Ο εμφύλιος πόλεμος των πράσινων και γαλάζιων πρακτόρων της ΕΥΠ

σίγουρα δεν θα μείνουν ανεκμετάλλευτα από άλλες -και μάλιστα γειτονικές και εχθρικές- υπηρεσίες πληροφοριών. Και όλα αυτά εξαιτίας πολιτικών συνδικαλιστικών διαφορών μέσα στην ΕΥΠ…

Του Σπύρου Νάννου

Πηγή περιοδικό Crash

Δεν έχει ξαναγίνει στα παγκόσμια χρονικά. Να βγαίνουν στη φόρα τα άπλυτα, η απόρρητη εσωτερική λειτουργία και οι διαμάχες στελεχών μίας μυστικής υπηρεσίας όπως η ΕΥΠ. Αυτά συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα. Δηλαδή σε αίθουσα δικαστηρίου, παρουσία κοινού, σε δημόσια θέα, να κονταροχτυπιούνται μεταξύ τους στελέχη του κλάδου κατασκοπείας και άλλων διευθύνσεων της ΕΥΠ που ανήκουν πολιτικά και συνδικαλιστικά σε διαφορετικούς πολιτικούς χώρους!

Το γεγονός μάλιστα γίνεται κωμικοτραγικό όταν αναπόφευκτα τα μέλη του δικαστηρίου, προκειμένου να καταλάβουν καλύτερα την υπόθεση, ρωτούν τους μάρτυρες «πως δουλεύει αυτό το τμήμα της μυστικής υπηρεσίας και πως λειτουργούν οι πράκτορές της!

Κατηγορούμενος, στέλεχος επί σειρά ετών του κλάδου κατασκοπείας της ΕΥΠ (ενώ υπήρξε παλαιότερα αρχισυνδικαλιστής του ΠΑΣΟΚ στην Υπηρεσία), που συμπτωματικά είναι αυτός που έβαλε τις φωνές όταν αντιλήφθηκε ότι για τα απόρρητα δελτία πληροφοριών που πήγαιναν στον Καραμανλή έβγαιναν, παρανόμως, αντίγραφα και περνούσαν στα χέρια (σύμφωνα με μηνυτήριες αναφορές) του Καρχιμάκη, μετά στον Παπανδρέου και κατέληγαν… στην Αμερικανική Πρεσβεία!
Στη Δικαιοσύνη έστειλε αυτή την υπόθεση του Κώστα Αγγελάκη ο πρώην διοικητής της ΕΥΠ και έμπιστος του Παπανδρέου, ο κ. Μπίκας. Κάποιοι λέγεται ότι ήθελαν να παραμείνει σε διαθεσιμότητα και εκτός υπηρεσίας ο Αγγελάκης. Αλλά, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…

Τον τελευταίο καιρό, και σε πολλές μέχρι στιγμής συνεδριάσεις, έγινε στις αίθουσες της Ευελπίδων μία άκρως ενδιαφέρουσα και αινιγματικά αποκαλυπτική δίκη ενός στελέχους της ΕΥΠ, του Κώστα Αγγελάκη, ο οποίος κατηγορήθηκε για παράτυπη – παράνομη κατοχή εγγράφων. Η αρχική κατηγορία της κατασκοπίας κατέπεσε και δεν εισήχθη στο ακροατήριο.

Εκεί λοιπόν, κλήθηκαν και κατέθεσαν εν ενεργεία υπάλληλοι και στελέχη της Υπηρεσίας, καθώς και μέλη προηγούμενων διοικήσεών της. Λόγω της θέσης την οποία κατείχε ο κατηγορούμενος σε πολύ καίριο και ευαίσθητο τομέα της Διεύθυνσης Κατασκοπείας της ΕΥΠ, ελέχθησαν (άκουσον, άκουσον!) και εθίγησαν πολλά και άκρως απόρρητα στοιχεία, που αφορούν τους επιχειρησιακούς πληροφοριακούς μηχανισμούς της ελληνικής μυστικής υπηρεσίας, τα οποία σίγουρα δεν θα μείνουν ανεκμετάλλευτα από άλλες και μάλιστα γειτονικές και εχθρικές υπηρεσίες πληροφοριών!

