ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ

Σωτήρης Μιχ. Τσιλίκας

Όταν παραδώσεις την εθνική περιουσία, επικράτεια, κυριαρχία, παραδίδεις την Πατρίδα στον εχθρό. Αυτό δεν αποτελεί απλά όνειδος. Αυτό αποτελεί για την ακρίβεια την φριχτή Εσχάτη Προδοσία…

Πριν από χιλιάδες χρόνια, ο Πέρσης ζήτησε Γην και ύδωρ. Ο Λεωνίδας απάντησε: Μολών λαβέ.
Η Ιστορία είναι γνωστή. Η αντίσταση στις Θερμοπύλες μέχρις εσχάτων, ακολουθήθηκε από τον νικηφόρο Μαραθώνα και την θριαμβευτική Σαλαμίνα. Ο εχθρός κατατρωπώθηκε και οι Έλληνες παρέμειναν ελεύθεροι να μεγαλουργούν, αλλά και να ερίζουν μεταξύ τους, όπως είναι το πεπρωμένο της φυλής. Και είναι ίδιον της φυλής να συνυπάρχουν ήρωες μαζί και Εφιάλτες.

Σήμερα άλλοι ΄΄Πέρσες΄΄ στοχεύουν στον γαιοστρατηγικό ρόλο του Ελλαδικού χώρου και τον ατίθασο Ελληνικό λαό, ζητώντας Γην και Ύδωρ (έδαφος, υπέδαφος, νερό και ουρανό).
Οι σημερινοί ΄΄Πέρσες΄΄ στο παγκόσμιο γαιο-στρατηγικό και πολιτικο-κοινωνικο-οικονομικό κάδρο, είναι τα πιόνια αόρατων αντιανθρώπων, που με την πολεμική μηχανή του χρήματος, μέσω σατανικής πολύχρονης προώθησης της διαφθοράς και της υποταγής συνειδήσεων (Εφιάλτες), της αποκοίμισης και νάρκωσης της Παιδείας του πληθυσμού και της καταστροφής του παραγωγικού ιστού και δυναμικού της χώρας, θέλουν τώρα να μας αποτελειώσουν, με το να μας τυλίξουν σε μια κόλλα χαρτί (Αγγλικό δίκαιο, που κάποιος το έφερε και το επέβαλε).

Είναι πια αυτονόητο ότι υπάρχει μια διαχρονική, πολυεπίπεδη, ενορχηστρωμένη και στοχευμένη επίθεση στην χώρα. Σήμερα μόνον ένας αφελής ή ένας υποταγμένος και στρατευμένος με τα τρωκτικά, λέει για όλα αυτά ότι αποτελούν συνομωσιολογίες. Σιγά σιγά όλο και περισσότεροι ξυπνούν και η αφύπνιση είναι όντως εφιαλτική.

Σήμερα τα πιόνια της ΄΄ενωμένης Ευρώπης΄΄ των Εταιρειών της εξουσίας του χρήματος και όχι οι πραγματικοί ηγέτες και οι θεσμοί των λαών και των Πολιτισμών, έστησαν το παιχνίδι παγίδα και έδειξαν απροκάλυπτα το αληθινό τους πρόσωπο, ως πραγματικοί φονιάδες των εθνών.
Πέραν της στοχευμένης καταστροφής της χώρας (φονικά Μνημόνια με λάθος θεραπευτική συνταγή, που συνεχίζουν όμως να χορηγούν !!!), με σιδηρά γροθιά στοχεύουν τιμωρητικά στον Ελληνικό λαό, που τόλμησε να σηκώσει ανάστημα με την αλλιώτικη Κυβέρνηση και με το ηχηρό ΟΧΙ του 62% του Δημοψηφίσματος = Νόμου του Κράτους, που το μετάλλαξαν με το πιστόλι στον κρόταφο, σε εκκωφαντικό ΝΑΙ .
Πίσω από τους φονιάδες αυτούς δεν είναι μόνον οι ΄΄Ούννοι΄΄. Αυτοί φαίνονται και έχουν ήδη αιματοκυλίσει με τους Βανδαλισμούς στην Βυζαντινή περίοδο το Ελληνικό στοιχείο και πρόσφατα την Ανθρωπότητα με δύο Παγκοσμίους Πολέμους και σήμερα τον τρίτο, τον τωρινό πολιτικοοικονομικό. Στο ευρύτερο κάδρο της Παγκοσμιοποίησης, λίγο να προσέξεις, αχνοφαίνονται και πολλά άλλα.

