ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΔΕΝ ΠΡΟΧΩΡΑ

την κλάψα, την μιζέρια, την κομπίνα και την παγαποντιά. Δυστυχώς, τα προτερήματα που διαθέτουμε ως Έλληνες, τα διατηρούμε ως την ωραία κοιμωμένη του παραμυθιού που περιμένει το βασιλόπουλο να την ξυπνήσει για να ζήσει στον πραγματικό κόσμο, πέρα από τον κόσμο του ονείρου και της ουτοπίας.

Τους τελευταίους μήνες, συζητώντας με φίλους και γνωστούς, διακρίνω ότι η συντριπτική πλειοψηφία αν και έχει αγανακτήσει από την κατάσταση που βρίσκεται η χώρα, ακόμα δεν έχει αγανακτήσει καταλυτικά από το πολιτικό μας σύστημα. Ένα σημαντικό τμήμα της κοινωνίας μας, φαίνεται ότι έχει απορρίψει το ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ, τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν εναλλάξ την Ελλάδα από το 1975 μέχρι και το 2009, όπου και άρχισε η είσοδος στο Μνημόνιο των επαχθών δανειστών. 

Η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας μας έχει υποστεί ήδη τα πάνδεινα και συνεχίζει να χειμάζεται από την πολιτική της άκρατης λιτότητας. Και όμως, στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις που έγιναν από το 2010 μέχρι σήμερα, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ έλαβαν χαμηλά μεν, αλλά υπολογίσιμα ποσοστά που τους επέτρεψαν να βρίσκονται στον αστερισμό της εξουσίας και να συγκροτήσουν κυβέρνηση.

Σήμερα, μετά την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, βρίσκονται πάλι στην εξουσία. Οι ίδιοι βιαστές της ελληνικής κοινωνίας και ιστορίας, συνεχίζουν να βρίσκονται στο τιμόνι της χώρας.
Αναρρωτιέμαι πολλές φορές, αν ο λαός μας διαθέτει μνήμη για όσα έχουν συμβεί και κρίση για όσα συμβαίνουν, γιατί είναι αδιανόητο να θεωρείται “λογικό” οι δημοσκοπήσεις να εμφανίζουν συστηματικά πρώτο το κόμμα της ΝΔ και με ποσοστά της τάξης του 7% το ΠΑΣΟΚ, την στιγμή που οι βουλευτές αυτών των δύο κομμάτων, δεν τολμούν να κάνουν δημόσιες εμφανίσεις χωρίς συνοδεία.

Ο Έλληνας, αν και υπερφορολογημένος, άνεργος, φτωχοποιημένος, χωρίς ελπίδα, χωρίς υγεία, χωρίς παιδεία και εν δυνάμει μετανάστης, συνεχίζει να υποστηρίζει την “ελπίδα” που του “προσφέρουν” τα δύο κόμματα που παραδέχτηκαν ότι ευθύνονται για την μεταπολιτευτική κατάντια της χώρας.
Υποστηρίζω ότι οι Έλληνες δεν διαθέτουμε διδακτική ιστορική μνήμη. Γιατί αν ανατρέξεις στην Ελληνική ιστορία από το 1821 και μετά, δεν θα βρεις μία περίοδο ήρεμη πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά. Επίσης δεν θα βρεις μία περίοδο χωρίς την παρουσία ξένου παράγοντα στην χώρα, όπως των Βαβαρών (Γερμανοί), των Άγγλων, των Αμερικανών, των Βουλγάρων, των Τούρκων και πάλι των Αμερικανών και των Γερμανών.

Ίσως ένας μόνο Έλληνας πολιτικός, ήταν πραγματικά τίμιος και ταγμένος πατριωτικά σε αυτό που έκανε, και ίσως γι’ αυτό και πέθανε φτωχός. Ο Ν. Πλαστήρας. Από εκεί και πέρα, σβήνουν τα ίχνη μεταξύ πολιτικής και “πόθεν έσχες”.
Δεν θυμάται λοιπόν ο Έλληνας. Και δεν θυμάται σημαντικά γεγονότα που έχουν θεμελιώδη σημασία για το σήμερα. Όταν ξεχνάς τα λόγια και τα έργα των προσώπων που σε κυβερνούν, καταδικάζεσαι να έχεις συνέχεια τα ίδια πρόσωπα να σε κυβερνούν.

Ο Σαμαράς, όπως και οι περισσότεροι διαχρονικά ασκούντες εξουσία σε αυτή την χώρα, δεν αποτελεί έναν λαοπρόβλητο ηγέτη. Κατά την ταπεινή μας άποψη δεν αποτελεί ούτε καν τον “ηγέτη”. Είναι εμφανές ότι ανήκει και αυτός σε εκείνη την δεσπόζουσα μερίδα το ελληνικού πολιτικού συστήματος, που έχει ισχυρούς δεσμούς με κέντρα του εξωτερικού και ιδιαίτερα με την Γερμανία. Σε όλη αυτή την περίοδο τηρείται σιγή ιχθύος για την υπόθεση της Ζήμενς με τον δορυφόρο Χρισροφοράκο, που εμφανίστηκε σε βιβλίο ότι η οικογένειά του είχε δεσμούς με τους κατοχικούς Ναζί. 

