..αλλά για να γίνουμε όλα.
Ο λόγος που γίναμε πολύ συγκεκριμένοι (οριοθετημένοι) ήταν γιατί το καθεστώς μέσα στο οποίο μεγαλώσαμε εναντιώνονταν στη διαφορετικότητα. Επειδή δεν μπορούσες να είσαι ο εαυτός σου (μοναδική προσωπικότητα) έγινες ή καθώς πρέπει (που το καθωσπρέπει είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο, και το κατάφερες με κόπο, αφού δεν είσαι ΜΟΝΟ αυτό) ή αντιδραστικός (που κατάντησε κάτι πολύ συγκεκριμένο από τον πολύ πόλεμο που δέχτηκες για να σταματήσεις την εναντίωση)…
– Δεν μπορεί να είσαι μόνο λογικός και καθόλου συναισθηματικός, δεν μπορεί να είσαι μόνο πρακτικός και καθόλου πνευματικός, δεν μπορεί να είσαι μόνο μετρημένος και καθόλου αυθόρμητος, γιατί… είσαι όλα. Αν τα έχεις όλα σημαίνει ότι αυτό που επέλεξες να ΜΗΝ είσαι το κουβαλάς (σέρνεις) σαν άχρηστη αποσκευή.
– Εκεί που πάσχει το πρακτικό βρίσκει λύση το πνεύμα (και τούμπαλιν). Ο λόγος που σε όποια κατεύθυνση κι αν οριοθετηθήκαμε διάγουμε προβληματικά είναι αυτός, επειδή την μισή μας υπόσταση την έχουμε στην αχρηστία.
Τώρα.. αν κάτι δεν μας ανάγκαζε, θα περνάγαμε ολόκληρη την ζωή μας στην πολύ συγκεκριμένη (μισερή) κατεύθυνση. Με τη βοήθεια του σύμπαντος ο συναισθηματικός αναγκάζεται να γίνει λογικός, ο του πνεύματος πρακτικός, ο αυθόρμητος μετρημένος κλπ.
Επί του πρακτέου. Διάγω λίγο καιρό στην αντίπερα κατάσταση και δείχνει χωρίς νόημα και δεν είναι καθόλου του γούστου μου. Φυσικά, αφού δεν την γνωρίζω, δεν είναι του χεριού μου. Στην αρχή πίστευα ότι είναι μέρος της διαδικασίας, ένα μεσοστάδιο που πρέπει να περάσω και/για να ξαναγυρίσω μετά σ’ αυτό που ήμουν, το αγαπητό και προσφιλές. Κι όσο περίμενα να τελειώσει τόσο δεν έβρισκα νόημα τόσο δεν μου άρεσε το αντίθετό μου. Το ζητούμενο όμως δεν είναι να τελειώσει και/για να ξαναγίνω όπως πριν, το ζητούμενο είναι να ΣΥΝΗΘΙΣΩ την αντίθετη κατάσταση, να γίνει κι αυτή του χεριού μου. Είμαι εγώ ΚΑΙ αυτό.
Υ.Γ. Οι αλλαγές στη ζωή κανονικά είναι πρόσθεση (προάγουν). Γίναν πρόβλημα επειδή καταντήσαμε πλήρως οριοθετημένοι.
Stefania Ligerou