Τα ερωτήματα που τίθενται, λοιπόν, στον όποιο πληροφορείται ότι διεξάγεται μία τέτοια δίκη, σε ανοικτό ακροατήριο, είναι πολλά και θα πρέπει να απαντηθούν από κάποιους, κάποια στιγμή, όπως αν οι κατηγορίες είναι υπαρκτές, βάσιμες ή κατασκευασμένες, ποιοι κα γιατί δρομολόγησαν προς αυτή την κατεύθυνση την όλη υπόθεση, αν τηρήθηκαν και προηγήθηκαν οι προβλεπόμενες και ακολουθούμενες διαδικασίες και ενέργειες εντός της υπηρεσίας, εάν προβλέφθηκε ότι σε μία υπόθεση με τέτοιο κατηγορητήριο και σοβαρότητα θα εκτεθούν τόσο εν ενεργεία και πρώην στελέχη και αξιωματούχοι της ΕΥΠ, που θα υποχρεωθούν ως εκ του όρκου τους να αναφέρουν λεπτομέρειες επί της οργάνωσης και δράσης της Υπηρεσίας, και, τελικά, ποιος ωφελείται και ποιος ζημιώνεται από την όλη διαδικασία και δικαστική διαμάχη.

Για την ενημέρωση του αναγνώστη θα πρέπει να γίνει μία χρονική αναδρομή και αναφορά στα σχετικά γεγονότα και στα όσα προηγήθηκαν εντός της ΕΥΠ, κατά τα τελευταία χρόνια, που οδήγησαν στη συγκεκριμένη και πρωτοφανή στην ιστορία της Υπηρεσίας δίκη, που εθνική ζημία και μόνον προκαλεί, ανεξαρτήτως της ό,ποιας δικαστικής απόφασης.

Ο κατηγορούμενος Κώστας Αγγελάκης προσελήφθη στην ΕΥΠ το έτος 1989, επί διοικήσεως Κώστα Τσίμα. Τοποθετήθηκε στην Α’ Διεύθυνση της Υπηρεσίας (συλλογή πληροφοριών εξωτερικού – κατασκοπεία) τομέα στον οποίο παρέμεινε μέχρι σήμερα.
Συγχρόνως, με την είσοδό του στην ΕΥΠ ο Κώστας Αγγελάκης ασχολήθηκε με τον εντός της Υπηρεσίας συνδικαλισμό, εντασσόμενος απροκάλυπτα στη συνδικαλιστική παράταξη του ΠΑΣΟΚ.
Η συνδικαλιστική του δράση συνεχίστηκε και εντάθηκε με την πάροδο των ετών και επί όλων των διαδοχικών διοικήσεων της ΕΥΠ, ενώ υπήρξε σταθερά προσηλωμένος στις κομματικές επιλογές και θέσεις του κόμματός του, τόσο εντός της υπηρεσίας, όσο και εκτός αυτής, δημιουργώντας και καλλιεργώντας επαφές και σχέσεις με πολλά στελέχη του ίδιου του κόμματος. 

Υπό την εκάστοτε συνδικαλιστική του ιδιότητα πρωτοστάτησε σε πολλές διοικήσεις της Υπηρεσίας, ανεξαρτήτως επί ποιάς κυβερνήσεως αυτές διορίσθηκαν, θα πρέπει όμως να τονιστεί παράλληλα, ο Κώστας Αγγελάκης εκτελούσε και τα υπηρεσιακά του καθήκοντα σε απόλυτα ικανοποιητικό βαθμό.

Η συγκεκριμένη κομματο-συνδικαλιστική δραστηριότητά του συνεχίστηκε με αυτό τον τρόπο μέχρι το έτος 1999, όταν η τότε υπουργός Εσωτερικών Βάσω Παπανδρέου, ως προϊσταμένη υπουργός της ΕΥΠ, κατήργησε τις εντός της Υπηρεσίας κομματικές παρατάξεις και καθιέρωσε ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο υποψηφίων για τις διάφορες συνδικαλιστικές εκλογές και αρχαιρεσίες. 

Αυτή η ενέργεια της Βάσως Παπανδρέου είχε αποτέλεσμα να εκτονωθούν οι έντονες κομματικές αντιπαραθέσεις στους κόλπους της ΕΥΠ και σταδιακά να επέλθει η ηρεμία και η εργασιακή ειρήνη, κατάσταση η οποία εν πολλοίς οφείλεται στον Κώστα Αγγελάκη, ο οποίος με την όλη του συμπεριφορά και την μετριοπάθειά του συνέβαλε ουσιαστικά προς αυτή την κατεύθυνση.

