρικά προσκείμενες στον άξονα όπως αυτής της ίδιας της Ιαπωνίας,η οποία τάχθηκε υπέρ του δίκαιου αγώνα των Ελλήνων πατριωτών ενάντια στην εισβολή του εχθρού,συνεκίνησε διότι μίλησε στην παγκόσμια αρχετυπική ψυχή και τις αρχές λειτουργίας της.

Η στάση του Έλληνα πάντοτε συγκινεί διότι αρχετυπικά όπως ήδη αναφέρθηκε, βρίσκεται εντός των απανταχού ανθρώπων ανεξαρτήτου φυλής,χρώματος δέρματος,θρησκευτικών ή άλλων αντιλήψεων,ετούτη την στάση της αντίστασης στην κρεατομηχανή θέλουν να πάυσουν να υφίσταται και οχι τον ίδιο τον Έλληνα,εν ολίγοις δεν τα έχουν με το δικό μας έθνος μόνον,αλλά με όλα τα έθνη,διότι έθνη σημαίνει μικρότερες αγορές και άρα περιορισμένα κέρδη για το διεθνιστικό κεφάλαιο και όσους κρύβονται πίσω απο αυτό.

Τα έθνη ως οι άνθρωποι που τα αποτελούν,γεννώνται,ζούν και αποθνήσκουν εφόσον η αποστολή τους έχει επιτελεστεί και δεν υπάρχουν οι κατάλληλοι κληρονόμοι με τους στιβαρούς ώμους προκειμένου να συνεχίσουν την πορεία των,όμως όπως και σε έναν άνθρωπο μόνο ως άτομο που περνά απο ετούτη την γη και την ζωή,οφείλουν να αφήσουν το αποτύπωμα των επάνω σε αυτόν τον πλανήτη και ας είναι αυτό αποτύπωμα θετικόν,ας είναι αποτύπωμα ζωής και οχι θανάτου μέσα στην υποταγή και τις επιβουλές των νεοτσιφλικάδων του θαυμαστού νέου κόσμου…