Εντός των ημερών η Βουλή των Ελλήνων καλείται να ψηφίσει για την ενεχυρίαση (για 50 δισ.) της Εθνικής Περιουσίας, με ότι ολέθριο αυτό συνεπάγεται.
Οι μισθοί και οι συντάξεις αν κατέβουν, μπορεί κάποτε να ανεβούν. Η αρπαγή όμως της Εθνικής Περιουσίας, θα σημάνει την καταστροφή της Ελλάδας. Οι Έλληνες θα φθάσουν εξελικτικά να μην έχουν εμπράγματα, να μην έχουν τελικά Πατρίδα. Τα παιδιά και τα εγγόνια και δυσέγγονά μας , αν συμβεί αυτό, θα την έχουν (αν την έχουν) μόνο στο μυαλό και στην ψυχή, σαν ένα παραμύθι.

Προς τους Έλληνες Βουλευτές: Μην υποθηκεύσετε την περιουσία και γενικά τα εμπράγματα της χώρας. Αυτό θέλει ο εχθρός, που βρίσκεται προ των πυλών. Δεν θα μας αφήσει να αναπτυχθούμε, θα τορπιλίσει προσπάθειες, για να κατασχέσει νομότυπα, συνολικά και την ιδιωτική και την κρατική περιουσία.
Όχι λοιπόν, ελαφρά τη καρδία, αλλά με πλήρη συναίσθηση της τεράστιας ευθύνης και ενσυνείδητα, να μην ψηφήσετε το εθνοκτόνο άρθρο.

Παρακάτω παραθέτω ένα ποίημα:

Σωτήρης Τσιλίκας Ιούλιος 2011
Οι 300 και ο Εφιάλτης

Μαύρα σύννεφα πύκνωναν γοργά,
για έφοδο στο πέλαγος, στη δύση.
Έργο μιας φύτρας μιαρής κοντά στο Βασιλιά.
Σύμβουλοι μαύροι, ποταποί, ν΄ απλώσουνε τη λήθη.

Τον άνω θρώσκοντα τον ήθελαν τυφλό.
Χωρίς τον Ουρανό, χωρίς τη λογική του.
Δίχως Παλλάδα, δίχως ήλιο, δίχως φως.
Μες΄τη χωμάτινη πλανεύτρα φυλακή του.

Ύστερα κίνησε μεγάλος συρφετός.
Μιλλιούνια, ακριδομάνι ερήμωναν τον τόπο.
Στέρεψαν λίμνες, τα πηγάδια, ο ποταμός.
Πηγές, λαγούμια, ρεματιές απόπνεαν το ζόφο.

Μια χούφτα άνθρωποι που φάνταζαν τρελοί,
στήθηκαν φράγμα στο κακό που προχωρούσε.
Πρόταξαν νόμους, ηθικό και λογική.
Μαρμάρωσαν τον Μέγα Βασιλιά που αδημονούσε.

Κ΄ είπαν, τη δίοδο να βρούνε στα κρυφά,
αυτήν του Εφιάλτη, που πάντα καρτεράει.
Κι έμεινε τ΄ όνομα γι΄ αυτά τα φοβερά.
Της προδοσίας τα φριχτά, για όποιον τα γρικάει.

Ο χρόνος μες στο διάβα του διδάσκει σταθερά.
Στον τόπο αυτόν τον άγιο, υπάρχουν Θερμοπύλες.
Κι αν Εφιάλτες ξεπροβάλλουν ξαφνικά.
Πάντα ακολουθούν οι Μαραθώνες και οι Σαλαμίνες.

Ο χρόνος κύκλους γύρισε, ξανάρθε η στιγμή.
Ακρίδες-σπρέντς και θύματα, γέμισε όλη η πλάση.
Οι Λεωνίδες τώρα κρίνονται να δείξουνε πυγμή.
Το χρέος τους να κάνουνε, φυλώντας Θερμοπύλες.

Γιατί …

Μυαρά τρωκτικά ίδιας φύτρας
μαγαρίζουν ξανά τα μυαλά.
Μαύρα τέκνα φριχτής αρχαίας μήτρας,
ψάχνουν νάβρουν προδότες στα στενά.

Τώρα αυτοί, δεν φαντάζουν Εφιάλτες.
Η προβιά που φορούν ξεγελά.
Δείχνουν άνθρωποι με δίχως αυταπάτες.
Το πλάνο μαύρο σχέδιο στη βία ξεγλυστρά.

Οι 300 και πάλι καλούνται.
Θερμοπύλες να ζήσουν ξανά.
Λεωνίδες θυσία να γενούνται.
Το παιχνίδι από κει ξαναρχινά.