Στην επικράτηση αυτού του κλίματος στην ΕΥΠ εκείνη τη χρονική περίοδο συνέβαλε και η κινητοποίηση και συμμετοχή όλων των μηχανισμών της Υπηρεσίας στην εθνική προσπάθεια για την ασφαλή οργάνωση και διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, που αποτελούσε όραμα και όνειρο για τους Έλληνες. 

Μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες και την τοποθέτηση του πρέσβη Ιωάννη Κοραντή στο τιμόνι της ΕΥΠ, συνεχίστηκε για λίγο καιρό η ίδια κατάσταση, αλλά με την πάροδο ενός έτους περίπου άρχισαν να διαφαίνονται και να εκδηλώνονται κάποιες διαφωνίες και στη συνέχεια διαμάχες μεταξύ μίας μικρής μερίδας συνδικαλιστών, η οποία διαφωνούσε με την υπό τον Κώστα Αγγελάκη πλειοψηφία των υπαλλήλων της Υπηρεσίας.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη μικρή ομάδα των διαφωνούντων δεν έκρυβε ότι επικροτούσε τις ακραίες κομματικές θέσεις που εξέφραζαν συγκεκριμένα στελέχη της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης (ΠΑΣΟΚ), τα οποία συστηματικά και συνεχώς κατηγορούσαν και συκοφαντούσαν την τότε διοίκηση, ταυτιζόμενα με την περίεργη και διερευνήσιμη στάση πολλών έντυπων μέσων ενημέρωσης. Συγχρόνως, η συγκεκριμένη ομάδα κατηγορούσε τον έχοντα τον έλεγχο της ομοσπονδίας των υπαλλήλων της ΕΥΠ και πρόεδρό της Κώστα Αγγελάκη ως συνεργαζόμενο και συμπλέοντα με τη «γαλάζια διοίκηση».

Οι πραγματικοί λόγοι αυτής της έντονης διαφωνίας και διαμάχης μεταξύ της μικρής ομάδας συνδικαλιστών και της μεγαλύτερης υπό τον Κώστα Αγγελάκη, οι οποίες αμφότερες καλύπτονταν κάτω από την ομπρέλα του όλου ΠΑΣΟΚ, έγιναν γνωστοί πριν από ένα χρόνο, όταν η υπάλληλος στέλεχος της ΕΥΠ αποκάλυψε με αναφορά της στον σημερινό διοικητή της ΕΥΠ ότι σε κάποια συνάντηση των συνδικαλιστών με τον Μιχάλη Καρχιμάκη, περί το τέλος του 2005, ο τελευταίος απευθυνόμενος κυρίως στην υπάλληλο και συνδικαλίστρια Α. Παντελάκη, παραπονέθηκε ότι τον τελευταίο καιρό δεν του δόθηκε κανένα από εκείνα «τα πολύ ωραία έγγραφα».

Ο Κώστα Αγγελάκης μόλις τότε πληροφορήθηκε ότι αντίγραφα των Μηνιαίων Δελτίων Ενημέρωσης του πρωθυπουργού όσο και των άλλων εξαιρετικής σπουδαιότητας εγγράφων – δελτίων με αποδέκτη επίσης τον πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, παραδίδονταν από την Α.Π. με τη συνδρομή του συναδέλφου κα στενού της φίλου Θ.Σπαρτιώτη στον Καρχιμάκη, ο οποίος στη συνέχεια τα μετέφερε στον Γιώργο Παπανδρέου, από όπου σύμφωνα με πολλές καταγγελίες και ενδείξεις, κατέληγαν στην Αμερικανική Πρεσβεία, με άγνωστο μέχρι στιγμής τρόπο.

Ακούγοντας αυτά ο Κώστας Αγγελάκης, σύμφωνα με τα αναφερόμενα από την Ε. Λεβογιάννη, και όπως παραδέχεται ο ίδιος, όπως και οι άλλοι συνδικαλιστές, εξέφρασε την έντονη δυσφορία του και με έντονο ύφος παρατήρησε την Α. Παντελάκη, τονίζοντας παράλληλα στον Καρχιμάκη ότι «… από δω και πέρα αυτό κομμένο…».

