Στέλα Λέτσιου: η μάχη με την νευρική ανορεξία και η ζωή της σήμερα

Μιλά άπταιστα εννέα ξένες γλώσσες (αγγλική, γαλλική, ιταλική, ρωσική, ρουμανική, βουλγαρική, γερμανική, ισπανική και γεωργιανή). Έχει εργαστεί ως διδάσκουσα στο New York University Skopje, ως ειδική σύμβουλος του Υφυπουργού Υγείας κ. Μ. Μπόλαρη καθώς και ως διδάσκουσα στο Διεθνές Πανεπιστήμιο Ελλάδος.

Έχετε κυκλοφορήσει ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο με θέμα την νευρική ανορεξία μέσα από τα δικά σας βιώματα. Δυστυχώς η νευρική ανορεξία έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις στην εποχή μας. Πως ξεκίνησε για εσάς όλη αυτή η περιπέτεια με την υγεία σας;

Το βιβλίο μου ονομάζεται «Anorexia Nervosa» και κυκλοφόρησε πριν από περίπου δύο χρόνια από τις εκδόσεις Τετράγωνο. Πρόκειται ουσιαστικά για τη δική μου ιστορία, για τη ζωή μου, για τη δική μου πάλη με την νευρική ανορεξία. Προσπαθώ μέσα από «ωμές» περιγραφές να αφυπνίσω όλες και όλους αυτούς τους ανθρώπους που κάποια στιγμή της ζωής τους έρχονται αντιμέτωποι με αυτόν τον δαίμονα. 

Η νευρική ανορεξία είναι ασθένεια, αλλά πάνω από όλα πρόκειται για εφιάλτη. Η δική μου «περιπέτεια» ξεκίνησε όταν ήμουν δεκατεσσάρων ετών και αφορμή στάθηκε ένα αγενές αλλά συνάμα αφελές σχόλιο μιας συμμαθήτριάς μου για το βάρος μου. Θαρρώ πως εκείνη ακριβώς τη στιγμή άνοιξε η πόρτα της ζωής μου στην νευρική ανορεξία.

Πως μπήκατε στην διαδικασία να γράψετε αυτό το βιβλίο;

Ήδη από πολύ μικρή ηλικία συνήθιζα να γράφω τις σκέψεις μου σε σκόρπια φύλλα χαρτιού, τα οποία έλεγα πως κάποια στιγμή θα συγκεντρώσω και θα τα οργανώσω και πως όταν μεγαλώσω θα γράψω ένα βιβλίο. Τελικά, αυτό δεν συνέβη ποτέ. Τα φύλλα χαρτιού από την παιδική μου ηλικία σκόρπισαν, πετάχτηκαν, χαθήκαν μέσα στα χρόνια. 

Ωστόσο, η εσωτερική μου ανάγκη να γράφω τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου είναι που με οδήγησαν στη συγγραφή αυτού του βιβλίου. Η ανάγκη να ξεσπάσω από την πίεση που μου ασκούσε εσωτερικά η ασθένεια της νευρικής ανορεξίας «δημιούργησαν» αυτό το βιβλίο. Οι πρώτες στιγμές που περιγράφονται μέσα στο βιβλίο είναι οι στιγμές που βίωνα ακριβώς την ίδια κιόλας στιγμή που έγραφα… Ήταν άσχημες… Ένιωθα να πνίγομαι από τα ίδια μου τα συναισθήματα, από τις ίδιες μου τις σκέψεις. Είχα την ανάγκη να ακουστώ για να βοηθήσω, να «σταθώ γυμνή» μπροστά σε όλους, γνωστούς και αγνώστους, για να βοηθηθώ.

Πως είναι για μια κοπέλα να παλεύει για τόσα χρόνια με την νευρική ανορεξία;

Ειλικρινά, δεν γνωρίζω πως είναι για μια κοπέλα να παλεύει τόσα χρόνια με την νευρική ανορεξία. Δεν μπορώ να μιλήσω εκ μέρους όλων όσων πάσχουν από τη συγκεκριμένη ασθένεια, καθώς κάθε περίπτωση είναι μοναδική. Ξέρω όμως πως είναι η ζωή της Στέλας που τόσα χρόνια παλεύει με την νευρική ανορεξία. Εγώ απλώς έμαθα να μην το βάζω ποτέ κάτω, έμαθα να παλεύω και να διεκδικώ το δικαίωμά μου να ζω όσο πιο «φυσιολογικά» γίνεται. Παρ’ όλα αυτά, οι άσχημες στιγμές είναι παρούσες κάθε στιγμή. Θα έλεγα πως δεν έχω νιώσει ποτέ μέχρι σήμερα τι σημαίνει απόλυτη ελευθερία. Και αναρωτιέμαι, υπάρχει άραγε κάτι χειρότερο;

