Η ‘δημοκρατικοφάνεια’ των ευρωεκλογών

Όταν η δημοκρατία είναι απλά μία κομματική τακτική

Επί της αρχής είμαι σύμφωνος με την σταυροδοσία στις εκλογές. Είναι η πιο δημοκρατική πρακτική και αποτρέπει την υποβάθμισή τους σε εργαλείο εσωκομματικής μικροπολιτικής και τον ευτελισμό τους ως θεσμού.

Για αυτόν ακριβώς τον λόγο δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι ξαφνικά άρχισαν να σέβονται τους ευρωπαϊκούς θεσμούς δύο κόμματα που….. μέχρι σήμερα στις Ευρωκλογές:

1. ‘Εξόριζαν’ στα ευρωψηφοδέλτια τους εσωκομματικούς τους αντιπάλους

όταν αυτοί έτρωγαν βελανίδια στο Στρασβούργο, εμείς κατεβάζαμε μελλοντικούς πρωθυπουργούς

2. Κυνηγούσαν με το δίκανο ‘πρωτοκλασάτα’ κομματικά στελέχη, αφού όλοι προτιμούσαν τα εθνικά ψηφοδέλτια.

Respect κατά τα άλλα για το ‘και να ο Ρόναλντ Ντεμπουρ, δίνει πάσα στον δίδυμο αδελφό του Φρανκ Ντεμπέρ’

3. Προωθούσαν τα δικά τους παιδιά για να κάνουν τα πρώτα τους δειλά βήματα στην πολιτική τους καριέρα.

τελικά πολίτες ή πελάτες;

4. Ή τους τιμούσαν πριν την οριστική τους συνταξιοδότηση.

εντάξει αυτός έχει αφήσει άξιο συνεχιστή

Πιο πιθανό σενάριο μου φαίνεται ότι τους ενδιαφέρουν οι Ευρωεκλογές για πρώτη φορά στην ιστορία τους, γιατί έχουν καταλάβει ότι το αποτέλεσμα θα καθορίσει το μέλλον τους και για αυτό επιδιώκουν να προκαλέσουν εσωκομματικούς τριγμούς στον ΣΥΡΙΖΑ οι μεν (και οι δε) και να καπελώσουν τους 58 οι δε (και οι μεν).

Δεν ξέρω μόνο τι θα έκαναν τα δύο αυτά κόμματα αν το επιτελείο τους έκρινε ότι η καλύτερη στρατηγική δεν θα ήταν μία ‘δημοκρατικοφανής΄ επιλογή, αλλά μία καθαρά αντιδημοκρατική.

Περίμενε, ξέρω.

ΥΓ: αν είναι σοβαροί στον ΣΥΡΙΖΑ θα αφήσουν τις αστειότητες των ευρωεκλογών του 2009 και θα δουν ότι πολύ περισσότερο από την Ελλάδα, το μέλλον της Ευρώπης χρειάζεται σοβαρούς αριστερούς Ευρωβουλευτές. Θα έχουν πολλή δουλειά στο επόμενο Ευρωκοινοβούλιο.

http://oikolopaidia.gr/