Εδώ θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι στα χέρια του Καρχιμάκη δεν έφταναν πλέον αντίγραφα των σημαντικών εγγράφων της ΕΥΠ, γιατί, εντελώς συμπτωματικά και για κάποιο άλλο παράπτωμά της η Α. Παντελάκη απομακρύνθηκε από την εμπιστευτική θέση στην οποία ήταν τοποθετημένη μέχρι τότε και πλέον δεν πληκτρολογούσε τα ειδικά δελτία του πρωθυπουργού, αδυνατώντας έτσι να αποκτήσει πρόσβαση σε αυτά και πολύ περισσότερο να δημιουργήσει και να αφαιρέσει αντίγραφά τους.

Αυτή η στάση όμως του Κώστα Αγελλάκη απέναντι στον Καρχιμάκη, σε συνδυασμό με το ότι στις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ για ανάδειξη αρχηγού είχε ταχθεί απροκάλυπτα υπέρ του Ευάγγελου Βενιζέλου, σε αντίθεση με την ομάδα του Θ. Σπαρτιώτη που υποστήριξε τον Γιώργο Παπανδρέου, φαίνεται ότι υπήρξε το καθοριστικό χρονικό σημείο από το οποίο και μετά εντοπίζεται να ξεκινά ένας συνεχής πόλεμος κατά του Κώστα Αγγελάκη από τους σκληροπυρηνικούς ανθρώπους του Γιώργου Παπανδρέου. 

Όσο καιρό εξακολουθούσε να βρίσκεται στην εξουσία ο Κώστας Καραμανλής, η τότε διοίκηση της ΕΥΠ αντιμετώπισε πέρα από τις αβάσιμες κατηγορίες και αποδεδειγμένες συκοφαντίες βουλευτών και στελεχών του ΠΑΣΟΚ, σωρεία διαρροών στοιχείων προς τα ΜΜΕ και συγκεκριμένα blogs, τα οποία βεβαίως ενέπλεκαν και ενοχοποιούσαν για όλα τον Κ.Α.

Με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, η μικρή και προσκείμενη στον Γιώργο Παπανδρέου συνδικαλιστική ομάδα, της οποίας οι υπηρεσιακές ικανότητες των μελών της ήταν κάτω του μετρίου, έγινε πανίσχυρη, αφού μαζί της συντάχθηκε ο διοικητής Μπίκας και οι δύο υποδιοικητές Φ. Παπαγεωργίου και Τσαντρίζος.

Πάντως και οι δύο υποδιοικητές καταθέτοντας στο δικαστήριο υπογράμμισαν ότι θα έπρεπε να έχουν προσέλθει ενώπιον των δικαστών και οι κ. Μπίκας και ο σημερινός διοικητής της ΕΥΠ κ. Δραβίλλας. Ειδικότερα ο κ. Παπαγεωργίου ήταν κατηγορηματικός σε αυτό το θέμα.

Με συνοπτικές διαδικασίες, ο Κώστας Αγγελάκης, ενώ αρχικά και προσωρινά αναβαθμίστηκε από τμηματάρχης σε υποδιευθυντή, αφού διέθετε όλα τα υπηρεσιακά και… κομματικά προσόντα, στη συνέχεια και κατόπιν «άνωθεν εντολών», όπως περιγράφει η Ε.Λ. στην αναφορά της, υποβαθμίστηκε σε απλό υπάλληλο.

Συγχρόνως, η Διοίκηση Μπίκα και η ομάδα του Θ. Σπαρτιώτη βρήκαν τρόπο να καταργήσουν την ομοσπονδία των υπαλλήλων της ΕΥΠ, της οποίας πρόεδρος ήταν ο Κώστας Αγγελάκης και να δημιουργήσουν μία νέα και πλήρως ελεγχόμενη από τον Θ. Σπαρτιώτη.

