Εορτή της Υπαπαντής στο χωριό Πλατάνα Κυνουρίας

Χαίρε Κεχαριτωμένη Θεοτόκε Παρθένε·
εκ σου γάρ ανέτειλεν ο Ήλιος της δικαιοσύνης,
Χριστὸς ο Θεὸς ημών, φωτίζων τους εν σκότει.
Ευφραίνου και συ Πρεσβύτα δίκαιε,
δεξάμενος εν αγκάλαις τον ελευθερωτήν των ψυχών ημών,
χαριζόμενον ημίν και την Ανάστασιν.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας κ.κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ την παραμονή της Εορτής της Υπαπαντής χοροστάτησε στον Πανηγυρικό Εσπερινό της Ενορίας του χωρίου Πλατάνας Κυνουρίας, λίγα χιλιόμετρα έξω από το Άστρος της Κυνουρίας.

Ιερείς και ευλαβείς χριστιανοί προσέτρεξαν και τίμησαν με την παρουσία τους την Πανήγυρι της Ενορίας, λαμβάνοντας έτσι την χάρη και την ευλογία του Θεανθρώπου και Σωτήρος πάντων Ιησού Χριστού και της Υπερευλογημένης Μητρός του, της Παναγίας μας.

Ο εφημέριός της Ενορίας Πλατάνας π. Κων/νος Λαμπίρης έχει επιδείξει αξιομνημόνευτο ζήλο και έχει φροντίσει με τους λοιπούς φορείς του τόπου για την ανακαίνιση του Ενοριακού Ναού. Προσκυνητές από την Κυνουρία και την Αργολίδα παρευρέθησαν στην Πανήγυρι της Ενορίας Πλατάνας.

Ανήμερα της Εορτής, Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2014 ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας κ.κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ προεξήρχε της ακολουθίας του Όρθρου και της Θείας Λειτουργίας στην Ενορία Αγ. Νικόλαου Άστρους Κυνουρίας, όπου και τέλεσε το τεσσαρακονθήμερον μνημόσυνο του μακαριστού Ιερέως Αθανασίου Αναγνωστόπουλου.

Η Εορτή της Υπαπαντής

Το εορταζόμενο γεγονός της Υπαπαντής, το οποίο αναφέρει ο άγιος Ευαγγελιστής Λουκάς στο Ιερό Ευαγγέλιό του, συνέβη σαράντα ημέρες μετά την γέννηση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Σύμφωνα με τον Μωσαϊκό Νόμο, όταν το πρώτο παιδί της οικογενείας ήταν αγόρι, αφιερωνόταν στον Θεό και παραλλήλως προσεφέρετο για θυσία ένας αμνός ή ένα ζευγάρι τρυγόνια ή δύο περιστέρια. Το γράμμα των εντολών αυτών πληρούντες ο Ιωσήφ και η Παρθένος Μαρία, προσήλθαν την τεσσαρακοστή ημέρα από της γεννήσεως του Ιησού Χριστού στο Ναό των Ιεροσολύμων για να προσφέρουν τον Ιησού στον Θεό. Τους υποδέχθηκε στο Ναό ο Προφήτης Συμεών, ο οποίος ήταν μεγάλος στην ηλικία. Λαβών δε ο πρεσβύτης Συμεών τον Κύριο της δόξης στα χέρια του είπε το «Νυν απολύεις τον δούλον σου Δέσποτα κατά το ρήμα σου εν ειρήνη…». Τώρα, δηλαδή, Κύριε, ας πεθάνω, αφού είδα το Σωτήρα του κόσμου. Διότι αυτό περίμενε αρκετά χρόνια ο δίκαιος Συμεών, να δει με τους οφθαλμούς του τον Κύριο και Θεό του, και πλέον ευτυχισμένος μπορούσε να απέλθει από τον επίγειο κόσμο.

Έπειτα από την ως άνω σύντομη αναφορά σχετικά με την Εορτή, γίνεται κατανοητό ότι ο σαραντισμός έχει τις ρίζες του στην εποχή του Μωυσή και του Μωσαϊκού νόμου. Λέγοντας «σαραντισμό», κατανοούμε ότι η μητέρα προσφέρει το νεογέννητο στο Ναό προς δόξαν του Τριαδικού Θεού.

Η γυναίκα λοιπόν, κατά το πρότυπο της Παναγίας, έπειτα από σαράντα ημέρες προσφέρει το βρέφος στο Ναό για δυο λόγους. Πρώτον, για να εισάγει το βρέφος στο Ναό, ώστε αυτό να μπορεί στη συνέχεια να βαπτισθεί και να συμμετάσχει στην εν Χριστώ λατρευτική ζωή, και δεύτερον για να καθαρισθεί ψυχοσωματικά και αυτή, υπό την έννοια της εκζητήσεως της Θείας Χάριτος υπέρ αυτής και του τέκνου αυτής, καθώς οι ευχές του σαραντισμού αναφέρονται και στον καθαρισμό της μητέρας. Αυτό πραγματοποιείται και σήμερα ως προτύπωση της Υπαπαντής του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Οι γυναίκες συμβολίζουν την Παναγία, η οποία έφερε στις αγκάλες της τον Υιόν της και τον πρόσφερε στον Ναό ως θυσία «ευπρόσδεκτο».