Όπως και εμφανίστηκαν οι σχέσεις ονομάτων πολιτικών με την χούντα, ομοίως τους Ναζί, τους Άγγλους και τον εμφύλιο πόλεμο, τους Αμερικανούς. Τελικά με την Ελλάδα, ποιοι από όλους αυτούς τους πολιτικούς είχαν και έχουν σχέση ; Δεν αναρωτιέται κανένας; Γιατί πως είναι δυνατόν, τέτοιοι πολιτικοί, συμπεριλαμβανομένου και του Ελ. Βενιζέλου, να δέχτηκαν να υποβάλλουν την χώρα τους σε τόσες επαναλαμβανόμενες θυσίες και να αφήνουν συνεχώς ελαχίστους που με κάθε κυβέρνηση και κάθε επικρατούσα ιδεολογία μένουν ανέγγιχτοι; Άρα υπάρχουν διαχρονικοί δεσμοί.

Δεν έχει κρίση ο Έλληνας και δεν έχει μνήμη. Δυστυχώς όμως, αυτά τα ελαττώματα των πολλών εξουσιαζόμενων μεταμορφώνονται σε ελαττώματα ασυδοσίας και επιπολαιότητας στους λίγους εξουσιαστές. Έστω και εκλεγμένους τύποις.

Ο Σαμαράς, προχώρησε σε συμμαχία με τον Ευ. Βενιζέλο (τα δύο αντίθετα ιδεολογικά κόμματα…….!) για να συνεχίσουν την εφαρμογή του μνημονίου που ο ίδιος ο Σαμαράς είχε καταδικάσει ως αντιπολίτευση και προεκλογικός υποψήφιος, και ο ίδιος ο Βενιζέλος καταδίκασε εκ των υστέρων αφού πρώτα ψήφισε τον φορολογικό νόμο και το χαράτσι της ΔΕΗ. Αυτό τώρα είναι σύγχυση προσωπικότητας ή φανερή κοροϊδία για όλους εμάς;

Και την στιγμή που φαινόταν ότι η κοινωνία είχε αποκοιμηθεί εντελώς στην “επαναστατικό καναπέ” της, έρχεται το κλείσιμο της ΕΡΤ, και γίνεται μία ήσυχη πολιτιστική επανάσταση των λουλουδιών, που εμφανίζει σε όλο της το μεγαλείο την δύναμη της εικόνας και του ήχου. Η κυβέρνηση Σαμαρά (οι άλλοι δύο δεν υπολογίζονταν πριν τον ανασχηματισμό και την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ), δεν τόλμησε και δεν τολμάει να κάνει μαζική επίθεση με τα ΜΑΤ στην ΕΡΤ, γιατί γνωρίζει τι θα επακολουθήσει. Φοβάται. Όμως, τι σημαίνει βαθύτερα αυτό ;

Σημαίνει, πως ο Σαμαράς γνωρίζει πολύ καλά, ότι δεν έχει την συναίνεση της κοινωνίας για την πολιτική που ασκεί, γιατί εκλέχθηκε λέγοντας ακριβώς τα αντίθετα και ουσιαστικά ο μόνος προς τον οποίον έμεινε συνεπής είναι η Μέρκελ.

Ξέρει επίσης ότι μπορεί οι Έλληνες να μην θυμούνται και να μην κρίνουν με σοβαρή σκέψη τα όσα τους λέει και όσα κάνει, όμως ξέρει επίσης ότι κανένας πρωθυπουργός και καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να προχωρήσει και πολύ αν δεν έχει την κοινωνία στο πλάι. Όχι πίσω να ακολουθεί. Στο πλάι, συνοδοιπόρο και συναγωνιστή. Και αυτή τη στιγμή ο Σαμαράς δεν έχει την κοινωνία με το μέρος του. Ακόμα και οι δημοσκοπήσεις που εμφανίζονται, όλοι γνωρίζουν ότι εξυπηρετούν επικοινωνιακούς λόγους.

Η ίδια – νέα κυβέρνηση των 153 βουλευτών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, βρίσκεται ήδη κοντά στην οριστική κατάρρευση, γιατί καλείται να λάβει πολύ δύσκολες αποφάσεις. Και ως γνωστόν, όταν καλείσαι να εφαρμόσεις κατά συρροήν την αδικία σε βάρος των πολλών, η πίεση που σου δημιουργείται είναι τεράστια.