Παρασυρόμενοι προφανώς από την πεποίθησή τους ότι θα ελέγχου την όλη κατάσταση για πολλά χρόνια, οργάνωσαν, με το γελοίο επιχείρημα της «ανώνυμης τηλεφωνικής καταγγελίας», επιχείρηση ελέγχου και καταγραφής των εγγράφων που βρίσκονταν προς παράδοση στον αντικαταστάτη του γραφείου του Κώστα Αγγελάκη,εις βάρος του οποίου και με άγνωστη διαδικασία ασκήθηκε δίωξη για κατασκοπεία και παράνομη κατοχή εγγράφων.
Η προχειρότητα και η επιπολαιότητα με τις οποίες στήθηκε η όλη κατηγορία, αποδεικνύεται από το γεγονός ότι δεν πραγματοποιήθηκε συγχρόνως και έρευνα στην οικία του Κώστα Αγγελάκη, ενώ κατηγορούμενος και μόνον ως προβαίνων σε κατασκοπεία ή ως προτιθέμενος να τη διενεργήσει, θα έπρεπε να συλληφθεί και να προφυλακιστεί.

Η σοβαρότητα, πάντως, της κατηγορίας για κατασκοπεία μπορεί να σταθμιστεί και από το γεγονός ότι, σύμφωνα με το σκεπτικό των κατηγορούντων, σε αυτή την πράξη είχε πρόθεση να προχωρήσει ο Κώστας Αγγελάκης, φυλάσσοντας τα έγγραφα στο γραφείο του, χωρίς στο κατηγορητήριο να αναφέρεται και η χώρα ή για λογαριασμό και υπέρ ποίου ο Κώστας Αγγελάκης διενεργούσε ή προετίθετο να διενεργήσει κατασκοπεία.

Φυσικά, η κατηγορία της κατασκοπείας κατέπεσε από την διεξαχθείσα κύρια ανάκριση και το σχετικό πόρισμα του αρμόδιου δικαστικού συμβουλίου, αλλά ο προκληθείς θόρυβος δίνει μέχρι και σήμερα τροφή σε ανεύθυνους δημοσιογράφους και ανάλογου επιπέδου blogs να αναμοχλεύουν και να επαναλαμβάνουν τα όσα αρχικά ισχυρίζονταν οι διώκτες του Αγγελάκη.

Η πολλές φορές αναβληθείσα και τώρα διεξαγόμενη σε πολλές συνεδριάσεις δίκη αφορά τη δεύτερη και μόνο περίπτωση, αν δηλαδή τα γραφεία του Κώστα Αγγελάκη ήταν ασφαλή ή όχι χώρος(!) και αν καλώς ή κακώς βρίσκονταν εκεί τα περί τις 3.000 «κατασχεθέντα» διαβαθμισμένα έγγραφα, τα οποία κατά την υποκειμενική και αυθαίρετη κρίση των κατηγορούντων θεωρούνταν «απόρρητα στοιχεία» δεν συμπεριλήφθηκαν στον φάκελο της δικογραφίας, οι οποίοι μαζί με τον ανακριτή και τους δικαστές θα αξιολογούσαν την αξία και την σοβαρότητά τους, καθώς και αν δικαιολογημένα ή όχι βρίσκονταν στην διάθεση του Κώστα Αγγελάκη.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες και για να αποφανθεί το δικαστήριο επί αυτών των «κατηγοριών», ακολουθήθηκε όλη αυτή η μακρόχρονη διαδικασία, μέσα από την οποία ελέχθησαν και αποκαλύφθηκαν όλες σχεδόν οι δυνατότητες και αρμοδιότητες καίριων επιχειρησιακών δομών της ΕΥΠ, που ίσως να ξεπερνούν και τα όρια της νομιμότητας, αφού αφορούν δράσεις στο εξωτερικό, με κάθε λεπτομέρεια και σε ελεύθερο και ανοιχτό ακροατήριο, χωρίς καμία σχετική μέριμνα ή τουλάχιστον κάποια παρέμβαση ή αντίδραση της σημερινής διοίκησης της ΕΥΠ, η οποία αρκείται να παρακολουθεί ως απολύτως ουδέτερη τον διασυρμό και την έκθεση της Υπηρεσίας.