Πότε αντιληφθήκατε και συνειδητοποιήσατε ότι όντως υπάρχει το πρόβλημα σε εσάς; Υπήρχε περίοδος που δεν θέλατε να δεχτείτε ότι υπάρχει όντως πρόβλημα;

Εγώ προσωπικά αντιλήφθηκα πως είμαι άρρωστη πριν από περίπου εφτά χρόνια. Μέχρι και εκείνη τη στιγμή δεν παραδεχόμουν πως υπήρχε πρόβλημα. Ισχυριζόμουν πως απλώς είμαι αδύνατη. Η αλήθεια είναι όμως πως από τη στιγμή που παραδέχτηκα το πρόβλημα και αποφάσισα να το αντιμετωπίσω, δυσκόλεψα τη ζωή μου πάρα πολύ. Ο δρόμος της ίασης δεν είναι ούτε εύκολος ούτε σύντομος. Θυσιάζω πολλά για την υγεία μου, αλλά δεν το μετανιώνω.

Πόσα κιλά είχατε φτάσει να ζυγίζετε στην δυσκολότερη φάση της ασθένειας;

Στη δυσκολότερη φάση της ζωής μου είχα φτάσει στο άσχημο σημείο να ζυγίζω 25 κιλά και να βρίσκομαι στο κρεβάτι ενός νοσοκομείου.

Yπήρχαν άνθρωποι που σας στήριξαν σε όλη αυτή την περιπέτεια; Πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξαν στον αγώνα σας;

Όπως άλλωστε έχω πει πάρα πολλές σε άλλες συνεντεύξεις μου, εγώ είμαι ένας από εκείνους τους τυχερούς ανθρώπους που δεν ήταν και δεν είναι μόνος του. Έχω πάντοτε στο πλευρό μου την οικογένειά μου, η οποία δεν λυγίζει και συνεχίζει να υποστηρίζει κάθε επιλογή μου και κάθε εξέλιξή μου είτε θετική είτε αρνητική. Για εμένα, λοιπόν, η οικογένειά μου, είναι ό,τι πολυτιμότερο είχα, έχω και θα έχω για πάντα στη ζωή μου.

Τι ποσότητες φαγητού καταναλώνατε εκείνη την περίοδο;

Εκείνη την περίοδο που ζύγιζα τόσα λίγα κιλά «προσπαθούσα» να μην τρώω τίποτα. Πεινούσα, αλλά μου το απαγόρευα. Θυμάμαι πως έτρωγα ένα καρότο ή ένα γιαούρτι κι ένα γάλα κακάο 0%, τα οποία και απέβαλα προκαλώντας εμετό. Και φυσικά δεν έτρωγα κάθε μέρα. Σήμερα πια απορώ κι εγώ με τις αντοχές μου όλη εκείνη την περίοδο που είχα υποβάλλει τον εαυτό μου σε τόσο σκληρές και ανούσιες «δοκιμασίες».

Πως νιώθατε ως γυναίκα; Πως νιώθατε για την εμφάνιση σας;

Γυναίκα; Δεν ένιωθα ποτέ σαν γυναίκα. Δεν είχα ποτέ συναίσθηση της εξωτερικής μου εμφάνισης. Θα έλεγα πως πρόκειται για ένα θέμα που δεν το «αγγίζω». Με ενδιαφέρει μονάχα η καλή υγεία.

Τι πρέπει να ξέρει ο κόσμος και, ειδικά, τα νέα κορίτσια για την νευρική ανορεξία;

Πιστεύω πως στις μέρες μας ο κόσμος γνωρίζει πολλά πλέον για την νευρική ανορεξία. Οφείλουν να έχουν υπόψη τους πως η νευρική ανορεξία οδηγεί στον θάνατο, ο οποίος δεν έρχεται ακαριαία, αλλά αργά και βασανιστικά. Υπάρχει αφόρητος εσωτερικός, ψυχικός και πνευματικός αλλά και σωματικός πόνος. Οι δυσκολίες είναι πολλές. Είναι ένας διαρκής ζωντανός εφιάλτης. Ε

ίναι, όπως συνηθίζω να λέω, σαν ένα «Γκρέμλιν-τέρας» που σου τρώει τα σωθικά, σε κατασπαράζει, σε διαλύει. Χρειάζεται πολύ δύναμη για να το πολεμήσεις αλλά όλοι μπορούμε να τα καταφέρουμε και όλοι πρέπει να τα καταφέρουμε, γιατί η ζωή τελικά είναι η Πεντάμορφη, ενώ η νευρική ανορεξία το Τέρας.

