Η παλιά πλην προφητική δήλωση-διαμαρτυρία του Μίκη Θεοδωράκη για το μοιραίο λάθος του να μην υπάρχει στο Σύνταγμα της Ελλάδας του 1975 άρθρο από να…
απαγορεύει ρητά αναβίωση των φασιστικών, ναζιστικών ιδεών, επαληθεύεται τώρα κατά τραγικό τρόπο. Ο Μίκης Θεοδωράκης καταδικάζει απερίφραστα τη δολοφονική επίθεση κατά των μελών του ΚΚΕ, και εκφράζει τους φόβους του ότι «η απόφαση
των νεοναζί να χύσουν αίμα και να θανατώσουν, πρέπει να εκληφθεί από όλους σαν μια εκκωφαντική προειδοποίηση ότι κάποιες δυνάμεις επιδιώκουν να προσθέσουν στην πολιτική της εξαθλίωσης και την πρακτική της γενικευμένης βίας…» Αν τη αφήσουμε, μας τονίζει, οδηγούμαστε σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Διαβάστε τι μας είπε σχετικά:
«Όπως είπα και άλλοτε, η απουσία από το Σύνταγμα του 1975 ενός άρθρου που θα απαγόρευε την αναβίωση των φασιστικών, ναζιστικών ιδεών, αποδεικνύεται τώρα ότι αποτελεί θανάσιμο κίνδυνο για τη ζωή και την ασφάλεια του Ελληνικού λαού…
Έκτοτε υπήρχαν ευκαιρίες, με τις κατά καιρούς αναθεωρήσεις του Συντάγματος να διορθωθεί αυτό το λάθος. Όμως κανένα κόμμα, ούτε αυτά της αριστεράς δεν θέλησαν να το προτείνω. έστω και από αίσθημα αυτοσυντήρησης. Δεν γνώριζαν τάχα ότι σε περιπτώσεις νεκρανάστασης των βρυκολάκων της πολιτικής βίας όπως υπήρξαν το παρελθόν οι παρακρατικές οργανώσεις, θα είχαν σαν κύριο στόχο τους και πάλι τους οπαδούς της αριστεράς;
Οι έως τώρα επιθέσεις των νεοναζί της «Χρυσής Αυγής», κατά των μεταναστών, αποτελούσαν ως φαίνεται ένα στάδιο προθέρμανσης έως την πρόσφατη καθαρά δολοφονική επίθεση ενάντια σε μέλη μιας πολιτικής οργάνωσης όπως είναι το ΚΚΕ αποκαλύπτοντας έτσι ότι η δημιουργία των γνωστών ταγμάτων εφόδου έχει σαν ευρύτερη αποστολή την πλήρη αποσταθεροποίηση της πολιτικής και κοινωνικής μας ζωής με την εμφάνιση της βίας και της τρομοκρατίας σαν στοιχεία ποδηγέτησης των ήδη εξαντλημένων λαϊκών μαζών από στην εξοντωτική πολιτική της τρόικα.
Η απόφαση των νεοναζί να χύσουν αίμα και να θανατώσουν, πρέπει να εκληφθεί από όλους σαν μια εκκωφαντική προειδοποίηση ότι κάποιες δυνάμεις επιδιώκουν να προσθέσουν στην πολιτική της εξαθλίωσης και την πρακτική της γενικευμένης βίας που αν την αφήσουμε να συνεχιστεί οδηγούμαστε προς μία σύρραξη που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με βεβαιότητα τις μορφές που μπορεί να πάρει.
Το ερώτημα όμως είναι, αν θα αντέξει ο λαός μια κορυφαία δοκιμασία μετά τα όσα έχει υποστεί κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Όμως από την άλλη πλευρά για πόσο καιρό ακόμα οι Έλληνες δημοκράτες θα ανέχονται αυτές τις επιθέσεις, όταν μάλιστα έχουν πάρει την μορφή που είδαμε στην επίθεσή τους στο Πέραμα; Όπως συνέβη και άλλοτε, με τους παρακρατικούς έτσι και τώρα έχει ξεκινήσει η διάβρωση των διωκτικών αρχών γεγονός που σημαίνει ότι και πάλι ο έλληνας πολίτης θα αφεθεί απροστάτευτος στη βία των τραμπούκων. Το ίδιο φαινόμενο της διάβρωσης αρχίζει να παρατηρείται δυστυχώς έστω και σε λιγότερο βαθμό στο κόμμα και τους οπαδούς της Δεξιάς, γεγονός εξαιρετικά ανησυχητικό, γιατί ξαναφέρνει στην επιφάνεια τα φαντάσματα της κάθετης διαίρεσης του ελληνικού λαού,
δηλαδή αυτής της εθνικής μας κατάρας που τόσα δεινά προκάλεσε στο λαό μας.
Γι αυτό θα πρέπει με κάθε τρόπο να κοπεί το χέρι των δολοφόνων. Αυτά δήλωνα και στα 1963 στη Θεσσαλονίκη πάνω από το πτώμα του Γρηγόρη Λαμπράκη. Όμως η πολιτική εξουσία εκείνης της εποχής, ήταν κουφή σε τέτοιες φωνές . Και σε λίγο βρεθήκαμε όλοι, αριστεροί, κεντρώοι, δεξιοί, στις φυλακές της Χούντας Όμως πολύ χειρότερη ήταν η κατάσταση στην περίοδο του 1945, όχι μόνο με την
ανοχή αλλά και την συνενοχή των αστικών κομμάτων μπροστά στα εγκλήματα των τότε παρακρατικών.
Όχι μόνο δεν τους έκοψαν το χέρι αλλά αντίθετα το προφύλαξαν και το εξόπλισαν Αυτό είχε σαν συνέπεια να αναγκάσει τα θύματα να αυτοοργανωθούν για να αυτοπροστατευθούν. Έτσι οδηγηθήκαμε στον εμφύλιο.
Αυτά τα δυο παραδείγματα, ο εμφύλιος και η δικτατορία θα πρέπει να μελετήσουν σήμερα προσεκτικά όλοι οι Έλληνες, λαός, κυβέρνηση, κόμματα, συνδικάτα. Και θα πρέπει να ξέρουν επίσης ότι ζούμε σε μια περίοδο που μας κυβερνούν οι διεθνείς έμποροι όπλων. Βλέπουμε πόση ταχύτητα στην Αφρική, στο Ιράκ, στη Συρία, στην Αίγυπτο, οι άοπλοι διαδηλωτές, μεταβάλλονται σε αντάρτες εξοπλισμένοι με όλα τα υπερσύγχρονα όπλα.Και να μη ξεχνάμε ότι το ένστικτο της αυτοσυντήρησης είναι το πιο δυνατό σε κάθε άνθρωπο,
Κι ας είναι όλοι βέβαιοι ότι από εδώ και πέρα δεν θα υπάρξει κανένας έλληνας πολίτης που να είναι διατεθειμένος να οδηγηθεί σαν πρόβατο στη σφαγή και μάλιστα με ρόπαλο με καρφιά, το νέο αγκυλωτό σταυρό των ελληνικών ΕS ΕS.»
Ιωάννα Κολοβού
Συντακτική Επιτροπή ΚΑΠ-Σπίθα