Συμπερασματικά, για ένα θέμα (αν υπάρχει θέμα και αν σκοπίμως δεν δημιουργήθηκε αυτό) για το οποίο θα έπρεπε να επιληφθούν οι αρμόδιες εσωτερικές δομές της ΕΥΠ, οι οποίες είχαν την δυνατότητα και τον τρόπο να επιβάλλουν τις τυχόν απαιτούμενες ποινές, χωρίς δημοσιοποιήσεις και τυμπανοκρουσίες, απασχολούνται οι δικαστικές αρχές για αρκετά χρόνια και δημοσιοποιούνται με τις ποικίλες αναφορές και καταθέσεις μαρτύρων άκρως απόρρητα και ευαίσθητα στοιχεία της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών.
Στο σημείο αυτό πρέπει να αναφερθεί ότι η διοίκηση Μπίκα δεν έκανε ούτε το πρώτο απαιτούμενο και πλέον ουσιώδες σε κάθε ανάλογη περίπτωση, δηλαδή μία ανάκριση ή μία ΕΔΕ, το πόρισμα ή το αποτέλεσμα των οποίων και εφόσον αξιολογούνταν ότι προέκυψαν επαρκή στοιχεία για άσκηση κατηγοριών, να διαβιβαζόταν στην Δικαιοσύνη.

Λανθασμένα και πολύ καθυστερημένα αντέδρασε και η σημερινή διοίκηση της ΕΥΠ, αφού μόλις πριν από λίγο καιρό διέταξε τη διενέργεια σχετικής ΕΔΕ, το πόρισμα της οποίας μάλλον θα εκδοθεί μετά τη σχετική απόφαση της Δικαιοσύνης(!).

Αυτή η κατηγορία δεν είναι η μόνη εναντίον του Κώστα Αγγελάκη. Η διοίκηση Μπίκα και οι πέριξ, οι άνω και οι κάτω από αυτόν, δρομολόγησαν και πολλές κατηγορίες τόσο κατά του Κώστα Αγγελάκη όσο και κατά των συνεργατών του, με την ίδια πάντοτε διαδικασία, δηλαδή απευθείας καταγγελία στην Εισαγγελέα Αθηνών, χωρίς να διενεργηθεί και σε αυτές τις περιπτώσεις καμία ανάκριση ή ΕΔΕ, όπως σαφώς προβλέπεται για όλες τις υπηρεσίες και αρχές.

Οι μέχρι τώρα σχετικές αποφάσεις της Δικαιοσύνης ήταν αθωωτικές για όλους τους κατηγορούμενους, ενώ θα πρέπει να αναφερθεί ότι στο ακροατήριο κατέληξε και η προφανώς γελοία ως προς τη σοβαρότητά της και το επίπεδο της ΕΥΠ υπόθεση με κατηγορίες κατά συνδικαλιστών ότι προχώρησαν στην εκτύπωση ψηφοδελτίων σε εκτός της Υπηρεσίας Τυπογραφείο(!), οι οποίοι και φυσικά αθωώθηκαν ομόφωνα και συνοπτικά, ύστερα από μία ακροαματική διαδικασία που μόνο γέλωτες και απαξιωτικά σχόλια για την Υπηρεσία προκάλεσε.

Η ίδια διοίκηση και γενικότερα η όλη ομάδα, προκειμένου να πλήξει τον Αγγελάκη, αλλά και τον Ι. Κοραντή, οι ερωτήσεις του οποίου στη Βουλή ως βουλευτού του ΛΑΟΣ ενοχλούσαν τόσο τον Γ. Παπανδρέου όσο και τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη Μ. Χρυσοχοΐδη, δεν δίστασαν να προχωρήσουν σε διώξεις κατά 13 εν ενεργεία και πρώην στελεχών της ΕΥΠ, επειδή δρομολογήθηκε η προμήθεια ενός γεωγραφικού συστήματος ελέγχου διασυνοριακών περιοχών (κόστους 1,6 εκατ. Ευρώ και με κατά 75% χρηματοδότησή της από την Ε.Ε. αποτελεσματικού συστήματος και για την καταπολέμηση της λαθρομετανάστευσης), διατυπώνοντας την κατηγορία ότι το έργο δεν συνάδει με τις αρμοδιότητες και την αποστολή της ΕΥΠ και ότι εντοπίστηκαν παρατυπίες στην όλη διαδικασία, με αποτέλεσμα η διοίκηση Μπίκα και ο τότε υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μ. Χρυσοχοΐδης να μην συμφωνήσουν για την παραλαβή του έργου, το οποίο τελικά απεντάχθηκε με απόφαση πάλι του Μ. Χρυσοχοΐδη, ως αρμόδιου υπουργού Οικονομίας Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, θέση στην οποία μετακινήθηε έπειτα από ανασχηματισμό της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου.