Από εδώ και πέρα, θα χορτάσουμε από τις πολλές φανφάρες και τα επικοινωνιακά τρικ. Όπως και θα χορτάσουμε από τα πολλά πολιτικά τερτίπια και ψέματα που θα χρησιμοποιηθούν για να αμβλυνθούν καταστάσεις που δεν διορθώνονται με τίποτα.

Το πολιτικό σύστημα το κρύβει και δεν το λέει. Αλλά η κοινωνία γνωρίζει γιατί το ζει, ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να ανακάμψει ούτε μέχρι το 2022, ούτε θα βγει στις “αγορές”, ούτε ανάπτυξη θα έρθει με πραγματική ανεργία άνω του 30%. Ήδη κυβερνητικό στέλεχος παραδέχτηκε ότι ο παραγωγικός πληθυσμός της χώρας είναι περίπου 3.5 εκατομμύρια. Κάτι που τονίσαμε σε παλαιότερες τοποθετήσεις μας. 

Αυτό σημαίνει ότι σταδιακά η αναλογία παραγωγικού / μη παραγωγικού πληθυσμού φτάνει το 1:1 (εννοώντας ως μη παραγωγικό πληθυσμό τους συνταξιούχους, τα παιδιά και τους υπερήλικες) και θα μειωθεί, δηλαδή θα υπάρχουν πολλοί λιγότεροι εργαζόμενοι για να καλύψουν τις ανάγκες των μη ικανών για εργασία.

Η κοινωνία έχει ήδη αντιμετωπίσει την ανεργία στον ιδιωτικό τομέα και την φτωχοποίηση και έχει δώσει μία απάντηση. Ποια ; Την μη πληρωμή φόρων. Είναι αυτή η αιτία που ανάγκασε το Υπουργείο Οικονομικών να μεταθέσει τις ημερομηνίες για την υποβολή φορολογικών δηλώσεων μετά δύο μήνες. Όταν δεν έχεις δεν πληρώνεις. Και όταν η κοινωνία που κυβερνάς δεν πληρώνει σημαίνει ότι δεν την έχεις μαζί σου σε όλα αυτά που κάνεις. Το αξιοπερίεργο είναι πως εξακολουθούν ακόμα να υπάρχουν συμπαγείς κομματικές ομάδες σε αυτή τη χώρα. Έστω και μικρές.

Στο ερχόμενο διάστημα θα αυξηθούν οι Έλληνες που θα διαπιστώσουν με τα ίδια τους τα μάτια, ότι η πολιτική της λιτότητας που ακολουθείται μονομερώς από τις γερμανοδέσμιες Ελληνικές Κυβερνήσεις, και θα εκφραστεί μέσα από νέους φόρους, απολύσεις και εκποιήσεις δημόσιας περιουσίας, θα οδηγήσει σε βαθύτερη ύφεση και ανεργία. Και φυσικά όχι σε ανάπτυξη. 

Μέσα σε όλα αυτά, δεν με ενδιαφέρει η “επανάσταση”. Η Ανάσταση γίνεται μέσα στον κάθε έναν από εμάς. Αν δεν γίνει, ο Σαμαράς και ο κάθε Σαμαράς θα συνεχίσει να θεωρεί τους Έλληνες αμνοερίφια κατάλληλα για “αναγκαίες θυσίες”, χωρίς να τους λέει το μέχρι πότε. Και θα συνεχίζει μόνος του, χωρίς καθολική κοινωνική συναίνεση, να κυβερνά αυτή την χώρα μαζί με τα υπολείμματα πάλαι ποτέ μεγάλων κομμάτων, όπως είναι και το δικό του. Είναι αυτό που λέει ο λαός μας : που πας ρε Καραμήτροοο;

Δεν θα παραξενευτούμε καθόλου αν εν ευθέτω χρόνω, δούμε ένα νέο κόμμα που θα προκύψει από την ένωση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, και ίσως και των υπολειμμάτων του ΛΑΟΣ. Ίσως θα το χαρακτηρίσουν “νέα κεντροδεξιά προοδευτική παράταξη” γιατί θα πρέπει με κάποιο τρόπο να καλύψουν όλα τα λάθη του παρελθόντος και να δώσουν έναν αέρα ανανέωσης στους παρίες.

Όμως, σε κάθε περίπτωση, τα πρόσωπα θα είναι τα ίδια, οι ιδεολογίες οι ίδιες, οι δεσμεύσεις τους οι ίδιες και φυσικά απέναντι θα στέκεται η Ελληνική κοινωνία.

Σε κάθε περίπτωση, από εδώ και στο εξής, μέχρι να εμφανιστεί εκείνο το ξαφνικό ξεπέταγμα που περιγράφει ο Ρίτσος, το ελληνικό πολιτικό σύστημα θα πορεύεται μόνο του.

Γρηγορείτε !

logia-starata.blogspot.gr