Πως είστε σήμερα; Σε ποιο στάδιο βρίσκεται αυτή την στιγμή η μάχη σας με την νευρική ανορεξία; Έχετε όνειρα για το μέλλον;

Σε ό,τι αφορά τα όνειρά μου για το μέλλον, σαφώς και κάνω όνειρα, αλλά πάνω από όλα εύχομαι να είμαι υγιής, ισορροπημένη και να έχω κοντά μου τους αγαπημένους μου ανθρώπους. Πιστεύω πως όλα τα άλλα θα έρθουν στην ώρα τους.

Παρά τις δυσκολίες είστε ένας άνθρωπος που δεν σταμάτησε ποτέ να δημιουργεί, να μορφώνεται και να γνωρίζει κόσμο. Μάλιστα πρόσφατα εκδόθηκε και μια πολύ σημαντική μελέτη σας. Μιλήστε μου λίγο για αυτό.

Η αλήθεια είναι πως από τη φύση μου είμαι ένας άνθρωπος πολύ ενεργητικός και δημιουργικός ακόμα και κάτω από τις χείριστες συνθήκες. Αγαπώ τη μόρφωση, την εργασία, τη σκληρή δουλειά, τη δημιουργικότητα και την αποδοτικότητα. Πριν από λίγες μέρες εκδόθηκε η πρώτη μου επιστημονική δουλειά με τίτλο «Γκρεκοί ή Ρωσοπόντιοι; Ανάμεσα σε δύο “πατρίδες”: 

Ελληνομάθεια και ρωσομάθεια ως στοιχεία ταυτότητας και μεταναστευτικών επιλογών Ελληνοποντίων νέων της πρώην Σοβιετικής Ένωσης» από τις εκδόσεις ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ Α.Ε. Πρόκειται για μια έρευνα που πραγματοποίησα στα πλαίσια της διδακτορικής μου διατριβής, η οποία μελετά τις συμπεριφορές, κοινωνικές δράσεις και αξιακές επιλογές μίας συγκεκριμένης ηλικιακής ομάδας «μεταναστών» από την πρώην Σοβιετική Ένωση 16 έως 30 ετών και αναφέρεται στο πεδίο του «κοινωνικού», δηλαδή των κοινωνικών δράσεων. Η έρευνα πραγματοποίηθηκε στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης αλλά και σε ορισμένες μικρότερες πόλεις της Βόρειας Ελλάδας.

Η συγκεκριμένη μελέτη εστιάζει σε μια σειρά από ζητήματα που άπτονται της σχέσης των νεαρών συνομιλητών μου με την Ελλάδα, τη Ρωσία αλλά και την πρώην σοβιετική Δημοκρατία προέλευσής τους, όπως αυτή αποτυπών

εται στις καθημερινές τους πρακτικές, στη συνομιλία τους με άλλους ανθρώπους είτε πρόκειται για άλλους Ελληνοπόντιους από την πρώην Σοβιετική Ένωση είτε πρόκειται για ντόπιους Έλληνες κατοίκους, στην καθημερινότητά τους, στους τόπους εργασίας τους, στους τόπους εκπαίδευσης, στα μέρη όπου διασκεδάζουν και συνηθίζουν να συχνάζουν, στη μουσική που επιλέγουν να ακούσουν, στις ταινίες και στα τηλεοπτικά κανάλια που επιλέγουν να παρακολουθήσουν και σε πολλούς άλλους τομείς.

Σήμερα είμαι καλά. Νιώθω καλύτερα από ποτέ. Για πρώτη φορά έχω καλές σχέσεις με την τροφή και τρώω συνειδητά. Είμαι απόλυτα υγιής και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Άρχισα να ζω ελεύθερα και κυρίως άρχισα να απολαμβάνω γεύσεις. Απαντώ στην ερώτηση και ειλικρινά δεν μπορώ να βρω λέξεις να περιγράψω το πόσο καλά είμαι και κυρίως αισθάνομαι. Δεν μπορώ πλέον να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς φαγητό. Τρώω υγιεινά, γυμνάζομαι και τώρα πια που κατάφερα να ισορροπήσω μέσα μου, ψυχικά, θέλω να αυξήσω λίγο περισσότερο το βάρος μου, καθώς επιθυμώ εγώ να αισθάνομαι καλά και άνετα με το σώμα μου.

Μελετήθηκε το στοιχείο της ρωσικότητας τους, της ‘ρωσοφροσύνης’ τους και ο τρόπος με τον οποίο ζούνε ανάμεσα σε δύο πατρίδες, την Ελλάδα και τις πρώην σοβιετικές Δημοκρατίες προέλευσής τους και κυρίως τη Ρωσία.

Είμαι πολύ ευτυχισμένη και πολύ περήφανη για τη συγκεκριμένη δουλειά, για το συγκεκριμένο βιβλίο. Ήταν ένα από τα όνειρά μου και έγινε πραγματικότητα.

http://www.thousandnews.gr