Ύστερα από τρία περίπου χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων οι κατηγορούμενοι χαρακτηρίστηκαν από πολλά μέσα και δημοσιογράφους ως υπόδικοι και ως επιχειρήσαντες να εξαπατήσουν την ΕΕ(!), περατώθηκε η κύρια ανάκριση, ο αρμόδιος εισαγγελέας πρότεινε την αθώωση όλων των κατηγορουμένων, ενώ η τελική απόφαση του αρμόδιου Δικαστικού Συμβουλίου καθυστερεί εν αναμονή κάποιας τυπικής πραγματογνωμοσύνης.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι στον φάκελο της συγκεκριμένης δικογραφίας περιλαμβάνονται επιλεκτικά όσα σχέδια εγγράφων φέρουν τα ονόματα και τις υπογραφές εκείνων που η ομάδα επιθυμούσε να κατηγορήσει, ενώ δεν συμπεριλήφθηκαν όλα τα έγγραφα της υπόθεσης, στην οποία συμμετείχαν και αναφέρονταν και άλλοι υπάλληλοι, αλλά επειδή ανήκαν στο περιβάλλον της Διοίκησης και της γνωστής ομάδας τα έγγραφα αυτά κρατήθηκαν και δεν συμπεριλήφθηκαν στον φάκελο.

Συμπληρωματικά, πάντως, για το τελευταίο αυτό θέμα και σύμφωνα με τελευταίες δημοσιογραφικές πληροφορίες που διεξάγει ο 3ος τακτικός ανακριτής Δ. Φούκας για τις υποκλοπές της VODAFONE και το «Σχέδιο Πυθία 1», προκύπτουν εντελώς συμπτωματικά, να υποκρύπτονται συμφέροντα Ισραηλινών εταιρειών, τα οποία ήταν εκείνα που επέτυχαν την απένταξη του συγκεκριμένου έργου, το φθινόπωρο του 2009.

Έτσι, τώρα, εξηγείται η αλλαγή συμπεριφοράς της διοίκησης Μπίκα, η οποία ενώ αρχικά εντυπωσιάστηκε από την παρουσίαση και τις δυνατότητες του συγκεκριμένου έργου, στη συνέχεια «με άνωθεν εντολές», όπως σαφώς αναφέρει και επαληθεύεται η Ε. Λεβογιάννη στη γνωστή αναφορά της, μη διστάζοντας οι τότε υπεύθυνοι της ΕΥΠ να κατηγορήσουν και να διασύρουν, άδικα και αδικαιολόγητα, αξιόλογα στελέχη της Υπηρεσίας, προς εξυπηρέτηση ξένων συμφερόντων.

Το πόσο αξιόπιστα είναι όλα τα κατηγορητήρια της διοίκησης Μπίκα και των πέριξ αυτής, μπορεί να καταδειχθεί από το ακόλουθο, αποκαλυπτικό και σίγουρα καθοριστικό για την κρίση του καθενός στοιχείο: όλοι οι κατηγορούμενοι από τη διοίκηση Μπίκα, από τον Κώστα Αγγελάκη και τους συνεργάτες του μέχρι τα ικανότατα εν ενεργεία και πρώην στελέχη της ΕΥΠ, είχαν αξιολογηθεί από όλους τους κατά καιρούς προϊσταμένους τους ως καθ’ όλα άριστοι υπάλληλοι και αντίθετα, πολλοί από τους κατηγορούντες βαρύνονται με αρκετά προηγούμενα παραπτώματα και αποδεδειγμένη αδιαφορία, ενώ για τα έργα και τις ημέρες της διοίκησης Μπίκα αναδύονται συνεχώς και νέες αποκαλύψεις.

Η Δικαιοσύνη θα αρκεστεί να αθωώσει τους κατηγορούμενους ή θα κινηθεί και εναντίον των κατηγορούντων, οι οποίοι αποδεδειγμένα διέσυραν και έβλαψαν ικανότατα στελέχη της ΕΥΠ, την οποία ζημίωσαν ποικιλοτρόπως, μη διστάζοντας να προκαλέσουν έκθεση άκρως απόρρητων και ευαίσθητων στοιχείων της;